Ya kimse anlamadı beni
Yâda anlatamadım kendimi yeterince
Neresinden tuttuysam hayatın elimde kaldı
Kırık döküktü her şey, her seferinde
Cam kırıklarıydı payıma düşen
Oysa öylesine sevdim ki mavi gökyüzünü
Hep benim olsun istedim.

Ucunu bir türlü göremediğim denizi
Seni her şeyinle sevdim ben ey hayat
Önce dizlerimden başladın kanatmaya
Hızını alamadın şimdi yüreğimi kanattın
Canımı acıtan biri var benim
Gözlerine bakmaya kıyamadığım
İçimi yakan
Kalbimin en derinlerinde dolaşan
Gülüşüyle dünyamı birbirine katan
Ellerimde ellerinin izleri olan
Çok sevdiğim biri var
Bir türlü vazgeçemediğim.

Dik başlı, kimseye minneti olmayan
Beni hiç takmayan
Haykırışlarımı, ağlayışlarımı duymayan
Biri var
Gözlerine son kez baktım
Ben sevdayı
Tutkuyu onda yaşadım
Onda bırakıyorum..

Sami Arlan..