küçücük bir körpe daldan
bir güzelden mini minnacık
yıldız yıldız gökte ay’la
büyüyüp coştu bu sevda...



ilkyazla koca bir orman
nice yaban gülü açtı,
ele avuca sığmayan
yemyeşil sarmaşıklar
gövdesinde ağaçların
gökyüzüne ulaştı...



çağlayan kar suları
aşındırdı dereleri;
hele dur bekle,
gövdene şefkât
sevgi doldurduğun,
kucağında bebekle
anne olduğun
günleri de görelim...



o zaman anlarsın belki
kıyma nedir, kıymak nedir
kıyamamak nedir,
bir k harfinin önemini;
bir damla kan gibi
değiştirdiğini rengini aşkların;
yoksa şimdiye
saha(n)da kıymalı yumurta
tava(n)da omlettin çoktan!



bir çılgın körpe ahlat ağacı
yaşıyor tüm heyecanıyla,
tomurcuk bir güle dokunsam
seni tutuyorum
o büyük şefkatimle ellerinden
dallanıp büyüyorsun
yüreğimin gül bahçesinde...


bir daha seslendir çiçeklerini
hoşuma gider, mest eder
bir ilkyaz senfonisi dinlemek
gülün açan sesinden
üvertürü seninle...



Şaban AKTAŞ
30.05.1998