0
Yorum
0
Beğeni
5,0
Puan
1040
Okunma
Sen yedi ayrı iklimin bana getirdiği
En güzel mevsimsin
Hüzünlü yamaçlarımdan dökülen
Bir kar tanesi kadar büyüleyici
Sensizliğin ahengi bile
Döndürüyor başımı yeterince
Dört elle sarılmışım hayaline
Yokluğun bile kirletemiyor seni bende
Seninle konuşmanın verdiği hazzı
Şiirler biriktirince sana
Dökülünce kelimeler bir bir
Eşsizlik denen masalımı yaşıyorum
Gönül kıyılarımda
Üşütünce ruhumu anlamsız bakışlar
Çeviriyorum yüzümü herkese
Üzüldüğümden değil
Gözbebeklerimde ki seni bulamasınlar
Ben seni hatırladığım gibi seviyorum hala
Tanıdığım gibi değil...
5.0
100% (1)
