Bir mevsim ipek tenli demliğin has baharı.
Aydınlık zamanlarda gül yaprağında şebnem.
Sevgili nefesiyle artar ocağın harı.
Demlik gülü dudağa katresiyle olur em.

Buğulu bir öyküdür bardağa süzülen naz .
Billurun hayalinde güzelliğin destanı.
İnce belli dilinde huzur ve sükun niyaz.
Derkenara çay diye yazılır gülün adı.

Suyun demlik içinde gördüğü rüyadır çay.
Berraklaşır bakışlar onun pak suretinde.
Porselen ve cam ile kurar efsane saray.
Dudakta açan güldür solan çay diyetinde.

Has zarafet elçisi buyur eder dudağı.
Gül misal albeninin bu davetteki adı.
Örülür dinginliğin buğulu ipek ağı.
İz bırakır damakta her yudumda çay tadı.

Her mevsim sinesinde besler bu efsaneyi.
Zamanın kollarında erir ömür an be an.
Yaşar çay tutkunları bir emsalsiz sahneyi.
Semaver ikliminde çaya susuzdur zaman.

Billurdan buselikten çaya özgü zamanlar .
Asudelik kapısı ağır ağır açılır.
Şıngır şıngır besteyi tek ehl-i sohbet anlar.
Bardağın buğusundan inci mercan saçılır.

Ankara, 21.01.2013 İ.k