Susmayı öğrendim, çok Konuşanlardan
Alçak Gönüllü olmanın, erdemini tattım çok bilmişlere inat
Gerçekten Bilenlerin, az konuştuğuna Şahit oldum sessizce
Her yaşananın, sadece bir Deneyim olduğunu kavradım
Değmeyenlere, çok anlam yüklemenin ruhuma verdiği zararı keşfettim
Kendim olmayı seçtim, başkalarından alınmış parçalardan oluşmayı değil
Kendi hayatlarını Yönetemeyenlerin, diğer hayatlara müdahelelerine güldüm sadece
Kokuşmuş zihniyetlerin, yalan gülümsemelerin içinde yer almaktansa;
uzaktan onlara seyirci kalıp,
İnsanlığımı korumayı öğrendim
Varlığımı hakedenleri hayatıma dahil etmeyi,
haketmeyenlere HOŞÇAKAL demeyi;
Bu uzun yolda YALNIZ ama BAŞIM DİK yürümeyi öğrendim.


=>Yaşamaya devam edersin elinden geldikçe, kimi zaman beceriksizce, kimi zaman kırık dökük.. Sonra toparlanırsın, kalkarsın ayağa, kaldığın yerden devam edeceğini zannedersin.. İşte o zaman geldiğinde ne sen aynı sensindir, ne de hayat aynı hayat.