insanlarda kırılır mı diyor
içimdeki çocuk, kırılır mı anne
bir ağaç dalı gibi tam ortadan,
bir bardak gibi bin parça olabilir
mi ?" Dinledim sustum. Ben biraz da
suçtum, cezamı arıyorum. Bu yüzden tüm dinlere
inanıyorum.. inanmaya
alışığım, bu yüzden ben zırt
pırtta aşığım. Seni asla özlemeyeceğim..
Ve aramayacak,
Ağlamayacak.. Ve dönmeni beklemeyeceğim
asla ! Sahi kim kabul eder ki güle
oynaya yenilgisini ? Ben mesela,
Sensizliğe dair bir cümle
kurmayacağım asla !
Sensizliğimi inkar edeceğim önce aynalara, anneme, ölmüş
babama, doğmadan dokuz ay önce
aldırılmış bebeklere.
Hacılara, hocalara, kitapsızlara,
Allah’sızlara duysun tüm dünya. Ben
şimdi biraz da suçluyum. Seni gözümde büyütüyorum.
Kahkahahahah Hadi bebeğim daya
götünü
gökyüzüne, devam ediyorum
yazmaya. Oku ! Ne kadar sıkı tutunursam
o kadar yanacak canım biliyorum.
Direnmiyorum.
Düşüyorum gözlerinden
isteyerek terk ediliyorum,
tarafından ateşe veriliyorum isteyerek..
Bak kazanmak bu. Bu biraz da kutsallaştırmak
seni... İçimdeki çocuk diyor ki şimdi;
"kim sever çikolata almayan bir
babayı ?"
Duyuyorum gülüyorum. Belki
gömülüyorum o harflerin dibine, belli etmiyorum. Kıskanıyorum
biraz, biraz da
kızıyorum.. Bağırsam sağır olur,
Açsam kalbimi kör sanar
kendini.
Sussam ağlayacak, Konusşam asın diyecek
büyümeden bedenimi.. Çünkü sen beni
çok güzel
sevmiyorsun.
Ben ölüyorum sana durmadan..
Çünkü sen parmağının ucunda döndürüyorsun beni, ben
"dönüşüne" kuruyorum dünya saatlerini..
Çünkü ağzını çamura sakup
öpüyorsun en beyaz yerlerimi..
Çünkü kolunu belime
doladığında diğerinin elini tutabilme tedirginliği kemiriyor beynimi..
Şimdi biri şu velete tüm
bunların gelmeyen bir
çikolatadan daha acı olduğunu
söyleyebilir mi ?
Biri haddini bildirebilir mi artık, biri onu benden daha fazla kahretmeyi
deneyebilir mi ? Şimdi biri ben sigara
molasından dönene kadar
anlatabilir mi bir çocuğa
hayatın gerçeklerini ? "Daha imkansızını
isterseniz eğer" Biri bir adamın en kandırılmış
yerinden sevebilir mi
sevişmeden ben ölmeden ?