0
Yorum
0
Beğeni
0,0
Puan
704
Okunma
kalbim gündelik işini yapıyordu,
bir gün seni gördü.
ileri, geri atacağına,
yukarı, aşağı atmaya çalıştı.
heyacandan olsa, gerek,
birden hızlanınca
başını çarptı.
ama ne yapsın?
tek düze yaşamaya alışmıştı.
ya da alıştığını sanıyordu.
çok kez konuşmayı denedi,
her defasında çuvalladı.
dili tutuldu.
üzerine bir kamyom buz atılmış gibi,
öylece dona kaldı, her defasında.
şimdi haykırmak istiyor,
bağırarak fır dönmek istiyor, her yer de.
ama susmak zorunda
rutin hayatını sürdürmek zorunda.
çok uzaklarda olsa da,
yine de senin sevgini koydu, baş ucuna...
