1
Yorum
1
Beğeni
5,0
Puan
1227
Okunma
Hiç yaşanmamış bir zamanda ve hiç var olmamış biz yerde...
Metrodan eve yürürken (1)
Sevgi kere mutsuzum.
Bekçisi olduğum bu şehirde,
Kuru kalabalıklar içinde
Ve tek hücrelik hapisanemde
Kendime gardiyanım.
Kaldırım taşları kadar kaviyim
İhanetin ezilmişliğinde.
Zamanın ince örtüsü ısıtmıyor kalbimi,
Yanar döner sevdalar ehli kadınlar da.
Üşüyorum.
Hareketsiz gibi görünsem de
Değişik bir açıdan bakılırsa
Düşüyorum.
.
..
...
Son paramı bir dilenciye verdim az önce
Rıza okudu.
Çok değildi gerçi,
Bir kenar mahalle kahvesinde
iki çaya yeter heralde.
Sonra,
Bir kuytuya çekilip,
Bunları yazdım cep telefonuma.
Bakiyem yetersiz
Kimseye göndermiyorum.
Hava çok soğuk,
Kötüyüm epeyce.
Ölüyorum.
Fotoğraf: Dr. Mehmet AKIN
5.0
100% (1)
Cevap Yaz