8
Yorum
12
Beğeni
0,0
Puan
1968
Okunma

say ki insan değil, ağaçsın
kolay m’olur yaşamak;
hava, toprak, su ve güneşe muhtaçsın
minik tohumun dalından düşecek
düşer düşmez kurtlar, kuşlar, karıncalar
yemek için başına üşüşecek
var ise şansın karışırsın toprağa
tavını bulur, aşka gelir, çatlarsın
saçaklanır, dönersin yaprağa
öm’ründe kaç bahar kaç yaz var
yaz ile baharda dostun
kışta düşmanın rüzgâr
servi boylu gelin olur, göğe değersin
salınır, sallanırsın nazlı nazlı
fırtına poyraz, öptürür yeri bazı bazı
karga, baykuş tüner belki şahin dalına
yılanın olur, çıyanın olur
acı/yanın, acımayanın olur
selde sökülür, yelde dökülürsün
kar yağar başına, donarsın
balta iner gövdene, kanarsın
sararsın yaralarını zamanla
güz yağmurlarıyla ıslanır
sararırsın s/isle dumanla
güneş açmaz gözünü
y/akar bir yıldırım, içer özünü
bir yarın kömür, bir yarın ömür olur
bakarsın bir ulu ağaç olursun
kiminin tahtı, kimin bahtı; mendil b/ağlanır
darın olur, nice canlar sallanır
dalın olur, alın olur, balın olur
çalın olur, malın olur, salın olur
cart diye bir ses, senin de sonun olur
kıvrım kıvrım kıvranır kökünde acılar
gövdende içlenir, işlenir halka halka zaman
seni yakan eller, ateşine duacıdırlar
ah bu yangın, diye başlayan
şarkıların olur tizden basa
sonra yavaşlayan
süzülen yıldız yalnız güneş, gökte ay mı
sular mı, çınar mı, sıcak demli çay mı
a/yakta kalmak, ağaç olmak kolay mı?!
Şaban AKTAŞ
25.01.2013-13.49