Kuran’ın baş düşmanı, şirkin ta kendisidir,
O, karanlık gecede, kara karınca izi.
Şirkin baş düşmanıysa, Zikr’in efendisidir,
Gizli açık şirklerden, Tevhit kurtarır bizi.

La-ilahe demekle, ilahlar yok olmuyor,
Kelam sözde kalıyor, tam yerini bulmuyor,
Ne yazık ki gönüller, Allah ile dolmuyor,
Şirkin sinsi ağları, kaplıyor hepimizi.

Yüzlerce tekrar etsek, özden habersiz dille,
Çoklukta boğuluruz, teklikten gelmez sille.
La demek yürek işi, illa bilmezsek ille,
Yarım yamalak bilgi, sakatlar dinimizi.

Güneş aydınlatsa da, arka yüzler karanlık,
Bir yanımız ahırdır, bir yanımız samanlık,
Gaflet uykularından uyanırsak bir anlık,
Karıncanın izinde, görürdük cinimizi.

Gönül toprağımızdan, la ilahe sökerdik,
Geçerdik senden benden, İllallah-ı ekerdik,
Aşkımızla sulardık, can suyunu dökerdik,
Vahdet bağı bağlardı, bir edip binimizi.

Taklit ile tok olduk, hakikatte aç kaldık,
Bir yandan yükselirken, diğer yandan alçaldık,
Bekaya hayal kurduk, faniye fazla daldık,
Doğruyu doğru bilsek, bükerdi belimizi.

Gerçeğin gerçeğinden, adresi tam aldıysak,
Her türlü şirkten uzak, doğru kapı çaldıysak,
Yokluk ile varıp ta, eşiğinde kaldıysak,
Ev sahibi, ikramsız çevirmez elimizi.

İnsan bu donatılmış, en zengin evsaf ile
Çoğu hayal ürünü, konuşmamız nafile,
Yaralı Hakça konuş, oyalanma laf ile
Ancak, Tevhidin sırrı, öğretir dilimizi.

13.01.2013…Mustafa Yaralı