en kahraman biri vardı onsekizli yaşlarda
en kahraman dadaş hasan
kadıköy meydanında güpe gündüz
yerlere yatırmıştı bizi
gülmekten
sirkecide trene binmiş gelmemişti aylarca
cüneyt arkına dublör olmuştuda
cüneyt abi kabul etmemişti
istanbul teknik üniversitesi son sınıf terkti
tekti
bu alemde korkusuz yürekti
az kalsın fener maçında ölecekti
yokluk görmemişti
kimsenin peşinden gitmemişti
hep apolitik kalmıştı
hiç işe yaramamıştı
işe gitmemişti
askerde sıhhıye çavuşuydu
bize komşuydu
ne olmuştuda
dadaş hasan geri dönmüştü

şiirlerin kıralını yazacağım dedi
yazdı
gitti erzurumda hayrına mezar kazdı
balatta tüm kahvelerde saz çaldı
samatyada kabadayılarla gezerdi
teksas ,tom miks okurdu
dadaş olsunda taştan olsun derdi
bilmem ne yer ne içerdi
zaman su gibi geçerdi
sene 1992ydi
bizi cibalide evine götürdü
tencere yuvarlanmış
kapağını bulmuştu
tam ona göre bir hayattı
bizim yaşadığımız bayat mı bayattı
bir ara kayboldu
uzun yıllar

geri dönmüştü şimdi
aynıydı
bir şey değişmemişti