Sevgili Kalimera’nın "e(k)mek" başlıklı şiirinden ilhamla...


Biz eskiden herşeyi bakkallardan alırdık
Paramız yetişmezse defterine eklerdi
Ne eziklik hisseder ne de mahcup kalırdık
Babamız maaşını alana dek beklerdi
Hiç ağzını açmazdı, hâl bilirdi, ne desin?
Zîra aybaşı hesap kapatılırdı kesin.

Kuyruklara girerdik margarin almak için
Zaten tek marka vardı, belediye satardı
Kahvaltıda yenmezdi, anlayın işte niçin?
Annemiz azar, azar yemeklere katardı
Yine de bir başkaydı tadı az yağlı aşın
Hormon yoktu altında çünkü toprağın taşın.

Yeşillikler içinde oynanırdı oyunlar
Deli taylar gibiydik, koşardık sağa sola
Bahar ayı gelince kuzulardı koyunlar
Kucaklayıp severdik oyuna verip mola
Maç yaparken düşerdik, kanardı dizlerimiz
Bilmem o bahçelerde durur mu izlerimiz?

Çocukların mekânı yapay oyun parkları
Eser yok o yılların baharından, güzünden
Bakkallar iflâs etti, dönmez oldu çarkları
Mantar gibi çoğalan dev marketler yüzünden
Eski tadı kalmadı artık ekmeğin bile
Her üründe kimyâsal, her üründe bir hile.

Uzun lafın kısası, şudur sözümün aslı
İster fişleyin beni, ister defterim dürün
Ya da cezâlar verin, bitmesin dayak faslı
Ben eskiyi özledim, beni geçmişe sürün
Hepiniz kul oldunuz paraya, mala, mülke
İşte bu yüzden beyler! Şimdi bu halde ülke.

23aralıkikibin12.

.