İçin için yanar o, eğer aşka âşıksa
Aşk; kalpte ki yangının, dışa vuran dumanı.
Dinlensin rûhum dersen, sakın bîgâne kalma
Şiir oku/şiir yaz; bilir misin amânı!?

En güzel elbiseyi, o benim yârim giye
İsterim ki her zaman, bal yiye, börek yiye
Açıl gönül deryâma, vira Bismillah diye
Bir kerecik ne olur, bana çevir dümeni.

Saadet/sevgi/saygı, ne ararsan dirlikte
Yükseklerde zannetme, huzur/güven erlikte
Ortak yönleri aşktır, o “ney” ile birlikte
Niçin dertli iniler, düşündün mü kemânı?

Hap’seyle sen içine, gönül kuşunu salma
Ağyâr selâm verse de, sakın selâmın alma
Ne olursun ey cânân, bu kadar ketum olma!
Yıllar yılı özledim, bir “efendim” demeni.

Hiç gönül alınır mı, peşinde yelmeyince?
Vuslat/visal bekleme, yâr kalbin çelmeyince
Sakın acele etme, zamanı gelmeyince
Bülbül ötmez/gül açmaz; her şeyin var zamânı…

29/01/’13
Hanifi KARA