DAMLA KALMADI
Kırdılar dalımı hep yeşil iken
Dalımda açacak çağla kalmadı
Kurudu göz pınarım hep eller için
Kendime akacak damla kalmadı

Paylaştım da eşin dostun derdini
Bulamadım halden bilen dengimi
İhmal ettim kahrolası kendimi
Beni dinlemeye zaman kalmadı

Derdimi döktüm de mızraba saza
Hep kış geçti ömrüm hasretim yaza
Sol yanımı terk ettiler ayaza
Güneşe çıkacak çabam kalmadı

Arkası bitmeyen ayrılık hasret
Eksilmez başımdan hiç kahpe namert
Gözümde değil ki para pul servet
Sırtım dayamaya adam kalmadı

Beş para etmeze vermişim değer
Bana benden başka dost yokmuş meğer
Bu gün gelse eyvah etmem ki ecel
Ne haldesin diye soran kalmadı

Ne giden dönermiş nede seneler
Ahret de çeker mi zulüm edenler
Muradım der yetti gayri çileler
Kendim kandıracak yalan kalmadı
Kendim avutacak yalan kalmadı
Söz.Murat İNCE