aylin
ne sadık köpeğin var aylin
hangi yalı yedirdin
hangi malı verdin
ne sadık köpeğin var aylin
yat deyince yatıyor
kalk deyince kalkıyor
bu aralar pis pis hırlıyor
hangi yalı verdin aylin
hangi sahilde birlikte yürüdün
hangi yollarda ayaklarını sürüdün aylin
aylin
gözlerin gök mavisi
saçların altın sarısı
iki metre kirpiklerin arası
artıyor gönül yarası
ne sadık köpeğin var aylin
kıskanıyorum benden daha çok
sana o yakın
hergün birliktesiniz
hergün el ele
kopuyor hergün zelzele
aylin
ne sadık köpeğin var
hangi yalı verdin aylin
besili gözüküyor
tüyleri yerde sürtüyor
hangi sudan içirdin aylin
hangi kuaföre götürdün
köpeğini bana göstermek zorundamıydın
yaptıklarının farkındamıydın
yaşın otuzbeş kırkındamıydın
kahrolası aylın beni bitirdin
aylin
ne sadık köpeğin var
hangi tasmayı taktın
abayı nasıl yaktın
köpeğine aşkın
sokaktanmı meraktanmı aylin
aylin
aşkın kördüğüm
çözülmüyor binbir düğüm
benim uzaktan gördüğüm
senin meraktan bulduğun
paralı diye avunduğun
ne sadık köpeğin var aylin

Kadıköy/İSTANBUL

ŞİİR: ALİŞ GÜLDEN