O nazik ellerin güller deriyor,
Zalim baban seni ele veriyor,
Seni seviyorum ALLAH görüyor,
Vazgeçme can gülüm vazgeçme benden.

Evinizin önü kara topraktan,
Yatağı döşenir saptan yapraktan,
Söz duyarsın sonra birkaç ahmaktan,
vazgeç zekim vazgeç ne olur benden.

Her kes teneşir de elbet yunacak,
Sarayda oturan kabre konacak,
O gül benizinde bir gün solacak,
Vaz geçme can gülüm vazgeçme benden.

Nazlıdır yar deyi bana sarılma,
Yeter yalvarıpta gayrı yorulma,
Doğru söylüyorum bana darılma,
Vazgeç zekim vazgeç ne olur benden.

Bu göynüm sevdaya beni bağladı,
Söz acı ciğerimi geldi dağladı,
Bu gözlerim hüngür hüngür ağladı,
Vazgeçme can gülüm vazgeçme benden.

Esen rüzgarların sen yelimisin,
Boz bulanık akan su selimisin,
Divanemisin de yar delimisin,
Vazgeç zekim vazgeç ne olur benden.

Geçiyor gençliğim geçiyor hızlı,
Sevenlerin sırrı gözler de gizli,
Nazlı yarin yüzü pembe benizli,
Vazgeçme can gülüm vazgeçme benden.

Aramızda sıra dağlar serilmiş,
Ayrılalım diye karar verilmiş,
Hasretin gülleri bize derilmiş,
Vazgeç zekim vazgeç ne olur benden.

Ozan zekim derde vaz geçilir mi?
Sensiz ekmek yenir su içilir mi?
Güzeli almadan hiç göçülür mü?
Vazgeçme can gülüm vazgeçme benden...

OZAN ZEKİ TUNÇ