Sen değilmiydin sabahlara dek bu ilişkinin sonunu düşünmekten yoruldum diyen
Bitsin artık ne olur diye feryat ederken
Akdenizden Marmara’ya sesini yükselten
Sen değilmiydin
Karşına çıkan gençle eylenirken
Binlerce kez sırtımdan hançerleyen
Sen değilmiydin
İpimi çekip Deniz’in dibine çekip beni bu hale sürükleyen
Ne askına ihanet ettim
Ne vefasızlığına
Tek ihanetim yaşantıma
Ne sevgine gülüp geçtim
Nede haykırışlarına
Yalnız kendime güldüm alaylı
Baktığım aynalarda
Ne sevdanı unuttu kalbim
Ne yalan aşkını yüreğim
Sesin hala kulaklarımda
Rakılı dudakların dudakkarımda
Biliyorum biliyorsun ki
Hiçbirşey eskisi gibi olmayacak gayrı
Ne ben herzamanki gibi kör aptal aşık
Ne sen dizginleri elinde kamçılı arabacı
Ne gün günaydınlarınla ağaracak her sabah
Nede yokluğunda kararacak akşamlar
Ben tek düze yaşantıma sarılıp
Kendi hasretimle
Olmayacak sevdalarla
Belki gecenin bir yarısında
Hıçkırıklarıma uyanıp
Penceremin önünde bir cigara yakıp
Seni çekeceğim derin derin
Tellendireceğim eteklerinden efkârın
Geceleri sana gelmeyeceğim artık
Yağmurdada ıslanmayacağım sensiz
Bakakalırım gökyüzüne öylece
Yıldızlar ağlarken hasretimle