İnsanlar gördüm;
Kalplerinde ki aklar sıvanmış yüzlerine,
İnsanlar gördüm:
Hançer gibi bakışlar gizlenmiş gözlerine.

İnsanlar gördüm:
Mutluluğu yakalar gülümseme uçursan,
İnsanlar gördüm:
İhaneti bırakmaz bağlayıp kilit vursan.

İnsanlar gördüm:
Yitirmez şerefini yoksulluk girdabında,
İnsanlar gördüm:
Merhametten eser yok silinmiş kitabında.

İnsanlar gördüm:
Yumuşak, nazik, asil, elleri, yüzleri nur,
İnsanlar gördüm:
Kandilleri kararmış, ölüm; onlara onur.

İnsanlar gördüm:
Girsen gül bahçesidir tertemiz özlerine,
İnsanlar gördüm:
Şekilleri bozulmaz tükürsen yüzlerine.

İnsanlar gördüm:
Sabır kıyafetini çıkartmaz sırtlarından,
İnsanlar gördüm:
Cana can verseler de gidilmez artlarından.

İnsanlar gördüm:
Gözlerinden sel akar dostun kötü haline,
İnsanlar gördüm:
Ölümsüzlük satılsa kıyamaz servetine.

İnsanlar gördüm:
Zamanı örselerken bil ki zamansız solmuş,
İnsanlar gördüm:
Milyarlara yurt olan bu dünyada kaybolmuş.

İnsanlar gördüm:
Baharlara göz kırpar hayatta her devresi,
İnsanlar gördüm:
Kin ve pislik savurur görünmez ki çevresi.

İnsanlar gördüm:
Yolda mumla aranır ulaşmak için izleri,
İnsanlar gördüm;
Yüzleri kara kara, andırır dehlizleri.

İnsanlar gördüm;
Kan kusar, gönlü yanar, anlatmaz çilesini,
İnsanlar gördüm;
Bulsa değiştirirler nefesin hilesini.

İnsanlar gördüm;
Bir lokmanın uğruna alnında binlerce ter,
İnsanlar gördüm;
Menfaati nerede işte orada biter.