Sükunet bestesinde renk ahenk kaynaşması.
Camın berrak rüyası nefesi buğulu yâr.
Billur masal deminin Kafdağı’nı aşması.
Efsanesi yayılır perinin diyar diyar.


Tütsülenir dudaklar emsalsiz ıtırıyla.
Hüzün mahreçli anken yılkıların soluğu.
Vefaya yol gösterir buğulu satırıyla.
Başlatır muhabbete çıkan has yolculuğu.


Takvim yapraklarını bir bir düşürür zaman.
Demlikle semaverdir zamanın bağrında sır.
Ancak çayla dinlenir gül misal soluklu an.
Çay buğusu olmayan bütün mahfiller kısır.


Bir vuslata teşnedir isli çaydanlık her dem.
Leyla’nın saçlarından alır ilhamı ateş.
Demliğin rayihası olur sineye merhem.
Çayı beklerken dudak olur mecnunlara eş.


Bu beste hep çalınır naz tüten mevsimlerde.
Billurdan kelimeler süzülür sükut ile.
Gönüllerin duası tüter gizli imlerde.
Ve Leyla’nın niyazı sükutla gelir dile…
Ankara, 08.01.2013 İ.K