Sen varsın aklımda
Demli çayın tadı gibi
Her yudumda
İçime çektikçe burukluğumu
Aklıma geldi yine
Unutamıyorum yokluğunu

Bitti dedikçe
Yeniden tırmalayan sessiz avazıyla aşkın
Göğsümde dayanılmaz sancılar oldu
Varlığın
Ve yokluğundaki yeisler

Ve kanadı kırık
Bir sevda masalı kaldı aklımın her zerresinde

Kabaran bir deniz gibiydin
Bana gelirken
Şimdi çok uzaklardan
Dalgaların ses versin
Martı çığlıklarında

Gitme dediğim limanlardasın artık
O sahilleri öper dudakların
Ve
Ben
Yokum
Mekanım olan
iki dudak arası mesafede
Seni beklediğim karanlık rıhtımlarda

Çok uzaklardayım
İçime hapsettim gökkuşağının renklerini
Ve yaşadığım yedi renkli baharımdan
Sana beyaz mendil sallıyorum

Güneşi görünce
Yağmuru unutan sen geleceksin aklıma
Fersah, fersah uzaklardan

Ben olmayacağım artık sahillerinde
Kim bilir
Uğrarsan seni beklediğim yere
Yazdığım şiirler görünecek gözlerine
Hırçın dalgalar silip süpürmediyse eğer
Ezildikçe çoğalan kum tanelerinde...