Allah ım aşığı bir hoş yarat mış,
İlk baharı yazı kış olur bana,
Anlamadım acep nasıl murat mış,
Candan sever ise eş olur bana.

Aşığın gönlüne dizmiş de kervan,
Aşık gönlü ile döndürür devran,
Sanki onun olur sazında evren,
Bir yudum sevgisi aş olur bana.

Bitmez hüzün bende başım sürünür,
Eser bir güz yeli yasa bürünür,
Dert depreşir gurbet yolu görünür,
Elimde kemanım kaş olur bana.

Buz tutmuş dağlarım gelmiyor yazım,
Dilim sussa bile konuşur sazım,
Vurdukça teline şahlanır sızım,
Güneşin doğması düş olur bana.

Bazı gün sağır da bazı gün körüm,
Doğuştan dertliyim böyle bir türüm,
Gönlüm prangalı dilimde hürüm,
Çağlayan gözlerde yaş olur bana.

Aşık dediğin de nefreti kınar,
Bir gonca gül bulur dalına konar,
Kendini her zaman ateşle sınar,
Sevmeyen gönüller taş olur bana.

Ahı vah etmekten akıl yok nerde,
En güzel günlerde düşeriz derde,
göçmen kuşlar gibi durmam bir yerde,
Diyardan diyara hoş olur bana.

Kapatır gönlünü hicran teline,
Bekler ama fırsat geçmez eline,
Garibim düşse de elin diline
En ufak bir ümit kuş olur bana.

İnsan olana da köle özümüz,
Hiç gülmeyecek mi bizim yüzümüz,
Yardan başkasın da olmaz gözümüz,
Dünyanın serveti boş olur bana.

Hem dilde konuşur hemde yazarız,
Doğrudan uzağa mezar kazarız,
kötüye içerler zulme kızarız,
Zalimin davası iş olur bana.

Ozan zekim derde hisse alırız,
Hak yolun da gider hakta kalırız,
ALLAH bilir nerde nasıl ölürüz,
İnsan olsun yeter baş olur bana...

OZAN ZEKİ TUNÇ