Sanal mıydı dersin, gördüğüm ışık 
Ayna mı tutulmuştu güneşe? 
Rüyâların hiçliğinde savrulan hayaller gibi söndü mü? UMUT,
Umudun bittiği yerde mi başlar "UNUT" (.....) 
Yaşanmamışlıklar bile hatırlanırken hiçlikte; 
Kör kurşun gibi kalbe düşen "UNUT" unutulur mu? 

Ne hatırası silinir izi düşenin;
Ne de duyguların diline gem vurulur
En uzun cümleler suskunlukta kurulur 
Okunur sayfa-sayfa, çözülür de alfabe... 

Kalbe ulaşmayan sesler;
Tiz bir gürültüden öte değildir... 

Yüreğe düşünce "cemre" kanatlanır duygular
Ruhu coşturan ahenk; ışığın orkestrası... 
Resmeder hissiyatı ışık kesişmeleri
Hayatın tüm renkleri nakışlanır gözlerde;
Bulutlar geri durur gölge etmez güneşe
...
Belirsizlik, kör bir kuyu...
Umutsuzluk, tükenişin kabulü, 
Oysa düştüğü yerden filizlenir umut!
Zor olsa da bulunur çözümü, her düğümün,
Varılır hedefe;
Köklenmiş ise yürekte inanç! Azim.. Kararlılık...

Soruların cevabı;
Sis bulutlarının derinliğinde kalsa da, saklı;
Okunur sırlar hece- hece;
Seher vakti düşen çiy tanelerinde...

Her illetin devâsı "çiçek" özlerinde... 
... 
Gül’ü dikeniyle sever mâşuk, yırtsa da bağrını... 
Memnundur hâlinden bülbül; hüsran olsa da sonu!
O hep, içindeki aydınlığı yaşar; 
Karanlığa gömülse de, kâinat...  


Muhabbettir bülbüle bağrını delen, diken!
Kanatarak kalbini, içine sevgi eken... 

Zehir olsa içilir sevgilinin elinden! 
Ecel; vuslat bülbüle, gelecekse gülünden... 

Bülbülü "Bülbül" yapan vefâsı, çilesidir! 
...
Solsa da baş eğmeyen, güllerin alâsıdır... 

Vuslatın reçetesi, engelleri aşmaktır!
Asfaltı geçmek değil, sarp yolları aşmaktır... 

20 ARALIK 2012 /Metanet Yazıcı