Durumunu gören onu çok zor anlar,
Daldan düşenin halini düşen anlar,
İçten yanar inim, inim inleyerek ağlar,
Bir furya ile kendini karalara bağlar..

Dillere lazım değildir, olsun acısı tatlısı,
Konuşulanları dildedir hepsi laf salatası,
Dizgin elden kaçınca tutulmaz yok oltası,
Düşünmez yaptığını der suçludur başkası,

Dost görünenler maskesini söker atar,
Seni görmezler elinden geleni bekler,
Yardım yerine dertlenir dertler yakar,
Elden tutmaz kalkmasın diye tekme atar,

Ne kadar düşünürsen hepsi kendine,
Sen düşmüşsün halinden kimin neyine,
Kaybolup gider der kal kendi kendine,
Yalan dolan hepsini doldurmuşlar ellerine,

Sanki bilirler gibi olacak olan işi,
Dostunu unutmaz akıllı olan er kişi,
Kıvılcımı üfleyerek yükseltiverir ateşi,
Unutur çıkarı için dostum diye kardeşi…

Hepimiz kardeşiz topraktan yaratıldık,
Kimimiz zengin, fakir öylece dağıtıldık,
Gurur kibri yüklenerek kardeşliği sattık,
Düşün kaçanları, dostluklar yalanmış artık..

Düşenin halinden ancak düşen anlar,
Ayaktayım diyen düşmeyeceğine sanar,
Bilmezler ki yaptıkları kaba ve de zarar,
Zor gününde yanında olmayan dost neye yarar..