Öksüz bıraktı gül acımadı bülbüle.?
Kalem yasta gönülüm düştü çöle.
Bir türlü kendini sevdirmedi güle.
Gül acımadan dikeni batırdı bülbüle.

Gidişin beni öldürmeye inan yeti.
Bu sessizlik beni bu canımdan etti.
Gül çekip gitti bülbül acı acı söyledi.
Bülbülün çektiği acı onu candan etti.

İlhamlarımın prensesi ölüm fermanım.
Boynumu halatta koyan zalim celladım.
Gül gidişinle ben zaten ölüp geberdim.
Acı içinde öldüğümü kimseye söylemedim.

Gülün peşinde bahçelerde şakıyan bülbül.!
Çok acılar çekip ölmekmiş sana büyük ödül.
Can gülüm ellerine kına yak halime sen gül.
Öldü sevin artık bak çok seven zavallı bülbül.

Tanrının en güzel hediyesi derdik aşkımıza.
Kışlar bahar geceye gündüz derdik aşkımıza.
Tüm dertler kederler yok olurdu bakışımıza.
Söyle Allah için gülüm ne oldu yüce aşkımıza.

Kimsenin çözemediği karmaşık bir bilmeceyiz.
Bir birimizden çok uzaklarda gündüz ve geceyiz.
Acı şiirlerde yazılan sen hece bende kelimeyiz.
Artık hakkımızı helal edelim belki görüşemeyiz…

kosarli47/mehmet emin dağ