Ben seni Yusuf yüzlüm diye sevdikçe
Kuyularda kaldım diye vaveyla koparıyorsun
Kaldırmıyorsun başını
Görmüyorsun yukardan sızan ışığı


-Kederin kederimdir- diyorum
Tersten okuyup sitem sayıyorsun sözlerimi
Öfke salıyorsun yüreğime
Hep bülbül olup konmaz ki insan sevdiğinin dalına
Hep aşk nağmeleri çalmaz ki
Arada kötü sesler de çıkarıyor gönül sazım
O zaman da
Karga namını yapıştırıyorsun alnıma
Bilmez misin ey can
Mezar kazmayı bir kargadan öğrendi insan
Yoksa son nefese dek
Sırtında taşıyacaktı kardeşinin cesedini Kabil
Say ki ben de kargayım
Ustasıyım mezar kazmanın
Bırak taşımayı sırtındaki kokmuş ölüleri
Gömeyim sessizce toprağa


İsrafil olup sur üfleme ruhuma
Sen istedin diye kopmaz kıyamet
Yerle bir olmaz gönlümdeki yerin
Bak
Halâ karışmadı mevsimler birbirine
Halâ zemheri
Güneş bugün de doğudan doğdu
Yıllar önce
Tam da bu zamanlar
Dünyaya doğduğun gibi
Yıllar önce
Yine bu zamanlar
Yüreğime doğduğun gibi


Yakamoz Deniz (Serpil TÜGEN)