Oturdugun Taht Degil

oturdugun sandalya unutma tahtın degil,
üstündeki gömlegin aldanma atlas degil.
herkes yiyor yemegi bir lokma bir tabakta,
altın tasta sunulan, şarap degil aş degil,i

uyan artık,silkelen gittigin yol, yol degil,
kimse varlıgına degil, hep cinsine gelir,
aç gözlerini gör,yananlar güneş degil,
bak aynalara,dön,kendine, içtigin mey degil,

attıgın kahkahalar gizli aglayışlarınmı,
gözlerindeki boya açmadımı dünyanı.
tuttugun eller kimin, sen kiminlesin şimdi.
dön artık kendine, harap etme dünyanı.

aç kargalar üşenmiş,delik deşik her yanın,
yüregin masalarda çakallara yemolmuş.
nehire kazma vuran,ameleler hep hırsız,
bedeni parçalandın, şimdi ruhunda sıra.
son nefesin vermeden, düşmeden masalardan,
yağan yağmurda ıslan,döktür günahlarını.
otur,düşün, yargıla,kabul et hataları,
agla, uzaklaş kurtul,bu kötü insanlardan.
geçecek bu güzellik,.bitecek gençlik birgün.
sana bakan tüm gözler uzaklaşacak senden,
arayanın olmayacak,kapın hiç çalmayacak,

işte o zaman,ölüm hep yanında olacak.
layık olmadın aşka, sana aşık olana,
tertemiz nefesleri kabul etmedin, gittin.
helal bir lokma ekmek doyurmadı nefsini,
şimdi ölmüş bir ruhla yaşamın anlamı ne.

Atilla Durukan