düşersin aklımdan diye
hiçbirşeyi düşünmüyorum
doluya dönüşürdü
gözlerimden akan damlalar
çarparak uzaklaşırdı rüzgar
kehribar tanesi gibi dağılırdı
unutulan adımlar
yorgundu umutları
utançları kadar zaman
dün yok yarın gelmedi
henüz
bu gün hergünden daha kocaman
akşamları
yanık kokusu gelirdi yüreğimden
kor alevler gibi
hayatım
sabah olmadan
bir anlam vermeye çalışırken
sancılarıma
saplanırdı sızılar tek tek
kronik baş ağrılarıma
kemikleri sızlardı
ak düşen saçlarmın siyanüründe
kırık masanın altına koyduğu kağıt
kaçıncı sevmelerine yazdığı ağıttı
buruşuk unutulmuş sarı sayfalar
saman kağıdından geriye kalan
bir ağaç gibi
salladılar gövdesini hayatın
iki vadi arasında can
iki vadi arasında heycan
süzülür giderdi candan can
derindi toprağın karnı genişliğinde
yutkunurdu hayatı