Denizle dağ el ele emsalsiz kılar anı.
Nazla kalkar burada dinginliğin kervanı.
Buğulu bir mevsimde kucaklar can cananı.
Efsaneden kesittir Rize’de çay zamanı.


Çayın kokusu gelir Belkıs’ın diyarından.
Süleyman’ın tahtına Zümrüdüanka konar.
Çaya düşen berraklık zümrüdün miyarından.
Kırılan gönülleri bir bardak çayla onar.


Burada yazılmıştır çayın billur fermanı.
Öyle içli bir beste her yudum ayrı anı.
Asudelik deminde olmaz gönül talanı
Hilafsız nefasettir Rize’de çay zamanı.


An gelir çaydanlığın kapağı horon teper.
Demliğin derununda beslenir gül ağacı.
İpekten iklimlere yudum yudumdur sefer.
Demliktir çay zamanı semaverin baş tacı.


Çayın berrak gamzesi süsler haza devranı.
Manzarayı görenin çay ister mutlak canı.
İstisnasız her gelen olur çayın hayranı.
Muhteşemle eşittir Rize’de çay zamanı.
Ankara, 31.12.2012 İ.K