Vakit Akşam…

Vakit akşam hava alacakaranlık,
Derin düşünüyorum düşünceler bataklık.
Düşündükçe batıyor, battıkça düşünüyorum...
Ne bataklıktan kurtulabiliyorum,
Ne de beni bataklığa sürükleyenlerden...
Battıkça batıyor, düşündükçe düşünüyorum
İşler içinden çıkılmaz bir hal alıyor sonra...
Düşünmek istemiyorum fakat bataklıktayım,
Kafam karmakarışık ve yorgun...
Geceler imdadıma yetişiyor derken;
Sanmayın uyuyup dinleniyorum,
Ben gecenin kuytuluğunda sükut;
Gecenin sükutunda huzur buluyorum.
Amma velakin tekrar sabah oluyor.
Kafamı gündüz denen süreçte binbir düşünce sarıp sarmalıyor...
O düşünceler ki boyumu misli misli aşıyor,
Felek yoluma hep mayın döşüyor...
İster istemez başlıyorum düşünmeye,
Feleğin mayınına basmamak için...
Vakit yine akşam hava yine alacakaranlık
Çekirge bir sıçrar iki sıçrar;
Ben çekirge bile olamıyorum;
Daha ilk sıçrayışım ki;
Basıyorum feleğin kahpe mayınına düşünceler kifayetsiz kalıyor...
Sonra... Sonrası malum:
Booom hava uçuyorum düşünceler arasında.
Paramparça oluyor düşüncelerim...
Düşüncelerimin parçalarını arıyorum,
Parçalardan bütün yapmak istiyorum...
USANMAZ’ım usanmıyorum;
Düşüncelerdeki parçalanmışlıkla yaşıyor,
Parçayla bütün arasında gidip geliyorum;
Hangisi parça hangisi bütün bilmeden...

KENAN USANMAZ