hayrettin taylan


divan makamında çalınıyor isimsiz salınışın
baki penceresinde açılıyor ufkun, sensiz gazellerime
nabi oluyorum güller açılırken aşkımızda
fuzuli oluyorum leyla çölünde sen yokken
nedim kalıyorum laleler solarken hüzünlerinde
şeyhim galip gelir, hüsnün aşka bilenirken
itri’nin nameleri yanar ,yanık bağrımda
dede efendi olur alınyazımın çalışını söylerim
osman hamdi çizer yüreğimdeki kaplumbağa yürüyüşünü
muhubbiliğim aşk meclisinde başlar ,sıhhat atlasında rengine bürünür
yunus olup damla denizinde duruşum sevgiye ulak olur
köroğluyum benden başka yar dağlarında gezersen
abdal olup ali sevdalara zülfikar olur y’adım
hafızın divanında oturur, bağrımın kayasında bülbül-i şeyda olurum
ruhi alır, ruhunun terkiplerini sevda bendimin öncesinden
şeyhi’m okur ,içsel mevsimin mesnevilerini
bir ben yazılır, bir ben okunur mazmun özlemler kıyısında
imgelere geçişi kutlar, içimdeki sevi bülbüller
şiir olur ,sevda kalır ,birlik olur ölümsüz sevdan


2.
özsuyunda özü yıkanan bekleyişin kalem ucu gibi emelim
yazılıyorum kaderimden önce sana
aydınlığını seren güzel gönlünün güneş gözü gibiyim
başkent olmaya geldim alınyazının haritasında
uzaklarımızın kemeri bağlanmış bağlanış köprülerinde
yakınsak özlemler yürek yürüyüşünde
bir günlerin sayfasında fecrin yansır bağrımda
huzurun uygarlık kalıntısında son halin bulut
sarılışımızın kültür arşivinde son sözlerin gökyüzü
sevilişin şöleninde buldu beni benlik arınması
gayrı sensizliğin kılıcından geçti vebalim
yeniden gelmek gibi gelişiyor senli ülkem
gelişmekte olan bir ülke gibi durma uzaklarımda
büyük aşkların kentiyim, modern bir devlet gibi sar beni

artık, aşka doğumlar öğreten içsel sancıların anasısın
artık, tutkulara y’eller ısmarlayan sevda yelisin
esintilerinle sevi sofraları kurdum oksijeninle
yokluğunun tokluğunu alıntıladı özlemlerimin uzun metinleri
vuslatın eriyim, ordu sen, orada sen
3…
uyanışın kirli filtrelerini sunar alınç huzur
gizil sandığın güven tepelerimdeki cevizden
damlaların bile boyasını silmez bu sandığını, ya da sandığını
varoluş okyanusunu okur gözyaşların
diriliş toprağıma ekilir sevda filizin
ürküntüleri yok eder kavruk umutsuzluk
çirkin emellerin azotu biter,meşk meclisinde
bitkin yarınları yamalar hidrojen
nefes nefese kalır nefsim
biyolojik istemlerin tablosunda çetelisini çizer yanışmak
çizgilerin beliriyor arzunun k’alem ucunda
kızıl demin, anı mayalanıyor yaşanırlığın yaşlarına
şeytanın yamalı bohçasını taşıyan egoların tuzağına düşmeden
yanmak şartın kafiyesi gibi uyumludur helalimize
hurilere ders verişini sevdim, adem’in benken


cennetimden berrak yarınların sundum bilesin