Yine bir karanlığın ortasına dikildim
Suya uzak bir çöl rüyalar
Yeşilin ikizi solmak
Çok severim lakin
Ölümle ikiz doğmuş yaşamak

Sınırsız korkulara yatıyor gözlerim
Bir yudum üzre niyetler sevgiden
Esrarı kendine has nefes almanın vermenin
Tek kişilik bir yürek
Hasretinde içten bir gülümsemenin

Yol kayıyor altımdan
Dursam da yürüyorum beyhude
Hani elimden tutulsa bir an
Belki ben dururum
Belki de zaman

Bilinmiyor dün gibi yarın
Bir sigara dumanı kadar kalıcı gerçek
Yalan ise eski bir teselli
Nerede eski sevdalar
Dostluk ise ince belli

Uzanasım var bir çılgın karanlığa
Öylesine susmak, böylesine konuşmak
Uzakları tutup çeksem diyorum
Mevsim kış
Üşürüm biliyorum

Yine dikildim karanlığın ortasına
Her zerresi diken yatağın
Yarınlara mı fırlatsam beynimi dünlere mi
Geceden korkan bir uyku
Dağlara mı koşsam ardından, inlere mi

Mevsim kış
Üşürüm biliyorum