İki bin yirmi,üç hedefim dersin
İkibin onlarda eziliyorum
Dört mevsimim kıştır ocagım yanmaz
İki.bin onlarda büzülüyorum

İşsizlik diz boyu çözen çıkmadı
Aç açıkta kaldık kimse bakmadı
Çok gürledi amma yağıp akmadı
İki.bin onlarda sürünüyorum

Niye bu hedefler niye şaşırdı
Kardeşi kardeşe nasıl düşürdü
Yetim hakkı dedi kendi aşırdı
İki.bin onlarda şaşırıyorum

Sıfır sorun diye başladın işe
Kendini kaptırdın gördügün düşe
Toplum kan ağlıyor kalmadı neşe
İki.bin onlarda şaşırıyorum

Tek komşu kalmadı hepsine düşman
Zehir zıkım oldu şu bize yaşam
Daha ne diyeyim bilmem ki paşam
İki.bin onlarda dövünüyorum

Sabır selametmiş hanıya nerde
Doktor yok ilçaç yok çare yok derde
Köylü kayıp köylü söyleyin nerde
İki.bin onlarda düşünüyorum

Hapsaneler doldu giren çıkmıyor
Sosyal adaletmiş yüze bakmıyor
Hüseyinde Halk dır boyun bükmüyor
İki.bin onlarda bağırıyorum.
Belçika