Kendimi kaybettim adeta bunalıyorum,
Korkular içinde gözlerimi kapatamıyorum,
Açık olsa da düşünceden başka göremiyorum,
Tıkanıyorum artık nefes dahi alamıyorum..

Sanki yüce dağların erimeyen karı başımda,
Dert zamanla sıralandı eksilmiyor karşımda,
Sakladıklarım kendimde akan gözyaşlarımda,
Hepsi hıçkırıklarımda bir türlü boşaltamıyorum..

Düşüncelerim içime sarmaşıklar gibi dolaştı,
Dertlerim sarmal olup, her tarafıma kök attı,
Kalbimde özü kaldı üzüntü ateşle hepsini yaktı..
Derdimi anlatacak, sadık bir dost bulamıyorum..

Umutları beklerken günler gittikçe azaldı,
Çiçekler açmadan tomurcukken hepsi sarardı,
Benim gönül yaram eksilmeden daima arttı,
Kapılar kapanmadan bir türlü çıkamıyorum..

Bazen ölüp, kaybolup yok olmayı çok istedim
Çok uğraştım bunu yerine getiremedim,
İçimdekilerle kendimi adeta yedim bitirdim,
Ölmek istiyorum ama bir türlü ölemiyorum..

Bunalım kapıyı çalmadan karşına çıkınca,
Bin bir türlü hüzne dalar hepsi toplanınca,
Diller anlatmıyor tamamını unutma kararınca,
Bunalım içindeyim, bir türlü kurtulamıyorum..