ayrılıklarda solarken bahçemizdeki sevda güllerimiz
vuslatlarımız başka bir bahara saklanır umutlarla
kar üşümelerine dağlar sineyi çekerken baharlara
ben arkamda yaralı nemli gözler bırakırım giderken!..


fersiz bakışlarım boynu bükük kanayaklımda sızlanır
hayat boyu yolların sonu görünmez her gidişlerimde
gamlar uzar gider tükenmez zamanlarda yol alırken
sevdiğim sakın ağlama sen yalnız gidişlerime ötelerden...


geçmiş hatıraların güzelliklerine yaslanıp kalmasam
nefeslerim depremlerin şiddetinde boğulup gidecekte
sıcaklığın, gözlerindeki mahmurluğun düşmese gözlerime
gidişlerimin geri dönülmezliğinde kaybolup gideceğim...


Tanrımdan dileğim, kaybolmasın gelip geçici ayrılıklar
gün gelecek, sıcaklığın tenimde güz gülleri açtıracak
helalinden alnına kondurduğum öpücükler hayat verecek
yaslı ayrılıklardan saçılan hüzünler elbet bir gün bitecek


ne güzler, ne çetin kışlar gelip geçecek mevsimlerimizde
erimiş karların ardından baharların çiçekleri açacak
vuslat günü geldiğinde hüzünler bıraktığımız topraklarda
sevdamızın beşiğinde mutlu yarınlarımız yeniden başlayacak!


Zafer direniş
...