Dava deyip saldırır, asâbiyet hep sersem
Göz kararmış bir kere, kör basiret ne desem
Akıl terki diyârda, hayalleri teneke
Bir kuru sevda ki gör, sevdalara pür leke
Mevlâna’ya laf atar? Moğollarla barışık
Üzülsem mi gülsem mi kafam karmakarışık
Akif ‘de çok çekmişti ve yarası derindi
Tutturmuş bir ham hayal bilmem kime yerindi.
Bülbüller hayâ eder Şeb-i arûz dinlerken
Göreceksin ceddini semazenle inlerken

Mevlana’dan rengârenk… Cennet ararsan cennet
Yıldızlar cezbelendi Mecusi’ye de himmet
İnançsızlık içinde yüzerken bak sineler
Yavrular tiner çeker ve sarsılır analar
Peki, sen ne yaptın sen? Anlatsana hünerin!
Kaleminde hezeyan ne desem ben aferin
Nasıl da gürlüyordu bıyıkları titrerken
Ve kendimden utandım, Çamlıca’ya giderken

Mevlâna’ya eş olmuş savuruyor naneler
Adam büyük baş olmuş hep aynı teraneler
Duydum ruhum sarsıldı ayrılık pençesinde
Der “Mevlâna Türk değil” Mesnevi lehçesinde
Âkif de Arnavut’muş ki marşımın hür sesi
O Arap ki köleyim Güllerin Efendisi
On dört asır yaşadık Türk Arabî Farisi
Sarıl vatana sarıl, hikâyedir gerisi!...

07.03.2006 Bursa

Ömer Ekinci Micingirt