Doğru değil, velâkin, dediğin gibi olsun
Ben yenildim ey hayat! Artık, diktirme tamam.
İster miyim yaşamım peş/inatla zehrolsun?
Kuşkunun mantığı yok, anlamaz; anlatamam.

Merhamete yatırdım tüm birikimlerimi
Marazda şifâ bulup mazlumda gülecektim.
Ne vakit insan ehli çözerse imlerimi
Gönlümde huzur ile huşûya dalacaktım.

Döndüğü yetmez gibi kaderi de döndürdü
Umudumu yitirdim dünyanın mahzeninde.
Gün/eşin ateşini sözüm ona bir dürdü;
Karaltımı ararım âlemin ekseninde.

B/edenim, s/azlıklarda kahırdan delik deşik
Havanın(!) vicdânına terkedilmiş kamışım.
Hayatım, karambolde; zaman, duy/arsız b/eşik!
Y/elin umurunda mı? Gülmüşüm! Ağlamışım!

Nicedir gözlerimin gözünü boyuyorum
Tahrîr heyeti bulsun gölgemdeki kusuru.
İmlâsı bozuk ömre noktamı koyuyorum
Edebî yâda kalsın sözlerimin küsuru.

Salih ERDEM / AYDIN