Bakıp görmeyen gözlerin oluşan ferinde,
Âlemde olup kaybolunan aciz derinliğinde,
Karanlık olmayan aydın olan gündüzlerde
Kaybolan benliğimi bulduğum o yerdeyim.

Avazlarda çıkanların duyulduğu sanılan,
Gerçek olanları hiç kulaklarla duyulmayan,
Güzel sözleri duymak için mumla aranılan,
Sessizliğin hâkim olduğu ıssız bir yerdeyim.

Hiç konuşmuyormuş gibi öyle bilinen sanılan,
Konuşanlar çok ama hiç gerçeği duyulmayan,
Hak hakikati konuşmak için gece gündüz arayan,
Gerçeklerin var olduğunu bildiğim o yerdeyim.

Dostluklar için Kalplerin atmış gibi sanılan,
Âlemde olsan dahi yoklarda kaybolunan,
Bir can dostluklar için yola canlar konulan,
Dostluklar mekânının yıkıldığı o yerdeyim.

Beni aramayın hiç nerelerde bu garip diye,
Ben her yerdeyim kapılamayın asla endişeye,
Hayat amansız akıp gidiyor bugün yarın diye,
Yaşamın ortasında kendi halinde bir yerdeyim..

Ne gören gözlerde nede duyan kulaklarda,
Olmadım kendimden uzak olan bir ortamda,
Varlık âleminden haberdar olmayan sokaklarda,
Umutlu ancak çaresizlerin olduğu bu yerdeyim.

Etrafta açan çiçekler öten cıvıldaşan kuşlar,
Dalgalanır deniz martılar kanatlarını çırpar,
Bir yanımız zeki sefada diğer taraf kan ağlar,
Kader çizgisinin tam ortasındaki bir yerdeyim.

Dertlerimden arındım, kaygısız kalacağım
Belki de rüzgâr olup sevgilere dokunacağım
Ruhlar âlemine bir gün gelecek yolcu olacağım,
Uzun yolculuğun başladığı durak olan yerdeyim.