3
Yorum
0
Beğeni
0,0
Puan
963
Okunma
Bir çığ gibi büyümekte hasretliğin git gide içimde;
Gem vuramıyorum artık beynimi kemiren düşüncelere.
Serapsın sanki yanına varamıyorum,
Zaman denilen bu meçhul varlık içinde.
Elem,kaygı ve yalnızlık;
Bunlarla yoğurdum hep benliğimi...
Dalında geç yetişmiş bir gül gibi,
Bekliyorum hazan mevsiminin gelmesini.
Uykularımı bölmekte kâbuslar.
Yitip gitti ard arda, o tatlı, o pembe dünyamdaki umutlar.
Belirgin, anlımdaki derin çizgili hatlar
Ve ağardı başımdaki saçlar.
Bir yolculuk başlamak üzere artık belli ki...
18.11.2002
Erman Ulusoy
Kırklareli
Cevap Yaz