Bir zamanlar
Faşistler, ülkücüler, devrimciler
Vatan diye çırpındılar
Biri o yandan bir bu yandan
Vermediler haber bir birine okumadılar konuşmadılar
Yabancı öğretiler sunuldu önlerine
Ölümü ve gözyaşı üzerine gençlerin
Kazançlarına kattılar kazanç
Silah satanlar
Narkotikten çıkar sağlayıp zehirleyenler

Nerde yaşıyorlarsa uydular oranın siyasetine
Çocuklar
Oldular solcu sağcı
Marx, Lenin Mao eylem adamı oldular
Sattılar kitaplarını
Ebeveynler korumak için evladını yaksınlar diye
Kızıl elma diğer yandan sağ basın diye
Aldılar ellerine umudumuz Karaoğlan derken
Çıktı Ergenokan’dan Tarkan ve Asena
Büyük Türkiye’yi yarattık yollarda yürürken aşındırmadan
Alıp gittik şapkamızı gama kedere kapılmadan
Okudu ama gençler iyi kötü siyaset
Geldi 12 Eylül
Gençler artık çıkarcı
Kısa yoldan köşe dönmeci
Kılıcı yok kalkanı yok
Sana ne bana ne kim kime dum duma dediler

Anarşistler yoktu. Tek tük nadiren
Hadi doğru terör vardı. Yaşamak zordu.
Anlaşmak kolayken konuşamamaktan olunmuştu düşman
Suniydi yaratılmıştı.düşmanlık
Satıldı şimdi düşünceler
Yer kalmadı kalbimdeki inanca
Güven kalmadı emin miyiz geleceğimizden
Sağlam imanım yine sana muhtacım
Kurtulmadı kurtulmuyor başımız beladan

Ne iştir
Kimi yıllarını geçirdi mapusta
Korkuda kaldı çoğusu
Sıra bende mi
Derken şüphe duydun kendinden
Günler geçti
Geri gelmiyor
Durmuyor kan planlamadan
Olmayalım artık sıradan

Sıra geldi dine imana
Dinli dinsiz başladık açılıma
Sen ben yıpratıyor daim
Tek gayem Yaşasın Türkiye Cumhuriyeti
ve benim vatanım TÜRKİYE