mehaba canım
yoksa el mi sandın
tanımadın mı
benim
ben
hani üçgün önce parka yürümüştük
göz göze gökyüzünü keşfetmiştik
kor dudağın eritmişti
dümdüz oldu gönül dağlarım
merhaba canım
sen gülerken yüreğimde güller açmıştı,
bahar yağmıştım yanağına
ıslak nemli idi duadağım
eline alıp ince parmağınla ince saçımı dağıtmıştın
darma dağın olmuştum
unuttum saatleri
asırları
uçmuştum kanatlanıp kucağına
hatırladın mı

merhaba canım
her kes bir o yana bir bu yana gidiyordu
o gürültü korno
eksos dumanı taravay akortlarının bulunduğu şehirde
ve tüm gözler üstündeydi,
kim ne düşünüyodu
bize ne
gözlerimiz de
bir bayrak gibi öpülesi tenlerimiz
mevsimleri yazmıştı yüzüne
zaman nasıl akıp gitti anlamadan
parmak uçlarımızda ağaçlar titremişti
çoşmuştu sevgi
hilal doğmuştu içimiz de,
ayrılığa inat

irfan Kökten