Bir zamanlar seni ne çok severdim
Gördüm ki bu sevgi boş imiş meğer
Gördüğüme söyler,her dem överdim
Gördüğüm bir tatlı düş imiş meğer

Mevla’m nasip etti bu gün tanıştım
Baykuş konmuş viraneye dönüştüm
Ben seni yıllarca adam sanmıştım
Anladığın lisan çüş imiş meğer

Kaybolmuşsun bulutların ardında
Gözün Kaf dağında Anka yurdunda
Okunmamış bir yük kitap sırtında
Durumun bu hale eş imiş meğer

Hamalı olmuşsun Mübarek Söz’ün
Hiç mi hissetmedi bu kavli özün
Bir tebessüm etsen eskir mi yüzün
Sendeki kalp değil taş, imiş meğer

Namen titretirdi gönül telimi
O zamanlar bir görseydin halimi
Tanımadan senin gibi zalimi
Uzaklardan sevmek hoş imiş meğer

Lütuftur bu sözü ezber eylemek
Lakin kuşlarda da vardır söylemek.
Gönül yaylasına konup yaylamak,
Muhsin olmak yaman iş imiş meğer

İlim vakar ister ağır ol ağır
Kulağın duyar da yüreğin sağır
Dilini sustur da halinle çağır
İhlas her amelde baş imiş meğer

Kul Hakkı der,kime çalımın pozun,
Zürafanın boyu senden de uzun
Bir gün rüzgar eser,savrulur tozun
Her baharın sonu kış imiş meğer.