Ey Aşk,
tek hecelik gücünle bir insana ne kadar hükmedebilirsin ki!
Beni aşağılamaya çabalamandaki cüretin nereden?
Neden kendini de aşağılamıyorsun?
Durma, gel!
Burada, sebep olduğun bir acı var;
çekilen ızdırabı gör ki,
belki utanırsın, aşağılanırsın kendi kendine.

Hiç kimse,
hiç bir şey için beni aşağılayamamıştı.
İlk kez seninle aşağılanıyorum.
Beni layık bulmadığın dünyana ben,
dünyamı bağışladım.

Bırak da temiz kalsın dünyalarımız;
kibirinle, cüretinle, çık git.
Mademki sana layık değilmişim,
elden ne gelir ki,
gidişini sineme çekerim.

Sana gerçeği haykırıyorum işte,
Seni sevmiyorum ey aşk!
Seni hiç sevmiyorum!
Sen tek heceden ibaret bir laftan ibaretsin.
Tek hecelik gücünle bir insana ne kadar hükmedebilirsin ki!
Benimki boş heveslerdi,
Kendimi bir şey sanmıştım
Ben kendimi de sevmiyorum.

Kalbim hasarlı,
Aklımda tek heceli bir laf…
Gözyaşlarım inatçı, beni alt ettiler işte…
Aklımdaki sen ile yüreğimdeki sen kavga halinde,
Galip malum,
Gözyaşları…
Her halukarda, aşk kazanıyor
Ve hükmetmeye devam ediyor yüreğime