Yarım kalmış bir hikayenin üç noktası idin sen.
Sonu bilinmeyen,
Sonu gelmeyen...

Oysa senle dolu kalbim,
Seni herkes sanmışken.
Sensizlik hiç bir şeydi lugatımda.
Ve öyle bir yer yoktu aslında.

Gelmeni beklerken kentim beni çekiyordu içine.
İçim içime sığmıyordu,
Sığamıyordun sen.
Herkesi bırakıp seni herkes sanmışken.
Gitmek diye bir şey yoktu.

Olmayan tek varlık sendin aslında.
Etrafımdaki kalabalık ise hiç bir şeydi.
Görünmüyordu, görünmezdi.
Çünkü maskelerin altındaki o yüzden,
Geriye sadece akan gözyaşları gözüküyordu.
Bilmiyorlardı. bilinmezdi.

Onun için varlığına inanarak yaşadım yokluğunu.
Sen vardın nefes alıyordun ya.
Yetiyordu işte bana.
Onun için her şey hiç bir şey aslında sende.

[ Herkes gibisin.]