aldığım her nefes kalıyor boğazımda
yureğim çırpınıyo ellerim terli soğuk
bi tarafımda dostoyevski sara krizi geçiryor
diğerinde öksuruyor mendili kanlı kafka
kafamda sonsuz boşluk ve belki birazda telaş var
ilerde gandhi özgurluğe yuruyor
bense, prangalı anahtarı cebimde
gökyuzu mavi hala ama deniz kandan kızıl
atilla ilhan maçkada bi gemide oturmuş
kimbilir hangi vefasıza ,uzakda gözu şiir yazıyor
seni duşunüyorum yeşil gözlerini sessiz sesini
koşarak lou salome gelliyor yanıma
peşinde nietsche elinde kırbaç bıyıkları salya
varıyorum bir çeşmeye ağzım kumdan kurak
yaraları aşktan bir kadın bakıyor usulca
su dolduruyor furug ,elinde bir kova
bır hortum yaklaşıyor içinde sayfalar
başımın ustunden geçiyor uzaklara doğru
açıyorum gözumu önumde bir resim
üstunde guluşun beni selamlıyor
ayağımın altında acı bi soğukluk var
paslanmış raylar bana yapışıyor
karşıda bir tren kaderim gibi peşimde
bir anda her yer pamuk beyazlaşıyor
akşam oluyor sonra birden
ilerde sen parlayan 2 çift yeşil göz
elimi tutuyorsun önce dudaklarımda dudakların
ruyamı gerçek mi surgularken kendimi
seni senden çok seviyorum diyorsun
yuzumde bir gulumseme havaya bakıyorum
ah evet bu bir rüya
uyanmasam diyorum...