ALLAH (CC) KELAMI VE FARZ OLAN TEK BİR AYET İNKAR EDEN MÜ'MİN DEĞİLDİR;

HZ. ALİ İÇİN NAZİL OLMUŞ BAZI AYETLER
Kaynak:Kur'an-ı Kerim/Bakara Sûresi/Sayfa:7/Cüz:1/39. Ayet: İnkâr edenler ve âyetlerimizi yalanlayanlara gelince, işte bunlar cehennemliktir. Onlar orada ebedî kalacaklardır. ﴾39﴿وَالَّذ۪ينَ كَفَرُوا وَكَذَّبُوا بِاٰيَاتِنَٓا اُو۬لٰٓئِكَ اَصْحَابُ النَّارِۚ هُمْ ف۪يهَا خَالِدُونَ۟ ﴿٣٩﴾

Kaynak: Kur'an-ı Kerim/En'âm Sûresi/Sayfa:149/Cüz:8/Ayet:156-157: Kitap, yalnız bizden önceki iki topluluğa (yahudilere ve hıristiyanlara) indirildi. Biz onların okumalarından habersiz idik" demeyesiniz, yahut, "Eğer bize kitap indirilseydi biz onlardan daha çok doğru yolda olurduk" demeyesiniz, diye bu Kur'an'ı indirdik. İşte size Rabbinizden açıkça bir delil, bir hidayet ve bir rahmet geldi. Artık Allah'ın âyetlerini yalanlayan ve (insanları) onlardan çeviren kimseden daha zalim kimdir!? İnsanları âyetlerimizden alıkoymaya kalkışanları, yapmakta oldukları engellemeden dolayı azabın en kötüsü ile cezalandıracağız. ﴾156-157﴿
اَوْ تَقُولُوا لَوْ اَنَّٓا اُنْزِلَ عَلَيْنَا الْكِتَابُ لَكُنَّٓا اَهْدٰى مِنْهُمْۚ فَقَدْ جَٓاءَكُمْ بَيِّنَةٌ مِنْ رَبِّكُمْ وَهُدًى وَرَحْمَةٌۚ فَمَنْ اَظْلَمُ مِمَّنْ كَذَّبَ بِاٰيَاتِ اللّٰهِ وَصَدَفَ عَنْهَاۜ سَنَجْزِي الَّذ۪ينَ يَصْدِفُونَ عَنْ اٰيَاتِنَا سُٓوءَ الْعَذَابِ بِمَا كَانُوا يَصْدِفُونَ ﴿١٥٧﴾

Kaynak: Kur’an-ı Kerim/Mâide Sûresi/Sayfa:119/Cüz:6/67. Ayet (Tebliğ Ayeti):
Ey Peygamber! Rabbinden sana indirileni tebliğ et. Eğer bunu yapmazsan onun verdiği peygamberlik görevini yerine getirmemiş olursun. Allah seni insanlardan korur. Şüphesiz Allah, kafirler topluluğunu hidayete erdirmeyecektir. ﴾67﴿ يَٓا اَيُّهَا الرَّسُولُ بَلِّـغْ مَٓا اُنْزِلَ اِلَيْكَ مِنْ رَبِّكَۜ وَاِنْ لَمْ تَفْعَلْ فَمَا بَلَّغْتَ رِسَالَتَهُۜ وَاللّٰهُ يَعْصِمُكَ مِنَ النَّاسِۜ اِنَّ اللّٰهَ لَا يَهْدِي الْقَوْمَ الْكَافِر۪ينَ ﴿٦٧﴾

Kaynak: Kur’an-ı Kerim/Mâide Sûresi/Sayfa:107/Cüz:6/3. Ayet (İkmal Ayeti):
Ölmüş hayvan, kan, domuz eti, Allah'tan başkası adına boğazlanan, (henüz canı çıkmamış iken) kestikleriniz hariç; boğulmuş, darbe sonucu ölmüş, yüksekten düşerek ölmüş, boynuzlanarak ölmüş ve yırtıcı hayvan tarafından parçalanmış hayvanlar ile dikili taşlar üzerinde boğazlanan hayvanlar, bir de fal oklarıyla kısmet aramanız size haram kılındı. İşte bütün bunlar fısk (Allah'a itaatten kopmak)tır. Bugün kafirler dininizden (onu yok etmekten) ümitlerini kestiler. Artık onlardan korkmayın, benden korkun. Bugün sizin için dininizi kemale erdirdim. Size nimetimi tamamladım ve sizin için din olarak İslâm'ı seçtim. Kim şiddetli açlık durumunda zorda kalır, günaha meyletmeksizin (haram etlerden) yerse şüphesiz ki Allah çok bağışlayıcıdır, çok merhamet edicidir. ﴾3﴿حُرِّمَتْ عَلَيْكُمُ الْمَيْتَةُ وَالدَّمُ وَلَحْمُ الْخِنْز۪يرِ وَمَٓا اُهِلَّ لِغَيْرِ اللّٰهِ بِه۪ وَالْمُنْخَنِقَةُ وَالْمَوْقُوذَةُ وَالْمُتَرَدِّيَةُ وَالنَّط۪يحَةُ وَمَٓا اَكَلَ السَّبُعُ اِلَّا مَا ذَكَّيْتُمْ وَمَا ذُبِحَ عَلَى النُّصُبِ وَاَنْ تَسْتَقْسِمُوا بِالْاَزْلَامِۜ ذٰلِكُمْ فِسْقٌۜ اَلْيَوْمَ يَـئِسَ الَّذ۪ينَ كَفَرُوا مِنْ د۪ينِكُمْ فَلَا تَخْشَوْهُمْ وَاخْشَوْنِۜ اَلْيَوْمَ اَكْمَلْتُ لَكُمْ د۪ينَكُمْ وَاَتْمَمْتُ عَلَيْكُمْ نِعْمَت۪ي وَرَض۪يتُ لَكُمُ الْاِسْلَامَ د۪يناًۜ فَمَنِ اضْطُرَّ ف۪ي مَخْمَصَةٍ غَيْرَ مُتَجَانِفٍ لِاِثْمٍۙ فَاِنَّ اللّٰهَ غَفُورٌ رَح۪يمٌ ﴿٣﴾

Kaynak: Kur’an-ı Kerim/Mâide Sûresi/Sayfa:117/Cüz:6/55. Ayet :
Sizin dostunuz ancak Allah'tır, Resûlüdür ve Allah'ın emirlerine boyun eğerek namazı kılan, zekâtı veren mü'minlerdir. ﴾55﴿ نَّمَا وَلِيُّكُمُ اللّٰهُ وَرَسُولُهُ وَالَّذ۪ينَ اٰمَنُوا الَّذ۪ينَ يُق۪يمُونَ الصَّلٰوةَ وَيُؤْتُونَ الزَّكٰوةَ وَهُمْ رَاكِعُونَ ﴿٥٥﴾

KAYNAK: Kur'an-ı Kerim/ A'râf Sûresi /Sayfa:154/Cüz:8/36. Ayet:
Âyetlerimizi yalanlayanlar ve onlara uymayı kibirlerine yediremeyenlere gelince işte onlar cehennemliklerdir. Onlar orada ebedi kalacaklardır. ﴾36﴿وَالَّذ۪ينَ كَذَّبُوا بِاٰيَاتِنَا وَاسْتَكْبَرُوا عَنْهَٓا اُو۬لٰٓئِكَ اَصْحَابُ النَّارِۚ هُمْ ف۪يهَا خَالِدُونَ ﴿٣٦﴾

KAYNAK: Kur'an-ı Kerim/ Bakara Sûresi/Sayfa:32/Cüz: 2/207. Ayet:
İnsanlardan öylesi de vardır ki, Allah'ın rızasını kazanmak için kendini feda eder. Allah kullarına çok şefkatlidir. ﴾207﴿وَمِنَ النَّاسِ مَنْ يَشْر۪ي نَفْسَهُ ابْتِغَٓاءَ مَرْضَاتِ اللّٰهِۜ وَاللّٰهُ رَؤُ۫فٌ بِالْعِبَادِ ﴿٢٠٧﴾

Kaynak:Kur'an-ı Kerim/ Yûnus Sûresi/Sayfa:210/Cüz:11/17. Ayet: Artık, Allah'a karşı yalan uydurandan veya O'nun âyetlerini yalanlayandan daha zâlim kimdir? Şüphe yok ki (böyle) suçlular asla kurtuluşa ermezler. ﴾17﴿فَمَنْ اَظْلَمُ مِمَّنِ افْتَرٰى عَلَى اللّٰهِ كَذِباً اَوْ كَذَّبَ بِاٰيَاتِه۪ۜ اِنَّهُ لَا يُفْلِحُ الْمُجْرِمُونَ ﴿١٧﴾

KAYNAK: KUR'AN-I KERİM/Tevbe Sûresi/Sayfa:196/Cüz 10/61. Ayet: Yine onlardan peygamberi inciten ve "O (her söyleneni dinleyen) bir kulaktır" diyen kimseler de vardır. De ki: "O sizin için bir hayır kulağıdır ki Allah'a inanır, mü'minlere inanır (güvenir). İçinizden inanan kimseler için bir rahmettir. Allah'ın Resûlünü incitenler için ise elem dolu bir azap vardır." ﴾61﴿وَمِنْهُمُ الَّذ۪ينَ يُؤْذُونَ النَّبِيَّ وَيَقُولُونَ هُوَ اُذُنٌۜ قُلْ اُذُنُ خَيْرٍ لَكُمْ يُؤْمِنُ بِاللّٰهِ وَيُؤْمِنُ لِلْمُؤْمِن۪ينَ وَرَحْمَةٌ لِلَّذ۪ينَ اٰمَنُوا مِنْكُمْۜ وَالَّذ۪ينَ يُؤْذُونَ رَسُولَ اللّٰهِ لَهُمْ عَذَابٌ اَل۪يمٌ ﴿٦١﴾

KERBELA'DA, HZ. MUHAMMED'İN (SAV) CİĞERPARELERİNİ KATLEDENLER (PEYGAMBERİMİZİ İNCİTENLER) VE AYETLERİ GÖRMEZDEN GELENLER CEHENNEMLİKTİR)
Sizin yorumunuz?

HZ. ALİ’NİN MUCİZELERİ -1

ZUHURUNDA PUTLARIN YIKILMASI

1- Hazret-i Câbir bin Abdüllah “radıyallahü teâlâ anh” tan nakledilmiştir:

Resûlullah “sallallahü teâlâ aleyhi ve âlihi ve sellem” hazretlerinden, Alî bin Ebî Tâlib (as)’in doğumundan soruldu.

Buyurdu ki: “Doğan evlâdın iyiliğinden sorunuz. Allahü teâlâ ve tekaddes hazretleri, Alî “kerremallahü vecheh” ile beni aynı nûrdan yarattı. Her ikimiz bir nûrdanız. Gökleri ref’ etmeden evvel ve yerleri sermeden önce, bizi yarattı. Biz, Allahü tebâreke ve teâlâ hazretlerinin huzûrunda tespih ederdik. Yok olmadan bir nesilden bir nesle intikâl ettik. Tâ Abdülmuttalib’e eriştik. Sonra ben, Abdüllah’a intikâlden sonra, Âmine’de vedî’a olundum.

Alî, Ebû Tâlibe intikâlden sonra, Fâtıma binti Esed katına vedi’a olundu. Allahü Sübhânehü ve teâlâ hazretleri bizi pâk ve tâhir vücûda getirdi. Sonra hazret-i Alî’yi Fâtıma binti Esed’de karâr tuttu. Melekler müjde verdiler. O zamân bir adam rü’yâsında gördü. Süâl etti: “Bu doğan kimdir?” Dediler: “O, Alî’dir.” O vücûda geldiği vakit, Mekke-i Mükerreme’de zelzele oldu. Putların hepsi yüz üstü düşüp, ehl-i Mekkenin cümlesi korkup, dediler ki: “Bu gece bir yeni hâdise zuhûr etti.” Onlar bu hâlde iken bir nidâ edici nidâ etti. Hâlbuki hiç kimseyi görmediler. Hazret-i Alî anası Fâtıma binti Esed’den doğdu. Gök onun nûru ile ışıklandı. Yıldızlar arttı. Kureyşliler bundan bir acaiplik, hayret edicilik gördüler. Nidâ olundu: “Müjdeler olsun size ki, bu gece, müşrikleri kahredici, münâfıklara gazap edici, âbidlerin süsü, Resûl-i Rabbil âlemînin mührü, imâm-ül Hüdâ, göklerin yıldızı, karanlıkların lâmbası zuhûra geldi”

(Seyyid Eyyub bin Sıddık “Menâkıb-ı Çihâr Yâri Güzîn” 6. Bab, Otuzüçüncü Menakıp)

SARSINTIYI DURDURMASI

2- “Yer, o şiddetli sarsıntı ile sarsıldığı, ağırlıklarını dışarıya çıkardığı ve insan: ‘Buna ne oluyor?’ dediği zaman, o gün yer, Rabbinin telkin buyurduğu vahiy ile, bütün haberlerini anlatacaktır.” (Zilzal Süresi 1-5. Ayetler)

Hz. Fatıma ez-Zehra anamız anlatıyor: Ebu Bekir’in halifeliği zamanında Medine’de bir sarsıntı oldu. Bundan korkan halk, Ebu Bekir ve Ömer’in yanına geldiklerinde, hepsi Hz. Ali’nin evine doğru gittiler. Onlar daha Hz. Ali’nin evine varmadan önce, kendisi onları dışarıda karşıladı ve onlarla yüksek bir yere çıktı. Hz. Ali yere oturduktan sonra onlara hitaben buyurdu ki: ‘Şu gördüğünüz mü, sizi korkuttu?’ hepsi dediler ki: ‘Bu gördüğümüz bizleri nasıl korkutmasın ki, şimdiye kadar böyle bir sarsıntı görmedik.’ Hz. Ali, dudaklarını kıpırdatıp, eli ile yere vurduktan sonra şöyle buyurdu: ‘Sana ne oluyor? Sakin ol!’ Yer, bunun üzerine hemen sakin oldu. Orada bulunanların hepsi de olanlara şaşırdılar. Hz. Ali buyurdu ki: ‘Sizler, şimdi yapmış olduğumdan mı şaşırıyorsunuz?’ Dediler ki: ‘Evet’ Hz. Ali buyurdu ki: ‘Şanı Yüce olan Allah’ın: “Yer, o şiddetli sarsıntı ile sarsıldığı, ağırlıklarını dışarıya çıkardığı ve insan: ‘Buna ne oluyor?’ dediği zaman…” buyurmuş olduğu o insan benim. Daha sonra yer bana bütün haberini söyleyecektir.’

(Tefsir’üs Safi C.5, S.357-358)

GÜNEŞ’E SELAM VERİP GÜNEŞİN ONUNLA KONUŞMASI

3- İmam Hasan el-Askeri, babası, dedelerinden naklen, Resulullah (saa) İmamı Ali’ye şöyle buyurdu: “Ey Hasan’ın babası Güneş’e hitap et, o sana cevap verecektir.” Müminlerin Emiri şöyle hitap etti: “Selam olsun sana ey Allah’ın itaatkar kulu.” Güneş şöyle cevap verdi: “Selam senin üzerine de olsun ey Müminlerin Emiri, takva sahibi olan insanların imamı ve ak yüzlülerin komutanı.” (el-Kunduzi el-Hanefi “Yenabi’ül Mevedde” 140 İstanbul Bas.)


4- Resulullah (saa) İmam Ali bin Ebi Talib (as)’ye şöyle buyurdu: “Ey Hasan’ın babası! Güneş ile konuş, kendisi sana cevap verecektir.”

İmam Ali şöyle buyurdu: “Sana selam olsun, ey salih ve Allah’a itaatkar olan kul”

Bunun üzerine güneşten şöyle bir nida geldi: “Sana da selam olsun ey Müminlerin Emiri, takva ehlinin imamı, ak yüzlülerin komutanı. Ey Ali, sen ve şian (yandaşların) cennettesiniz. Ey Ali, toprak ilk olarak Muhammed (saa)’in üzerinden yarılacak, sonra da senin üzerinden, ilk gelecek olan Muhammed’tir, sonra da sen, ilk olarak giydirilecek olan Muhammed’tir, sonra sen.”

Bunun üzerine İmam Ali (as) secdeye kapanır ve ağlamaya başlar. Bunu gören Resulullah (saa) İmam Ali’nin yanına gelip şöyle buyurdu: “Ey kardeşim ve habibim, başını kaldır, Allah seninle yedi gök ehline övünür.”

(Menakıb-ı Hüvarezmi s.63-64; Enis Emir “Fazilet-i Ehl-i Beyt-i Resulullah” s.470-471)

5- Bir gün Resulullah (saa) meclisinde iken İmam Ali (as)’ye buyurdu ki: “Ey Ali! Yarın Baki dağlarına git. Güneş çıkınca onu selamla. Allah’ın izniyle sana cevap verecektir.”

Orada bulunan cemaat hayrete düşer. Ertesi gün Emir’ül Müminin Ali, muhacirlerden ve Ansarlardan oluşan büyük bir kalabalıkla Baki dağlarına çıkar. Kalabalığın içinde Ebu Bekir, Ömer ve Osman da vardı. Güneş doğunca İmam Ali ona: “Essalamü aleyki ya halkullahil cedid elmuti” “Sana selam olsun, ey Allah’ın yeni doğan ve ona itaatkar mahluku?”

Hazır olanlar gökten cevap şeklinde şöyle bir nida duydular: “Aleyküm esselâm yâ Evvel, ya Âhir, yâ Zâhir, yâ Bâtin, yâ men hüve bi külli şey’in aliym” “Sana selam olsun ey İlk, ey Son, ey Açık ve ey Gizli olan. Sen her şeyin bilginisin.”

Ebu Bekir, Ömer, Muhacir ve Ansar Güneş’ten bu sesi duyduklarında haykırıp bağırdılar. Sonra bir mühlet sonra oradan ayrıldılar. Resulullah (saa)’ın yanına geldiklerinde ona dediler ki: “Ey Resulullah! Sen bize ‘Ali bizim gibi bir beşerdir’ diyordun. Oysa Güneş ona Allah’ın kendi nefsine hitap ettiği gibi ona hitap etti.” Resulullah (saa) onlara: “Ondan ne duydunuz?” diye sordu. Onlar dediler ki: Güneş’in ona: “Sana selam olsun, ey İlk, ey Son, ey açık ve ey gizli. Sen her şeyi bilensin.” Şeklinde hitap ettiğini duyduk. Resulullah (saa) onlara buyurdu ki: “Doğru söyledi. O (yani Ali) İlk’tir; bana ilk iman eden kişi demektir. O Son’dur; beni yıkayacak, kefenleyecek ve mezarıma koyacak Son kişi demektir. O Açık’tır; O benim bütün ilmimi açıklayandır. O Gizli’dir; o gizli ilmimin sahibidir. O her şeyin bilginidir. O helal, haram, farz ve sünnetlerde bilgin olandır. Bunda sorun nedir?” Sonra onların hepsi mescitten çıkıp mahcup halde oradan ayrıldılar.

(Seyyid Haşim el-Behrâni “Medinet’ül Meâciz” C.1, S.87-88 Müesseset’ül Alemi Lil Matbûât H.1423 Beyrut Bas.; el-Meclisi “Bihâr’ül Envâr” C.41, S.179-180 Müesseset’ül Vefa 1404 H Beyrut Bas./ Şâzân bin Cibrîl el-Kummi “el-Fedâil” S.69-70 Dar’ür Radiy 1363 H. Kum Bas. / Hüseyn bin Abdülvehhâb “Uyûn el-Mucizât” S.14-15 Müesseset’il A’lemi lil Matbuat 3.Baskı H.1403 Beyrut Bas. / Kitâb Selim bin Kays (Ö. 80 H.) S.933-934, Hadis No: 72 Dâr’ül Hâdi 1415 H.Kum Bas./ Süleyman Daşkapan “Kuran’da Ehl-i Beyt ve Soru-Cevap S.55-56 Onur Ofset-Antakya)

Menakıb sahibi Ebi Cafer el-Bakır’dan, Cabir bin Abdullah’tan nakleder ki: Güneş, İmam Ali’ye yedi kere hitap etti. (Süleyman el-Kunduzi el-Hanefi “Yenabi’ül Mevedde”Sayfa: 141)

GÜNEŞ’İ BATTIKTAN SONRA GERİ ÇEVİRMESİ

6- İmam Muhammed’ül Bâkır’dan, o da babasından, o da dedesi Hüseyin bin Ali’den:

Emir’ül Müminin Hz. Ali (as) Nehrivan ehliyle yaptığı savaştan dönerken Babil toprağına geçtiler. İkindi namaz vaktiydi, namaz kılmaları vacip oldu. Müslümanlar nida ettiler: “Ey Emir’ül Müminin, ikindi vakti oldu.” Emir’ül Müminin dedi ki: “Bu yer lanetlenmiştir, Allah burayı üç kez lanetledi, dördüncü kere de lanet edecektir. Burada ne peygambere ne Vasi’ye namaz kılması helal olmaz. Sizden burada namaz kılmak isterse kılabilir.” O anda münafıklar Nehrivan ehlini (Hariciler) kastederek dediler ki: “Doğru o namaz kılmaz, ama namaz kılanları öldürür.”

Cüveyriyye bin Mesher el-Abdi dedi ki: “Yüz farisle onu takip ettim. Ve dedim ki: Allah’a ant olsun ki, o namaz kılmadan ben de namaz kılmayacağım. Bugünkü namazımda onu taklit edeceğim. Emir’ül Müminin Babil toprağını geçince güneş batmaya yüz tuttu, sonra battı ve ufuk kızıllaştı. Sonra bana iltifat ederek buyurdu ki: “Ey Cüveyriyye! Suyu ver” Ona malzemeleri takdim edince abdest aldı ve: “Ey Cüveyriyye! Ezan oku” dedi.

“Gece namazı vakti gelmedi” dedim. İmam Ali: “İkindi vakti için ezan oku” dedi. Kendi kendime dedim ki: İkindi için ezan oku dedi, halbuki güneş battı, ama bana ona itaat etmek düşer ve ezan okudum. Bana: “Kalk” dedi, kalktım. Ben ikametteyken anlamadığım kelimelerle dudakları kıpırdadı. O anda hemen güneş ikindi vakti yerini alacak şekilde

geri döndü. Sonra İmam kalktı, tekbir getirdi, namaz kıldı, biz de arkasından namaz kıldık. Namazını bitirdikten sonra güneş sanki leğende ışık kayar gibi kaydı, battı ve yıldızlar dizildi. Sonra bana iltifat ederek: “Akşam ezanı için ezan oku, ey bilinci zayıf olan” buyurdu.

(Seyyid Haşim el-Behrâni “Medinet’ül Meâciz” C.1, S.77-78 Müesseset’ül Alemi Lil Matbûât H.1423 Beyrut Bas.; Hüseyn bin Abdülvehhâb “Uyûn el-Mucizât” S.11-13 Müesseset’il A’lemi lil Matbuat 3.Baskı H.1403 Beyrut Bas.; Şazân bin Cibril el-Kummi “el-Fedâil” S.68-69 Dâr’ür Radıy H.1368 Kum Bas.)

Ehlibeyt Şairi El-Himyeri tanınmış el-mezhebe kasidesinde

Hz. Ali hakkında şöyle demiştir:

“Ruddet aleyhişşemsu lemma fatehü

vaktussalati ve kad denet lil mağribi

hatta tebellece nuruha min vaktiha

lil asri sümme hevet heviyel kevkebi

ve aleyhi kad ruddet bi Babil’in merreten

uhra ve ma ruddet lihalkin mağribi

illa li Yuşaa ev lehu velihabsiha

veliraddiha tevilu emrin mu’cibi”

Açıklaması:

“Hz. Ali, ikindi namaz vaktini geçirdiği zaman güneş akşam vaktinden ikindi vaktine geri döndü, döndüğünü de herkes görmüştü. İkindi namazını kılınca güneş, yıldız kayar gibi kayarak akşam vaktine dönüverdi. Babil’de bir kez daha kendisine dönmüştü. (1) Başkasına ise sadece Yuşa’ya dönmüştü. Güneşin geri dönmesine acaip teviller vardır.”

(Eş-Şerif er-Radıy “Hasâis el-Eimmeh” S.52; Hüseyn bin Abdülvehhâb “Uyûn el-Mucizât” S.11-13 Müesseset’il A’lemi lil Matbuat 3.Baskı H.1403 Beyrut Bas.; Şazân bin Cibril el-Kummi “el-Fedâil” S.68-69 Dâr’ür Radıy H.1368 Kum Bas.;; en-Nisaburi “Ravdat’ül Vahizin S.131; eş-Şeyh Müfid “el-İrşad” C.1, S.347; İbn-i Hamzi et-Tusi “es-Sakib fil-Menakıb” S.254-255; Menakıb Âl Ebi Talib C.2, S.144-145; Allamet’ül Hilli “el-Müstecad Min-el İrşad” S.138; eş-Şeyh el-Mâhuzi “el-Erbain” S.424; el-Erbeli “Keşf’ül Gumme” C.1, S.282-283; eş-Şeyh et-Tıbrisi “İlam el-Vera bi A’lam’ül Hüda” C.1, S.351; eş-Şeyh Abbas el-Kummi “el-Künye vel-Elkâb” C.2, S.191; eş-Şeyh Cafer en-Nakdi “Envar el-Aleviyye” S.137)

7- Müminlerin Emiri Hz. Ali Babil toprağına geçtiğinde güneş batıp namaz kılmamıştı. Bunun üzerine dizlerine çöküp uzun bir müddet duada bulundu ve güneş tekrar ikindi makamına geldi. Namaz kılındıktan sonra tıpkı yıldızın kaydığı gibi kayıp, tekrar gece oldu.

(Ali Bin Hüseyn el-Mesudi “İsbât el-Vasiyya Li Ali Bin Ebi Tâlib” S.116 Seyyid Murtada Yayını 1902 Tahran Bas.; Enis Emir “Fazilet-i Ehl-i Beyt-i Resulullah” S.508)

Güneş’in Onun İçin Geri Dönmesi

8- Esma bint Amis buyurdu ki: Bir gün Resulullah (saa) Ali (as)’nin kucağında yattığı halde vahiy alıyordu. Bu durum o kadar uzadı ki, ikindi namazını kılmadan güneş battı. Resulullah (saa) vahiyden fariğ olunca İmam Ali’ye şöyle sordu: “Ey Ali, namaz kıldın mı?” İmam Ali: “Hayır, kılmadım” buyurdu. Bunun üzerine Resulullah (saa) şöyle buyurdu: “Ey Allah’ım! Ali senin ve Resulünün taati üzere idi. Güneşi ona geri çevir.”

Esma dedi ki: “Battığını gördüğüm gibi yine de doğup, Müminlerin Emiri Ali’nin namaz kıldığını gördüm.”

(Menakıb-ı Lil Hüvarezmi S.217; Enis Emir “Fazilet-i Ehl-i Beyt-i Resulullah” S.491; Meğazeli s.96

9- Resulullah (saa)’a vahiy inerken İmam Ali’nin kucağına başını koymuştu. Vahiy bitince Resulullah İmam Ali’ye: “Namaz kıldın mı, ey Ali?” diye sordu. İmam Ali buyurdu ki: “Hayır kılmadım” Bunun üzerine Resulullah şöyle buyurdu: “Ey Allah’ım, güneşi Ali için geri çevir!” Güneş geri döndü, hatta mescidin ortasına kadar vardı.

(Muhibeddin et-Tabari “Riyad’un Nadara” C.2, S.179-180)

10- Menakıb-ı Muhammed’te diyor ki: Hayber’de Hz. Peygamber (saa)’in duası ile Hz. Ali, Güneş’i battıktan sonra ikindi vaktine geri getirdi.

(Eş-Şeyh Abdurrahman eş-Şafii “Nezhet’ül Mecâlis ve Muthaf’un Nefâis” Cz.2, S.384)

ÖLÜLERİ DİRİLTMESİ

11- Ebu Cafer Meysem es-Semmar şöyle anlatıyor :

Bir gün Emir’ün Nahıl (Arıların Emiri) Ali’ nin huzurunda idim. Ben ve bir cümle halk kitlesi onun vaazını dinliyorduk. Bir de baktım ki, bir Arap kafilesi geldi. Kapıdan bir adam içeri girdi. Tam zırh kuşanmıştı. İki tane de kılıcı vardı. Selam vermedi ve sesini çıkarmadı. Herkes ona hayretle bakıyordu. Mevlamız Emir’ül Müminin de başını kaldırıp adamın yüzüne bakmadı. Gelen adam şöyle söze başladı : Sizin en kahramanınız kimdir,

Cesareti müşteba, fazileti ilim ve cemal ile sargılı olan, kerametlerle vasıflandırılan, Kabe-i Muazzama’da doğan hanginiz? Ebu Talib’in oğlu, Muhammed’in halifesi ki, kendi zamanında onu koruyarak onun şanını yükseltip gücünü arttıran, hanginiz 2 Amru’yu öldüren?

O zaman Emir’ül Müminin: Ey Ebu Said Fadıl’ın oğlu, Eş’as’ın oğlu, Samirri’nin oğlu benim. İstediğini sor? Melhuf olan kimselerin kinzi (sığınağı) benim. Marufla vasfedilen benim. Kâf ve Kuran’il Mecid benim. Nebe’ül Azim benim, Sırat’ul Müstakim benim. Alim benim. Hakim benim, hafiz benim, rafi benim. Faziletimle bütün kitaplar konuştu ve benim ilmime akıl sahipleri tanıklık ederler. Ben Resulullah’ın kardeşi ve kızının kocasıyım.

O zaman Arap dedi ki : Rumuzlarınla ve isimlerinle değil.

Hz. Ali: Ey Arap kardeş, O yaptıklarından sorulmaz. Onlar hesaba çekilirler.

Arap şöyle dedi: Senin ölüyü diriltebileceğini, dirileri de öldürebileceğini, bir kimseyi zengin ve yoksul yapabileceğini ve her türlü müşkülatı çözebileceğini haber aldık. Ey kavminin genci, bunlar doğru mudur?

Hz. Ali: Ey Arap, maksadın nedir, sor. O zaman Arap dedi ki:

Ben sana altmış bin nüfuslu Akime kabilesi tarafından elçiyim. Benimle bir ölü gönderdiler. Bundan bir müddet evvel öldürüldü. Öldürülme sebebinde büyük bir ihtilaf oldu. Bu yüzden öldürüleni sana getirdik. Şu anda mescidin kapısı önündedir. Eğer onu diriltirsen senin necip asıllı sadık olduğuna inanırız. Senin Allahın yeryüzündeki hucceti olduğundan haber ettiler. Yok eğer diriltemezsen onu kavmine geri götüreceğiz buna gücün yetmediğine kanaat edeceğiz ve gücün olmadığı şeylere nefsinden konuşuyorsun. O zaman Hz.Ali Meysem’e : Ey Meysem, kalk da Kufe sokaklarında,

Kim ki, Muhammed’in damadı ve kardeşi olan Ali’ye Allahın kendisine verdiği fazilet ve ilmi görmek isterse yarın Necef’e buyursun.

Meysem döndüğü zaman Emir’ül Müminin ona Arabiyi evine konut etmesini emreder. Meysem dedi ki: Arabiyi ve ölüyü…. aldım. Menzilime götürdüm ve ailem ona gereken hizmeti karşıladılar.

Bir sonraki gün Emir’ül Müminin Sabah namazını kıldıktan sonra onunla gittim, Küfede iyi kötü hiçkimse kalmadı herkes Necef’e geldi.

Bunun üzerine Kufeliler toplandılar. Hz. Ali Arabiye ve bir kısım ahaliye cenazeyi devenin üzerinden indirmelerini söyledi. Cenazeyi indirdiklerinde üstündeki örtüyü çıkarttılar. Hz. Ali sordu : Kaç günden beri ölmüş?

- Kırk bir gün oldu ey Ali.dediler.

- Peki niçin bu adamı kestiler?

- Bilmiyoruz. Gece sağ salim yattı. Sabahleyin ise kulaktan kulağa kesilmiş vaziyette görüldü, dediler.

Hz. Ali, Araba ve gelen heyete : Bunu kesen kayınbabasıdır. Çünkü kızının üzerine bir daha evlendi. Kızına bakmaz oldu. İşte bundan hiddetlenen kayınbabası gece yatarken kesti. Arap ve gelen heyet : ya Emir’ül Müminin, biz senin söylemene razı olsak bile kabile razı olmaz. Bunu dirit de kabileye gitsin kendisi anlatsın. Yoksa kabile tamamen ayaklanmış, kılıçları çekip birbirine düşecektir. O zaman Hz. Ali, Hz. Muhammed’ül Mustafa (saa)’ya birçok salavatlar getirip ölünün ayağını salladı ve : Kalk dedi, ey Hanzileh oğlu Mudrik, seni Allahın izniyle dirilten Ali’dir. Gülam derhal dirilip oturur ve : Buyurun, ey çürümüş ve dağılmış kemikleri dirilten. Hz. Ali ona : Seni kim öldürdü? Diye sordu. Adam: Beni öldüren kayınbabamdır. İsmi de Haris’tir, babası da Remat’tır. Hz. Ali yine sordu: Kabileye akrabalarının yanına gider misin?…

Adam: “Hayır, gitmem ey Müminlerin Emiri, çünkü kayınbabamın beni tekrar öldürmesinden korkuyorum. Orada sen de olmazsan beni kim tekrar diriltecek?. O zaman Hz. Ali Araba ve onunla gelen heyete : “Gidin kabileye, gördüğünüz ve işittiğiniz gibi bu durumu anlatın. Gülam benim yanımdan ayrılmıyor. Gelen heyet derhal geri gittiler. Dirilen zat da Hz. Ali’nin yanında Küfe’de kaldı. Nihayet Sıffin Savaşında şehit edildi. Küfe ehli de Hz. Ali hakkında ve ona olan söylentileri hakkında ihtilafa düştüler.

(Seyyid Haşim el-Behrâni “Medinet’ül Meâciz” C.1, S.100-103 Müesseset’ül Alemi Lil Matbûât H.1423 Beyrut Bas.; el-Hatip Şeyh Muhammed Ridâ el-Hakîmi “Selûni Kable en-Tefkudûni” C.2, S.256-259 Mektebet’is Sadr 1415 Tahran Bas./ er-Ravda S.26 / Şâzân bin Cibril el-Kummi “el-Fedâil” S.1-5 / Hüseyn bin Abdülvehhab “Uyûn el-Mucizât” S.28-32 Müesseset’il A’lemi lil Matbuat 3.Baskı H.1403 Beyrut Bas. / el-Meclisi “Bihâr ’ül Envâr” C.40, S.274-277)

12- Birgün, Sultân-ı Enbiyâ ve Resûl-i müctebânın huzûrlarına üç kişi geldi. Biri hazret-i İbrâhîm aleyhisselâmın kavminden, biri hazret-i Mûsâ aleyhisselâmın kavminden, biri hazret-i Îsâ aleyhisselâmın kavminden idi. “Salevâtullahi aleyhim ve alâ nebiyyinâ.” Hazret-i İbrâhîm kavminden olan kimse ileri gelip, dedi ki: Yâ Muhammed! Bütün Peygamberlerin büyüğü ve efdali benim diyorsun. Nereden bilelim ki, Allahü Sübhânehü ve teâlâ hazretlerinin makbûlüsün. Hazret-i İbrâhîme Allahü teâlâ halîlim demişdir. Resûlullah “sallallâhu aleyhi ve âlihi ve sellem” buyurdu ki: “Allahü Sübhânehü ve teâlâ hazretleri, hazret-i İbrâhîme halîlim dedi ise, bana habîbim demişdir. Kişinin dostumu yakındır, yoksa mahbûbu mu [sevgilisi mi]” O kimse hayrân olup, cevâba kâdir olamadı. Hemen Resûl-i ekremin mubârek cemâline nazar edip, kalpten: “Eşhedü en lâ ilâhe illallah vahdehü lâ şerîkeleh. Ve eşhedü enne Muhammeden abdühü ve resûlüh” dedi. Ondan sonra hazret-i Mûsâ kavminden olan kimse ileri gelip, dedi ki, yâ Muhammed! Bütün Peygamberlerden benim mertebem yüksektir. Hepsinin serveri ve sultânı benim, diyorsun. Allahü teâlâ hazretlerinin yanında senin merteben, diğer Enbiyâdan yüksek olduğuna nereden inanalım ki, İşittik ki, Allahü teâlâ , hazret-i Mûsâ’ya kelîmim demiştir. Her zemân onu Tûr-i sînâya çıkarıp, kelâm söyler idi. Hazret-i Fahr-i âlem ve seyyid-i veled-i Âdem “sallallâhu aleyhi ve âlihi ve sellem” buyurdular ki, “Allahü Sübhânehü ve teâlâ, hazret-i Mûsâya ‘Kelîmim’ dedi ise, bana ‘Habîbim’ demiştir. Eğer hazret-i Mûsâyı Tûr-i sînâya çıkardı ise, bana, hazret-i Cebrâîl aleyhisselâmla, Cennet elbiseleri ile burakı donatıp, gökleri, yerleri, arşı ile kürsîyi ve Cennet ve Cehennemi ve kevn-ü mekânı az zemân içinde seyrettirdi. Kabe kavseyn ev ednâ rütbesine varınca, Allahü Teâlâ bana o şekilde ihsânlar ve nihâyetsiz lütuflar eylemiştir ki, hicâbı aramızdan kalkmıştır. Elhamdülillah ki, Allahü Sübhânehü ve teâlâ biz zayıf kullarını o sultânın ümmetinden eyledi. Allahü teâlâ hazretleri bana va’d eyledi ki, benim ümmetimden her kim benim rûh-i pâkime günde yüz kerre Salevât-i şerîfe getirmeyi âdet hâline getirip, terk eylemese, bin kere rahmet eyler. Ve Cennet içinde bin derece verir. Bin günâhı mahvolur. Bin altın sadaka vermişçesine sevap verir.” Ebû Hüreyre ve hazret-i Enes bin Mâlik rivâyet etmişlerdir ki, o kimse de birşey söyleyemeyip, cevâba kâdir olmayıp, Resûlullah “sallallâhu aleyhi ve âlihi ve sellem” hazretlerinin mübârek ayaklarına yüz sürüp, bin zevk ile parmak kaldırıp: “Eşhedü en lâ ilâhe illallah ve eşhedü enne Muhammeden abdühü ve resûlüh” dedi. Ondan sonra, hazret-i Îsâ aleyhisselâm kavminden olan, ileri gelip, dedi ki: “Yâ Muhammed! Allahü teâlâ hazretlerine bütün Peygamberlerden yakınım ve sevgiliyim. İlklerin ve sonların seyyidi benim, dersin. Hazret-i Îsâ aleyhisselâmın Rûhullah olduğunu işitmedin mi? Allahü teâlânın emri ile ölüleri diriltirdi.” Fahr-ül kevneyn ve Resûl-i sekaleyn “sallallâhu aleyhi ve âlihi ve sellem” buyurdu ki, “Varın, Alîyi çağırın.” Ashâptan birisi gidip, hazret-i Alîyi çağırdı. Hazret-i Alî geldikden sonra, Resûl-i ekrem hazretleri, o kimseye buyurdu ki: “İmam Ali’ye en eski mezarı git ve göster” O kimse dedi ki: “Falan yerde bir mezâr vardır. Bin yıllık mezârdır.” Hazret-i Habîb-i ekrem “sallallâhu aleyhi ve âlihi ve sellem” buyurdu ki: “Yâ Alî! Var o mezârın üzerine üç kere çağır. Bekle ki, Allahü tebâreke ve teâlâ hazretlerinin emri ile ne zuhûr edecekdir.” Hazret-i Alî “Kerremallahu vechehü” o mezârın üzerine varıp, bir kere “yâ Ya’kûb!” diye çağırdı. Allahü tebâreke ve teâlânın emr-i şerîfi ile mezâr orta yerinden yarıldı. Bir def’a: “yâ Ya’kûb” diye çağırdı. Mezâr açıldı. Bir def’a dahâ “yâ Ya’kûb” diye çağırdı. O sırada mezârın içinden bir nûrânî pîr kalktı. Saçları uzamış. Başından toprağı saça saça ayak üzerine durup, yüksek sesle dedi ki: (Eşhedü en lâ ilâhe illallah vahdehü lâ şerîke leh. Ve eşhedü enne Muhammeden abdühü ve Resûlüh.) Ondan sonra hazret-i Alî ile hazret-i Habîb-i ekremin “sallallâhu aleyhi ve âlihi ve sellem” huzûruna gitdiler. Bu açık mu’cizeyi görmekle çok kâfirler îmâna geldiler. Hazret-i Îsâ “alâ nebiyyinâ ve aleyhisselâm” kavminden olan kimse müslimân oldu.

(Seyyid Eyyub bin Sıddık “Menâkıb-ı Çihâr Yâri Güzîn” 6. Bab, Yirminci Menâkıb)

KAFATASINI DİRİLTMESİ

13- Ammar es-Sâbiti’den: İmam Ali, Kisra kralının sarayında dolaşırken Kisra Kralının tahtına oturduktan sonra Müneccimi çağırdı. Müneccim Dellaf geldikten sonra orada bulunanlarla birlikte sarayı gezmeye başladı. İmam Ali gördüğü her şeyi sanki Kral Kisra döneminde yaşamış gibi anlattı. Bu anlatımıyla İmam Ali herkesi hayrete düşürdü. Sarayda dolaşmaya devam ederlerken bir kafatası bulurlar. İmam Ali orada bulunanlardan leğen getirmelerini söyler. Leğen gelince İmam Ali içine su döker ve kafatasını leğenin içine koymalarını emreder. Kafatasını leğenin içine koyduklarında

İmam Ali kafatasına: “Ey kafatası! Bana haber ver, ben kimim ve sen kimsin?” diye sorar. Kafatası: “Sen Emir’ül Müminin’sin. Vasilerin seyyidisin. İtaat edenlerin imamısın. Zahiren ve batine seni ne kadar muazzam etseler azdır, sen daha muazzamsın. Ben ise Allah’ın kulu ve Emetillah’ın oğlu Kisra Enü Şirevan’ım.” İmam Ali ile beraber Sâbât ehlinden olan bir kavim buradan ayrılıp evlerine gittiler ve ailelerine olanları ve kafatasından duyduklarını anlattılar ve Emir’ül Müminin’de ihtilafa düştüler. Sonra İmam Ali’yi bulup Kimileri onun hakkında Hristiyanların Mesih (İsa) hakkında dediğini ve Abdullah bin Sebe ve arkadaşlarının dediği gibi (Onun İlâh olduğunu) dediler. Halktan bazıları ona: “Eğer bunları hallerine terk edersen insanlar küfre girecektir” İmam Ali onlardan bu söylediklerini duyunca ashabına: “Onlara ne muamele uygulamamı istersiniz?” Dediler ki: “Onları Abdullah bin Seba ve arkadaşlarını yaktığın gibi ateşte yakmanı istiyoruz” İmam Ali onları topladı ve onlara dedi ki: “Bana niye böyle diyorsunuz?” dedi. Dediler ki: “Kafatasının konuşmasını ve sana ne dediğini duyduk. Kafatasının bu şekilde konuşması Allah’tan başkasına caiz değildir, bundan dolayı dediğimizi dedik.” İmam Ali onlara: “Sözünüzden dönün ve Allah’a tövbe edin” dedi.

Onlar: Biz sözümüzden dönmeyeceğiz, bize istediğin muameleyi yap” dediler. Bunun üzerine İmam Ali onların ateşte yakılmasına emir verdi. Ateş hazırlandı ve onları ateşte yaktı. Yandıktan sonra İmam Ali halka: “Onların küllerini havaya uçurun” buyurdu. Halk onların küllerini havaya uçurduktan üç gün sonra Sâbât halkı İmam Ali’nin yanına gelip dediler ki: “Allah Allah Muhammed (saa)’in dinine! Ateşte yaktıkların adamlar eski hallerinden daha güzel bir biçimde evlerine döndüler.” İmam Ali onlara cevaben buyurdu ki: “Ben onları yakıp, siz küllerini havaya uçurmadınız mı?” Onlar: “Evet, öyle oldu” dediler. İmam Ali buyurdu ki: “Ben onları yaktım, Allah da onları diritti”

Bunun üzerine Sâbât halkı şaşırmış halde oradan ayrıldılar.

(Muhaddis en-Nûri ‘Ö.1320 H.’ “Müstedrek’ül Vesâil” C.18, S.168-169 Hadis No: 22410

Müesset-i Âl’il Beyt H.1408 Kum-İran Bas.; Hüseyn bin Abdülvehhâb “Uyûn el-Mucizât” S.20-21 Müesseset’il A’lemi lil Matbuat 3.Baskı H.1403 Beyrut-Lübnan Bas.; Seyyid Haşim el-Behrâni “Medinet’ül Meâciz” C.1, S.90-91 Müesseset’ül Alemi Lil Matbûât H.1423 Beyrut Bas.; İsbât’ül Hüdât C.2, S.491 Hadis No: 320 / et-Tabari “Nevâdir’ül Mucizât” S.22, Hadis No: 5 / es-Seyyid Murtada el-Askeri “Abdullah bin Sebâ” C.2, S.188-189 )

Başka bir rivayette Hz. İmam Ali buyurdu ki: “Ben onları yaktım, sonra onları dirittim”

Hüseyn bin Abdülvehhâb “Uyûn el-Mucizât” S.20-21 Müesseset’il A’lemi lil Matbuat 3.Baskı H.1403 Beyrut-Lübnan Bas./ Ebi Ali el-Hüseyn bin Himâm “Kitab’ül Envar”

RAHİMDE OLANI BİLMESİ

14- Ammar bin Yasir ve Zeyd bin Erkam dediler ki:

Bir Safar ayının 17’si olan Pazartesi günü idi. Hz. Ali ile sohbet ederken müthiş bir ses duyduk. Hz. Ali: “Ey Ammar, bana Zülfikar’ı getir.” Dedi. Ben de hemen getiriverdim. Hz. Ali Zülfikar’ı kılıfından çıkarıp bacaklarının üstüne koydu ve “Ey Ammar, bu gün bütün Küfe halkının gammını gidereceğim, müminin imanı daha da artsın, muhalifin nifakı da daha da artsın. Ey Ammar kapıdakilere bir bak” dedi. Ammar: “Kapıyı açtım ve bir baktım ki, genç bir bayanı deveye bindirip getirmişlerdi. Genç bayan da bağırıp duruyordu. Yalvararak: “Ey yalvaranların kurtarıcısı, ey büyük güç sahibi, ey kemikleri dirilten, ey yardımcısı olmayanların koruyucusu, ben sana teveccüh ettim, senin veline tevessül ettim, Senin Resul’ünün halifesine kasıt ettim. Yüzümü ak eyle ve beni bu ızdıraptan kurtar!” diye yakınıp duruyordu. Bayanla bir birlikte binlerce kişi gelmişti. Onların bir kısmı bayanın lehinde, bir kısmı da aleyhinde idiler. Bayanı deveden indirip mescide getirdiler. Bayan Hz. Ali’nin yanına yaklaşıp dedi ki: “Ey mevlam! Ey çekinenlerin imamı! Senin yanına geldim ve seni kasıt ettim. Bendeki gammı gider, senin buna gücün yeter. Sen şimdiye kadar olan ve Kıyamet gününe kadar olacak her şeyi bilensin.” Bunun üzerine

Hz. Ali Ammar’a dedi ki: “Küfe’lileri çağır ve onlara de ki: Allah’ın, Muhammed’in kardeşine verdiğini görmek isteyen mescide gelsin” Ammar çağırınca mescit bir anda dolup taştı.

Hz. Ali: “Ey Şam halkı! Ne isterseniz sorun” dedi. Anında aralarından ihtiyar birisi ayağa kalkar, selam verir ve “Ey mevlam! Bu bayan benim kızımdır, kendisine Arap kral ve emirlerinden talip oldukları halde beni aşiretimin nezdinde rezil etti. Oysa ben Arapların sayılı eşraflarındanım. Ama ne yazık ki, kızım evimden hamile çıkıp beni rezil etti. Ben İflis’in oğlu Filis’im, içim ateşle yanıyor. Ne yapacağımı şaşırdım” dedi. Hz. Ali, bayana: “Babanın iddia ettiği şey hakkında sen ne diyorsun” dedi. Bayan: “Senin hakkın için ey mevlam, ben masumum, asla ihanet etmiş değilim. Evet karnım büyüyor, ama nedenini ben de bilmiyorum. Ama biliyorum ki bunu benden daha iyi biliyorsun. Ben yalan söylemedim. Ne olur beni kurtar!” der. Bunun üzerine Hz. Ali Zülfikar’ı alır mimbere çıkar ve: Allahu Ekber! “Hak geldi, batıl yıkıldı, batıl zaten yıkılacaktı” (İsra 81) buyurdu ve “Bana Küfe’nin ebesini getirin” dedi. Lebna adındaki Küfe’nin ebesi gelince Hz. Ali ona: “Ey Lebna, seninle insanlar arasında bir perde çek ve şu bayanı muayene et ki hamile olup olmadığını öğren” dedi. Ebe, bayanı muayene eder ve Hz. Ali’ye: “Evet, senin hakkın için ey mevlam! Hamiledir” der. Bunun üzerine Hz. Ali, bayanın babasına: “Sen Şam’ın Asar köyünden değil misin?” diye sorar. Adam: “Evet” der. Hz. Ali ona: “Sizin oralardan biriniz bana şimdi bir parça kar getirebilir mi?” diye sorar. Adam: “Bizim orada kar çoktur, ama getirmemiz imkansızdır!” Der. Hz. Ali: “Şehriniz buradan 250 fersah uzaktır” der. Adam: “Evet! Doğrudur ey mevlam” Bunun üzerine Hz. Ali mübarek elini uzatır ve geri çekince istenilen kadar karla dolu eli görünür. Oradaki insanlar şaşakaldılar. Hayretle birbirlerine bakışıp camiyi gürültüyle doldururlar. Hz. Ali onlara: “Susun!” buyurur. “İsteseydim karı dağlarıyla beraber getirebilirdim” buyurur. Kar parçasını ebeye verir ve “Bayanı al da caminin dışına çıkar, bir eve girin, bayanın altına bir leğen koy ve kar parçasını bayanın mahremi altına koy. Göreceksin içinden 75 derhema ve 2 dank ağırlığında bir alaka düşecektir” buyurur. Ebe, Hz. Ali’nin dediğini yapar ve gerçekten alaka düşer, tartılır. Ağırlığı aynen Hz. Ali’nin dediği gibi çıkar.

Bayan temize çıkınca, Hz. Ali bayanın babasına döner ve: “Ey ebel ğadab! Kızını al ve git. Allah’a yemin olsun ki hayatında hiçbir erkekle ilişkisi olmamıştır. Ancak 10 yaşındayken bir gün girdiği bir suyun içinden kızın içine farkına varmadan bir alaka girip yerleşerek bu duruma gelene kadar karnında büyümüştür” buyurur. O anda kızın babası Hz. Ali’ye: “Tanıklık ederim ki, sen rahimdekileri ve damarlardakini bilensin. Sen dinin kapısı ve direğisin.” Bu mucizeyi gören Küfe’liler Hz. Ali’ye: “Ey Emir’ül Müminin, bizde uzun zamandır yağmur yağmadı, bize rahmet olsun diye dua eder misin? Ey Muhammed’in ilminin varisi!” dediler. Hz. Ali ayağa kalkar ve eliyle göğe işaret eder. Anında yağmur yağmaya başlar. Sular taşınca Küfe halkı Hz.Ali’ye: “Bu kadar bize yeterlidir” dedi. Bunun üzerine Hz. Ali bazı kelimeler söyledi. Yağmur durdu, ardından güneş çıktı. Ali bin Ebi Talib’in faziletinde şüphe edene Allah lanet etsin.

(el-Meclisi “Bihâr ’ül Envâr” C.40, S.277-280 Müesseset’ül Vefa 1404 H Beyrut Bas./ Şâzân bin Cibrîl el-Kummi “el-Fedâil” S.155-158 Dar’ür Radiy 1363 H. Kum Bas. / Hüseyn bin Abdülvehhâb “Uyûn el-Mucizât” S.25-28 Müesseset’il A’lemi lil Matbuat 3.Baskı H.1403 Beyrut Bas. / El-Hatip Şeyh Muhammed Ridâ el-Hakîmi “Selüni kable en Tefkudûni” C.2, S.259-262 / er-Ravda S.32-33 / Yunus Ramadân “Buğyet’üt Tâlib Fi Marifeti Ali Bin Ebi Tâlib” S.311-313; Seyyid Haşim el-Behrâni “Medinet’ül Meâciz” C.1, S.264-266 Müesseset’ül Alemi Lil Matbûât H.1423 Beyrut Bas.)

SUS! EY SELFA’!

15- El Hüseyn bin Ali Deynuri, Muhammed bin el-Hüseyin’den, İbrahim bin Gıyas’tan, Ömer bin Sabit’ten, İbn-i Ebi Habib’ten, el-Haris el-A’var’dan rivayet ederken Hz. Ali, kadılık yaparken yanındaydım. Kocasını şikayet eden bir kadın gelir ve ifadesini verir. Ardından Hz. Ali, kadını haksız bulur. Kadın kabul etmeyip müthiş öfkelenerek “Ey Emir’ül Müminin, bana zulümle hükmettin. Allah bunu mu sana emretti?” deyince Hz. Ali ona: “Sus ey selfa’, ey muhi’, ey karda’, sana hakkıyla hükmettim” buyurdu. Kadın Hz. Ali’den bu sözleri duyunca huzurundan uzaklaştı. Peşinden Hureys oğlu Amru gitti. Ona yetişir ve: “Bayan! Senden acaip hareketler gördüm, Hz. Ali’nin sana söylediği kelimeler nedir ki, sen onlardan hiçbirine cevap veremedin!” der.

Kadın: “Ey Allah’ın kulu, Ali’nin bana söylediklerini bir Allah bilir bir de ben. Ondan uzaklaşmamın sebebi de bana daha büyük şeyler söylemesinden korktuğum içindir.” Amru dedi ki: “Bana bildir, sana neler söyledi?” Kadın dedi ki: “Bana ey selfa’ dedi. Manası ‘sen diğer kadınların adet gördüğü yerden adet görmezsin” Ali yalan söylemedi, doğrudur, ben gerçekten böyleyim. Bana: ey muhi’ dedi. Doğrudur, ben erkeklere eş değilim, kadınlarla görüşürüm. Bana ey karda’ dedi. Doğrudur, ben kocamın evine sadık değilim ve ona bağlı da değilim” dedi. Amru: “Ali bunu nereden bildi, sihirbaz veya kahin midir, sende olan şeyleri sana haber etti. Bu büyük bir ilimdir?” diye sorar. Kadın: “Ey Allah’ın kulu! Ali, asla sihirbaz veya kahin değildir. Ancak nübüvvetin Ehl-i Beyt’indendir. Kendisi Resülullah (saa)’ın vasisi ve varisidir. Kendisi Resulullah’tan gördüğünü insanlara bildirir. O, Allah’ın bu yaratıkları üzerine peygamberimizden sonra onun hüccetidir ” dedi.

Daha sonra Amru meclisine döner. İmam Ali ona: “Ey Amru! Benim sihirbaz olduğumu nasıl düşünebilirsin?” der. Amru: “Affet beni ey Emir’ül Müminin” der. Hz. Ali ona: “Bunun hesabını Allah’a vereceksin” buyurur. Hz. Ali: “Benim mucizelerimi garip görmeyin. Çünkü bu Allah’ın resulüne öğretip resulünün de bana öğretmesindendir. Bildiğiniz gibi Yuşa bin Nun, Hz. Musa’nın vasisi, Asaf bin Berhiya da Hz. Süleyman’ın vasisidir. Yuşa Güneş’i durdurdu. Asaf da Belkıs’ın tahtını bir göz kırpmasıyla getirdiği zaman Asaf, kitabın bir ilmini bildiğini söylediyse, ben onlardan çok daha güçlüyüm. Çünkü kitap ilminin tümü bendedir” buyurdu.

(Hüseyn bin Abdülvehhâb “Uyun el-Mucizât” / Şeyh Müfîd “el-İhtisâs” S.305-306 / Muhammed bin el-Hasan bin Furuh es- Saffâr “Besâir’üd Deracât” S.359-360 / el-Meclisi “Bihâr’ül Envâr” C.41, S.291-293 / El-Hatip Şeyh Muhammed Ridâ el-Hakîmi “Selüni Kable en-Tefkudûni” C.2, S.335-336 Mektebet’is Sadr 1415 Tahran Bas)

(1) İbn-i Kesir “el-Bidaye ven-Nihaye C.6, S.94; el-Kunduzi “Yenabi’ül Mevedde” C.1, S.416

Alıntıdır: http://huseyin.dk/alinin%20mucizeleri.htm

AYETLER IŞIĞINDA İMAM ALİ (A.S)
Müminlerin Emiri İmam Ali (a.s) hakkında Hz. Peygamber buyurdular ki: "Ya Ali, senin yüzünden iki kavim, (iki taife) helak olur. Birincisi; senin hakkında guluv edip seni ilahIaştıran; ikinci de sana düşmanlık yapıp hakkaniyetini gizleyenlerdir."

Bu çalışmamızda Kur’an-ı Kerim’in ışığı ve kılavuzluğunda İmam Ali'nin esrar perdelerini aralamaya çalışacağız.

Hedefimiz, taraftarlarının korkulandan, düşmanlarının da düşmanlıklarından dolayı gizledikleri bu hakikatleri gün ışığına çıkartarak, hak ve hakikate susamış hak aşığı, gerçek gönül erbabını, bu zülal ve pak suyla kani etmektir.

Allah, er geç nurunu tamamlayacak; dinini yeryüzüne hâkim kılacaktır. İşte o gün, batıl inançlarında direnenlerin sonu çok acı olacak ve o gün pişmanlık da fayda vermeyecektir.

Biz, bin dört yüz yıldır gizletilmeye çalışılan bu hakikatleri gün ışığına çıkarmanın peşindeyiz. Olur ki, bu çabalarımızdan dolayı Yüce Allah, İmam Ali ve masum evlatlarının yüzü suyu hürmetine günahlarımızı bağışlar ve ebediyet diyarında onlara komşu yapar.

1- "Bismillahirrahmanirrahim"

Hafız Suleyman b. İbrahim Kunduz'nin rivayetine göre; İbn-i Talha El-Halebî Şafii Durrul mensur adlı kıtabında şöyle rivayet etmiştir:

"Biliniz ki bütün semavi kitapların sırları Kuran'da'dır ve Kuran'da olan bütün sırlar ise Fatiha suresindedir. Fatiha suresinde olan bütün sırlar ise besmele 'dedir. Ve besmele'de olan bütün sırlar ise besmeledeki be dedir. Be'de olan bütün sırlar ise Be'nin altındaki noktadadır."[1]

Daha sonra İmam Ali (a) nin şöyle buyurduğunu rivayet etmiştir: "Ben be 'nin altındaki noktayım. "

Hafız Kunduzi'nin başka bir rivayetinde ise; Hâkim Tirmizi, İbni Abbas'ın bu ayetin tefsirinde, şöyle dediğini rivayet etmiştir: “İmam Ali Bismillahirrahmanirrahim de olan be 'nin altındaki noktayı akşamdan sabah namazına kadar tefsir eder, fakat bitmezdi”[2]

2- “Allahım bizi dosdoğru yola hidayet eyle”[3]

Salebi "Keşful Beyan fi Tefsir-ul Kur'an" adlı tefsir kitabında, bu ayetin tefsirinde şöyle naklediyor: "Allah'ım bizi dosdoğru yola hidayet eyle" ayetinin tefsirinde Müslim b. Heyyan Ebu Bureyde'nin şöyle dediğini duydum. Sırat'tan (Doğru yol)
maksat Hz. Muhammed, Hz. Ali ve Ehl-i Beyti'dir."[4]

Hadis ve tefsir alimleri bu ayetin tefsirinde birden fazla hadis nakleder ve bu ayetin Hz. Muhammed ve Ehl-i Beyt'i hakkında indiğini nakletmişlerdir.

3- "Kendilerine nimet verdiklerinin yoluna"[5]

Hafız Hakim Haskani (hanefi) Şevahid Tenzil adlı kitabında bu ayetle ilgili olarak söyle rivayet etmiştir. "Kendilerine nimet verdiklerinin yoluna" yani Hz.Muhammed, Ali bin Ebi Talib ve taraftarları ve onların yolunu takip eden taraftarları
(Ali Şiası = Caferiler = Şia = Ehlibeyt Taraftarları = Oniki imam Taraftarları = Ali gibi yaşamaya çalışan Aleviler)[6]

4- "Bu kendisinde şüphe olmayan muttakiler için yol gösterici olan bir kitaptır"[7]

Ehli Sünnet âlimleri Abdullah b. Abbas'ın bu ayetin tefsirinde şöyle dediğini rivayet etmişlerdir: "Bu kendisinde şüphe olmayan" yani: Bu kendisinde şüphe olmayan bir kitap ki Allah’ın katındandır. "

"Yol gösterici; yani aşikâr, nurlu yol"

"Muttakiler" kelimesinden kasıt ise; Ali bin Ebu Talib'tir.

O'na göre ki, imam Ali (a.s), göz açıp kapayana kadar dahi, Allah'a şirk koşmamıştır"[8]

İmam Ali (a.s) şirk ve putlara tapmaktan uzak olarak yüce Allah'a halis kulluk etmiştir. İmam ve taraftarları da hesaba çekilmeden cennete gireceklerdir.

5- "Ve kendilerine rızık olarak verdiklerimizden Allah rızası için sarf ederler"[9]

Allame Hanefiyye Mir Muhammed Salih Tirmizi bu ayetle ilgili olarak Ahmed b. Musa Merdeveyh'den şöyle rivayet etmiştir: "Bu ayeti kerime Emir El-Müminin Ali hakkında indi."[10]

6- "İşte bunlar Rabb'lerinden olan bir hidayet üzeredirler ve kurtuluşa erenlerde bunlardır."[11]

Hakim Haskani Hanefinin rivayetine göre, Selman Farsi, İmam Ali'den şöyle naklediyor: 'Ya Ebel Hasan (Ya Ali), sen ve ben peygamberin huzuruna her kabul edildiğimizde" Hz, Resul şöyle diyordu:"Ya Selman; Ali ve taraftarları kıyamet gününde kurtuluşa erenlerdir."[12]

7- "Adem Rabbinden bir takım emirler alıp onları yerine getirdi, bunun üzerine Rabbi de tövbesini kabul etti. Şüphesiz ki O, daima tövbeleri kabul eden, çok esirgeyendir."[13]

İbni Abbas Hz, Resulullah'a (s.a.a) bu ayetin tefsiri hakkında sorduğunda: 'Adem (a.s), hangi kelimeler aldı da, Rabbide onun tövbesini kabul etti." dedi. Hz. Resulullah şöyle buyurdu: "Adem, Allaha şöyle yalvarmıştı: 'Ey Rabbim, Muhammed (s.a.a) Ali, Fatma, Hasan ve Hüseyin'in hakkı için beni bağışla' ve yüce Allah Adem 'in bu kelimeler ile yalvarışından dolayı onun tövbesini kabul etti.”[14]

8- "Namaz kılın, zekâtı verin ve ruku edenlerle ruku edin."[15]

İbn-i Abbas'dan şöyle rivayet edilmiştir: "Bu ayeti kerime Hz. Resulullah ve İmam Ali hakkında has olarak indi. Ona göre ki, ilk namaz kılan ve ruku eden onlar idi."[16]

9- "Sabır ve namazla yardım isteyin şüphesiz namaz, huşu duyanların dışındakilere ağır gelir."[17]

Hakim Haskani Hanefi'nin rivayetine göre İbn-i Abbas'ın şöyle dediğini rivayet eder: İbn-i Abbas dedi ki:"Namaz'da huşu ile boyun eğenlerden kasıt, Hz. Muhammed ve Ali'dir ve bu ayet onlar hakkında indi"[18]

10- "Bir zamanlar Rabbi İbrahim'i bir takım kelimelerle sınamış, onları tam olarak yerine getirince: Ben seni insanlara imam (önder) yapacağım, demişti... "[19]

Abdullah b. Mes'ud bu ayetin tevilinde Hz. Resulullah'ın şöyle buyurduğunu rivayet eder: "Yüce Allah; Beni Peygamber, Ali'yi ise vasi olarak seçti."[20]

11- "Deki: "Doğu da Allah'ındır, batı da. O dilediğini doğru yola yöneltir."[21]

Hafız Hakim Haskani'nin rivayetine göre, Huzeyfe'den Hz. Resulullah'ın şöyle buyurduğunu rivayet eder: "Hakikaten Ali'yi kendilerine veli tutarlarsa kendilerine hak yolu gösteren bir rehber ve kendisiyle birlikte doğru yola ileten olarak bulacaktırlar."[22]

12- "Böylece sizi vasat bir ümmet kıldık ki, insanların üzerine şahitler olasınız. Peygamber de sizin üzerinize şahit olsun..."[23]

Hafiz Hakim Haskani'nin İmam Ali (a.s) şöyle buyurduğunu rivayet eder: 'İnsanların üzerine şahit olasınız" Kuran'daki bu ayetten kasıt; "Hz. Resulullah bize şahit ve biz de insanların üzerine şahitiz. Ve yeryüzündekilerin üzerine hüccetiz.

Ve yüce Allah bizim hakkımızda şöyle buyurdu: ''Böylece sizi vasat bir ümmet kıldık."[24]

13- "Ey İman edenler, sabır ve namazla Allah'tan yardım dileyin. Şüphesiz Allah

sabredenlerle beraberdir."[25]

Abdullah b. Abbas Hz. Resulullah'ın şöyle buyurduğunu nakleder: "Allah Teala Kuran'da her ne kadar 'Ey "İman edenler" ayetini nazil etmişse, bu hitabın ilk baştaki efendisi Ali'dir."[26]

14- "İnsanlardan öylesi de vardır ki, Allah'ın rızası için kendini feda eder. Allah kullarına karşı çok şefkatlidir."[27]

Allame Hindi Ubeydellah Bısmıl, Kitabul Kebir ve Menakib Emir EI-Mumin'in Ali bin Ebi Talib kitabın'da, Gazali ve Sa'lebi'nin tefsirinden ve birçok tarih ve tefsir kitaplarından bu ayeti kerimenin, Hz. Resulullahın Mekke'den Medine'ye hicret ederken bu ayeti kerimenin İmam Ali hakkında indiği hakkında ittifak ediyorlar.

Doğrusu Hz. Resulullah hicret edeceği zaman İmam Ali'yi kendi borç ve emanetlerini sahiplerine ulaştırması için kendi yerine halife tayin etti... Peygamber Efendimiz kendisine yönelik müşriklerin planladığı tuzakları İmam Ali'ye bildirerek onun kendi yerine yatmasını söylemişti. İmam Ali bir an tereddüt etmeden peygamberin dediği gibi yaptı.

Yüce Allah Cebrail ve Mikail'e (a.s) şöyle buyurdu: "Ben birinizin ömrünü arkadaşınınkinden daha uzun etmek istesem, hanginiz ömrünün kısa olmasını isteyip arkadaşına karşı fedakâr olmak isterdi? Cebrail ve Mikail (a.s) uzun hayatı
istediklerinde, Yüce Allah onlara hitaben şöyle dedi: "Neden habibimin kardeşi Ali gibi olmadınız? Ali, Hz. Muhammed (s.a.a) ve kardeşi uğruna kendi nefsini feda edip, onun yatağına yattı. Derhal yanına inin, onu (Ali 'yi) düşmanlarının şerrinden koruyun."

Bu emir üzerine Cebrail ve Mikail (a.s), İmam Ali'nin huzuruna indiler, biri başı ucunda, öbürü ise ayakları ucunda beklediler.

Cebrail (a.s) buyurdu ki: "Kim senin gibi olabilir ki, Ey Ali b. Ebi Talib! Allah, meleklerine karşı seninle iftihar ediyor!" Bunun üzerine yüce Allah Teala, İmam Ali'nin bu şanına Hz. Resulullah'a şu ayeti indirir: "İnsanlardan öylesi vardır ki, Allah'ın
rızasını kazanmak için..."[28]

Hakim Nisaburi ibni Abbas'dan şöyle rivayet ediyor: "Ali (a.s) bir an bile tereddüt etmeden kendi nefsini, peygamberin nefsi yerine feda ederek, Hz. Peygamberin elbisesini giyindi… "[29]

Bu ayetin İmam Ali hakkında indiğini bir çok Sünni alim kendi kitaplatında nakletmiştirler. Onlar'dan bazıları:

-İbn-ul Saib Kelbi kendi tefsirinde: El- Teshil Ulum-ul Tenzil c.l s. 94

-Ebu Abdullah Muhammed Bin Ahmed Bin ebi Ahmed b. Ebı bekr b. ferec Ensar-il Kurtubi: Tefsir-ul Kurtubı c. 3 s. 347

-Allame Şali Ebul Hasan Şeybanı (kendisi meşhur alimlerdendir.) İbn Esır: Esed-ul Ğabet fı maarifetul sahabiye c.3 s. 25

-Alleme Şafii, Ebu bekr Nişaburi: Tefsır-ul Taberi c. 1 s.281

-Hadis alimi İbni Kenci: Kifayet-ul Talib s. 114

-Abdurrahman el Sefuri Şafii: Nuzhetul Mealis c. 25 s. 168

-Muhibbidin Taberi: Zehair-ul ukba s. 88

-İmam Gazali: İhyaul Ulumul Din c. 35 s. 238

-Allame Malikiyye Nureddın El Mekki (İbn-ı sabbağ): Fusul-lul Muhimme s. 33

-Sıbt İbn Cevzi: Tezkiret-ul Havas s. 21

15- "Dinde zorlama yoktur. Gerçekten hak, batıldan iyice ayrılmıştır. Tağut'u inkar edip, Allah'a inanan kimse kopmak bilmeyen sağlam bir kulpa sarılmıştır. Ve Allah her şeyi duyan, bilendir"[30]

Harezmî’nin naklettiği bir rivayette Hz. Peygamber'in (s.a.a) İmam Ali'ye şöyle dediğini rivayet etmiştir: 'Sen kopmak bilmeyen sağlam bir kulpsun."[31]

16- "Mallarını Allah yolunda harcayanların durumu, her başağında yüz tane olmak üzere yedi başak veren tanenin durumu gibidir. Allah dilediğine kat kat verir. Allah'ın lütfu geniştir her şeyi bilir."[32]

Hafız Hakim Haskani'nin rivayetine göre, İmam Muhammed Bakır (a.s) bu ayetin tefsirinde şöyle buyurmuştur: "Kur'an'daki mallarını Allah yolunda harcayanların durumu' ayeti kerimesi, İmam Ali'nin şanı hakkında inmiştir."[33]

17-"Hikmeti dilediğine verir. Kime de hikmet vermişse şüphesiz ki, ona pek çok hayır verilmiştir "[34]

İbn-i Mes'ud Resulullah'ın şöyle buyurduğunu naklediyor:

"Hikmet on parçaya bölündü. Dokuz parçası Aliye verildi ve bir parçası da insanlara verildi."[35]

Bu hadisi birden fazla sünni alimi nakletmektedir. Onlardan bazıları şunlardır.

-Ahmed Bin Henbel: Fazail Ali Bin Ebi Talib c.1, s.63

-Hafız Hakim Haskani: Şevahid-ul Tenzil c. 1 s. 106

-Hanefi Hındı: Kenzul Ummal c. 6 s. 104

-Harezmî: Menakib Harezmî s. 49

-İbn-il Esir: Usd-ul Ğabe c. 4 s. 22

18- "Gece ve gündüz, açık ve gizli Allah yolunda sarf edenlere gelince, işte onların mükâfatları Rablerinin katındadır. Onlara korku yoktur ve onlar üzülmeyeceklerdir."[36]

Osman Hadyevi, bu ayetin tefsirinde naklettiği bir rivayete göre, mezkûr ayet hakkında şöyle diyor: "Allah yolunda sarf edenlere gelince" ayeti kerimesi Ali bin Ebi Talib'in şanına indi. Ali'nin dört dirhemi vardı, birini gece, birini gündüz, birini aşikâr ve birini de sadaka verdi. Bunun üzerine bu ayet indi."[37]

Bu ayetin İmam Ali hakkında indiğini, birçok Sünni tefsir ve hadis âlimi kendi kitaplarında nakletmiştir. Onlardan bazılarının fihristini aşağıda veriyoruz:

-Envar-ul Tenzil: s.162 (Beyzani Şafii)

-Tefsir-ul Hazin: c. 2 s. 201

-İbni Kesir Dimeşki: Tefsır Kur'an'il Azim c. 1 s. 36

-Irak müftüsü olan Kenci Şafii: Kıfayet-ul Talıb s. 322

-El Muhıbbiddin Taberi Şafii: Zuair-ul Ukba s. 88 ve Riyazed kitabi c. 2 s. 206

-Tenvir-ul Mikyas min Tefsır İbn-i Abbas s. 39

-Tefsir Sa'alebi: c. 1 s. 223

-Fahn Razi: Menfatıh-ul Gayb. Bu ayetın T efsiri bölümüne basw

-İbn-ı Hacer: Sevaik Muhrike s. 78

-Sadık Hasen Han Buhari Kannuci: Fethul Beyan FıI Mega'sid-ul Kur'an c. 1 s. 457

-Harezmî: Menakib Harezmî s. 198

-Tirmizi: Sahih Tirmizi c. 2 s. 299

19- "Peygamber (Rabbi tarafından) kendisine indirilene lman etti. Müminler de..."[38]

Harezmî; Şafii alimi Muhammed b. İbrahim Hameveyni'den Ebi Selma dedi ki; Hz. Resulullah'ın şöyle buyurduğunu duydum: "Miraca çiktığımda yüce Allah bana dedi ki: 'Peygamber, (Rabbi tarafından) kendisine indirilene iman etti.' Bende dedim ki: 'MüminIerde' Yüce Allah bunun üzerine şöyle buyurdu; 'Ey Muhammed! Sana selam olsun, sen doğruyu söyledin. Senden sonra ümmetine senin yerine geçmek üzere kimi seçtin?'

Ben dedim ki: 'Ehlimin en hayırlı olanını seçtim. '

Bana buyurdu ki: 'Ali bin Ebu Talib'i mi seçtin?'

Ben dedim ki: 'Evet, ey Rabbim!'

Cenab-ı Hak bunun üzerine bana hitaben şöyle buyurdu: 'Ey Muhammed! Yeryüzüne baktım: Seni Seçtim sana isimlerimden bir isim verdim. Ben her zikredildiğimde sende zikredilesin Ben Mahmud olanım, sen ise Muhammedsin, sonra bir daha yeryüzüne baktım ve Ali'yi seçtim, ona isimlerimden bir isim verdim. En yüce olan (Aliyyul Ala) benim: Oda yüce olan Ali'dir.

Ey Muhammed seni, Ali, Fatıma, Hasan ve Hüseyni nurumdan (nur gölgeleri olarak) yarattım. Sonra da sizlerin velayetini göklere ve iki yeryüzüne sundum. Kim sizin velayetinizi kabul ettiyse zafere ulaştı ve müminlerden oldu. Kimde sizin velayetinizi inkâr eder ve kabul edmezse küfre ve dalalete saptı."

Ya Muhammed! "Bir kul, soyu kesilene kadar veya beli bükülene kadar bana ibadet etse dahi, bu haliyle sizin velayetinizi inkâr ederse onu kesinlikle affetmeyeceğim. Ancak sizin velayetinizle gelirse..."[39]

20- "...Halbuki onun gerçek tevilini ancak ilimde derinleşmiş olanlar bilir, onlar; Biz ona inandık, hepsi Rabbimizin katındandır derler, ancak akıl sahipleri düşünebilirler."[40]

İbn-i Hacer Askalani'nın rivayetine göre Hz. Resulullah'ın' şöyle buyurduğunu rivayet etmiştir: "Ben Kuran ın inişi için nasıl savaştıysam, Ali'de Kuran in tevili için savaşacaktır. "

Başka bir hadiste Hz. Peygamber şöyle buyurmuştur: "Ben ilmin şehriyim Ali'de onun kapısıdır. Kim ilim talep ederse onun İmam Ali'nin kapısına gelsin. "[41]

Başka bir hadiste: "Benden sonra insanların, Kuran’ın tevilini de bilmedikleri şeyleri Ali'den öğrenecekler."[42]

Tefsir ve hadis âlimleri bu ayetin tefsir ve şerhinde, Hz. Resulullah'tan naklettikleri hadiste, Ali bin Ebu Talib'in tevili için savaşacak, nasıl ki Hz. Peygamber'in Kur'an'ın inişi için savaştığı gibi bu gerçeği Sünni alimlerinin en önde gelenleri ittifak etmişlerdir ve biz size bu hadislerin kaynaklarından bazılarını takdim ediyoruz:

1. El İsa be fi Temyız-ul Sahabe c. 1 s. 22

2. Kenzul Ummal c. 6 s. 390–391

3. Yenabi-ul Mevedde s. 521

4. Şevahid-ul Tenzil c. 1 s.29

5. Menakib ibn-i Meğazıli s. 112

6. Menakib Harezmî s. 246

7. Feraid-ul Semteyn bab 56

8. Sevik-ul Muhrike s. 75- 93

9. Mızan-ul i'tidal fi Nekd-ul Rical c. 1 s. 205

10. El istıab fı Ma'arifetul Sehabe c. 4 s. 35

11. Kıfayet-ul Talıb s. 242

12. Hasais fi Fazı Ali Bin Ebi Talib'de

13. Müstedrek ala-l Sahiheyn c. 2 s. 148

14. Musned ibn-ı Hanbel c. 6 s. 289

15. Musned Ebi Davud c. 3 s. 90

16. B İmame ves Siyaset c. 2 s. 106

17. Sahih Müslim c. 4 s. 235

21- "Gerçek şu ki Allah Adem'i, Nuh'u, İbrahim ailesini ve İmran ailesini…"[43]

Hakim Haskani Hanefı Sekik'ten şöyle rivayet ediyor: "Abdullah'in mushafında (ibn-i Mesud'un yazdığı Kuran 'dan) bu ayeti şöyle okdum: "Gerçek şu ki Allah Ademi, Nuh'u, İbrahim ailesini ve İmran ailesini (Al-i Muhammed ailesini) alemler üzerine (üstün) seçti."[44]

22- "Çünkü Allah benim de sizin de Rabbinizdir. O'na kulluk edin, doğru yol budur."[45]

Hakim Haskani Hanefi'nin rivayetine... Hz. Muhammed (s.a.a), İmam Ali'ye (a.s) şöyle dedi: "Ey Ali sen net ve aşikâr yolsun, sen dosdoğru yolsun…"[46]

23- "Sana bu ilim geldikten sonra seninle bu konuda çekişenlere de ki: Geliniz, sizler bizler de dâhil olmak üzere, siz kendi çocuklarınızı, biz de kendi çocuklarımızı, siz kendi kadınlarınızı, biz de kendi kadınlarımızı, çağıralım, sonrada dua edelim de Allah'tan yalancılar uzerine lanet edelim."[47]

Fahri Razi, bu ayeti kerimenin tefsirinde şöyle rivayet eder: "Hz. Resulullah o gün üzerinde siyah yünden dokulu bir örtüyle, mubahele için şehirden dışarı çıktı. Hz. Hüseyni şefkat dolu kucağına almış ve Hz. Hasan'ın da ellerinden tutmuştu Hz. Fatıma hazretin ardından, Hz. Ali'de Fatıma'nın ardından hareket ediyordu. Peygamber onlara şöyle buyurdu: Ben Allah'a dua ederken sizler de âmin deyin. "

Necran Hıristiyanlarının piskoposu (Eskaf Necran) bu heyetin azamet ve haşmetli hallerini görünce Hıristiyan cemaata dönerek şöyle dedi: "Ben öyle çehreler görüyorum ki: Eğer AIlah'tan bir dağın yok olmasını isteseler, Allah onların duasına icabet edecektir. Sakın bunlarla mubahaleye girişmeyin. Zira helak olursunuz. Öyle ki kıyamete kadar yeryüzünde bir tek Hristiyan bile kalmaz"[48]

Bu ayeti kerimenin Ehl-i Beyt'in faziletleri yönünde nazil olduğuna dair birçok Ehl-i sünnet alimi rivayet etmiştir ve onlardan bazılarını aşığıda size takdim ediyoruz.

1. Nizameddin Nişaburi: Tefsir Geraib-ul Kur'an ve Gera- ib-ul Furkan c. 3 s. 213

2. İyun-ul-Tefsir Sefhel-ul s. 67

3. T efsir-ul Celaleyn c. 1 s. 283

4. Medarik-ul Tenzil ve Hekailkul Te'vil c. 1 s. 221

5. T efsir-ul Meragi c. 3 s. 171

6. Tefsir-ul Vazih c. 3 s. 58

7. Futuhat-ul İlahıyyet bi T evzih-ul Celaleyn lil Dekaik Hefiyyet c. 1 s. 283

8. Zad-ul Mesır fı İlmul Tefsir s. 399

9. Ta'bir-ul Rahman, ve Tefsir-ul Menan c. 1 s. 114

10. Tefsir-ul Ta'cul Tefasir c. 1 s. 61

11. Tefsir Ebi Suud c. 1 s. 244

12. Mu'terek-ul Ekran fı l'can-ul Kur'an s. 562

13. Tefsir-ul Kur'an Hekim. c. 3 s. 322

14. Sahih Muslim c.7 s. 120

15. Sahih Tirmizi c. 4 s. 293

16. Musned Ahmed Bin Hanbel c. 1 s. 185

17. Müstedrek alal Sahiheyn c. 1 s. 150

18. Fahri Razı Tefsirul Mesir c. 8 s. 80

Ve bu kaynaklar dışında onlarca Tefsir kitaplarında, Hz. Resulullah (s.a.a) mubaheleye Ali, Fatıma, Hasan ve Hüseyn'i çağırmış ve şöyle buyurmuştur. "Allah'ım bunlar benim Ehl-i Beyt'imdir." diye buyurmuştur. Bu hadisi ise aynı mana içinde nakletmişlerdir.

24- "Kim Allah'a sımsıkı tutunursa, artık elbette o, dosdoğru olan bir yola iletilmiştir."[49]

Hafız Hâkim Haskani'nin rivayetine göre Cabir Bin Abdullah dedi ki; Resulullah şöyle buyurdu: "Allah-u Teala Ali, hanımı ve çocuklanı mahlukatın üzerindeki hüccetleri (kıldı) ve onlar ümmetimin ilim kapıları, kim onların vasıtasıyla hidayet olursa, dosdoğru yola hidayet olur (sıra-tul mustakime)"[50]

25- "Hep birden Allah'm ipine sımsıkı sarılın (parçalanmayın) Allah'ın üzerinizdeki nimetini düşünün..."[51]

Ehl-i sünnetin tefsir ve hadis âlimleri bu ayetin tefsirinde şöyle naklediyorlar. Onlardan Hafız Kunduzi, Muhammed Sebhan Mısrı, Şafii alimi Şeblenci ve İbni Hacer, şöyle rivayet etmişlerdir: Hz. Resulullah, İmam Ali'nin elinden tutarak "Ona sarılın, bu Allah'ın sağlam ipidir." Dedikten sonra bu ayeti okudu "Hep birden Allah'm ipine sımsıkı sarılın…"[52]

Ayeti kerimenin İmam Ali ve Ehl-i Beyt'in faziletlerini ve azametlerini beyan maksadını taşıdığı yönünde bir çok hadis nakledilmiştir. Ve hadis âlimlerinden bazıları şunlardır:

-Şeblenci: Nur-ul Ebsar s. 124

-Sabban Mısri: Esraful Rağibın s. 118

-İbn-i Hacer Sevaikul Muhrike s. 90

-Rah'ul Meani c. 4 s. 16

26- "Sizden hayra çağıran, hakkı emreden, batılı yasaklayan bir cemaat bulunsun, işte onlar kurtuluşa erenlerdir."[53]

Hakim Haskani Hanefi'nin rivayetine göre: Ali bin Ebi Talib (a.s) şöyle dedi: Selman Farisi bana dedi ki: "Ya Ebel Hasan, ben ve sen Resulullah' ın yanında iken Hz. Resulullah, belime vurarak şöyle buyuruyordu! "Ya Selman, bu ve taraftarları kurtuluşa erenlerdir."[54]

27- "Muhammed, ancak bir peygamberdir. Ondan önce de peygamberler gelip geçmiştir. Şimdi o ölür ya da öldürülürse, gerisin geriye (eski dininize) mi döneceksiniz? Kim (böyle) geri dönerse, Allah'a hiçbir şekilde zarar vermiş olmayacaktır. Allah, şükredenleri mükâfatlandıracaktır."[55]

Huzeyfetul Yemani şöyle dedi: "Uhud savaşında Hz. Resulullah müşrikler ile savaşa başladığında, Hz. Resulullah'ın sahabeleri hüsrana uğradıklarında, İmam Ali, Ebu Dücana ile Resulullah'ın yanında savaşarak müşrikleri Hz. Resullulah'tan uzaklaştırdılar ve bunun akabinde Allah'u Teala bu ayeti Ali ve Ebu Dücane için nazil etti."[56]

28- "...Kim dünya nimetini isterse, onu vereceğiz. Ahiret sevabnı isteyene de ondan vereceğiz. Biz şükredenleri yakında mükâfatlandıracağız."[57]

İbn Abbas şöyle dedi: 'Yüce Allah Kur'an'ın iki ayetinde Ali'yi şükredenler diye zikretmiştir. (Allah şükredenleri mükâfatlandıracaktır) Al-i İmran 144, (Biz şükredenleri yakında mükâfatlandıracağız) Al-i İmran 145 ifadeleridir."[58]

29- "Kim ateşten uzaklaştırılıp cennete konursa, gerçekten muradına ermiştir…"[59]

Meğazili'nin rivayetine göre, Hz. Muhammed (s.a) şöyle buyurdu: "Kıyamet günü olduğunda, cehennem köprüsünün üzerinde bir yol vardır. Ali bin Ebi Talib'in vilayeti (beraatı) olmayanlara izin verilmeyecektir (geçemeyeceklerdir)"[60]

Birçok tefsir ve hadis âlimleri bu hadisi kendi kitaplarına nakletmişlerdir. Onlardan bazıları şunlardır:

1. İbn-i Hacer Askalani: Lisan-ul Mizan c. 1 s. 51

2 Harezmî (şafii): Menakib Ali bin Ebi Talib s. 253

3 Hafız Muhibiddin Taberi: Zuhair-ul ukba s. 71 ve Erriyaz- un Nazire c. 2 S. 177

4. Haliz Ebi Naim Ahmed Bin Abdullah İsfahani: Ahbar-ı İsfahan c. 1 s. 342

5. Zehebi (şafii): Mizan-ul İ'tıdal c. 1 s. 28

6. Şa'zan Manakıb Mi'et Manakıb: 26 s. 11

30- ".....Allah katında mükafattır bu, daha güzel mükafat da gene Allah katındadır."[61]

Hafız Hakim Haskani bu ayetin beyan ve tefsirinde diyor ki; Resulullah; bu ayet hakkında Ali'ye şöyle dedi: "Allah katında mükafattır bu "Ey Ali, bu ayetteki mükafat (sevap) sensin."[62]

31- "Lakin Rablerinden korkanlar için altlarından ırmakar akan cennetler vardır. Orada ebedi kalırlar, Allah tarafından ağırlanacaklardır. Allah katındaki nimetler, iyiler için çok daha hayırlıdır."[63]

Esbağ b. Nebbat'tan Hz. Ali'nin şöyle buyurduğunu duydum: " Hz. Resulullah elimden tuttuktan sonra şöyle buyurdu: Ey kardeşim! Allah 'u Teala şöyle buyuruyor. 'Allah katından ki nimettir…”

Ayetini okuduktan sonra şöyle dedi: Ey Ali sen mükâfatsın (velayetin) ve senin taraftarların (şiaların) en hayırlılarıdır."[64]

32- "...Ve, nefsinizi öldürmeyin, şüphesiz ki Allah, sizin için rahim olandır."[65]

İbn-i Abbas bu ayetin tefsirinde şöyle rivayet ediyor: "... Ve nefsinizi öldürmeyin" yani, "Peygamber ehlini (Ehl-i beytini) öldürmeyin." Doğrusu Allah şöyle buyuruyor: "Gelin oğullarımızı ve oğullarınızı, kadınlarımızı ve kadınlarınızı, nefislerimizi
ve nefislerinizi davet edelim..." Bu ayette: "oğullarımızdan kasıt İmam Hasan ve Hüseyin Kadınlarımızdan kasıt, Hz. Fatıma, nefislerimizden kasıt ise; İmam Ali'dir."[66]

33- "Yoksa onlar, Allah'ın kendi fazlından insanlara verdiklerini mi kıskanıyorlar?"[67]

İbn-i Abbas bu ayetin tefsirinde şöyle buyurmuştur: " Bu ayeti kerime Hz. Muhammed ve Hz. Ali hakkında indi, Allah'ın kendi fazlı, nübüvvet ve imamettir."[68]

Bu ayeti kerimenin İmam Ali hakkında indiğini itiraf eden bazı sünni alimleri ve kitapları şunlardır:

1. Allame Şevafi Hafız Ebul Hasan İbn-i Meğazili: Menakib İbn-i Meğazili s. 267

2. İbn-i Hacer Heysemi Sevaik-ul Muhrike s. 150

3. Ebu Bekir Şehabeddin Hazremi şafi: Reşful Sadı s. 37 Mısır.

4. Hafız Süleyman Kunduzi: Yenabi-ul Mevedde s. 121

34- ". . . oysa biz İbrahim ailesine kitap ve hikmet verdik, büyük bir mülk bağışladık"[69]

İbn-i Hacer Heysemi'nin rivayetine göre; İmam Muhammed Bakır (a.s) bu ayetle ilgili şöyle (Büyük bir mülk bağışladık) buyurmuştur: "Onlara (İbrahim ailesine) imameti verdik. Onlara itaat Allaha itaat ve onlara isyan ise Allaha isyandır."[70]

Değerli kardeşlerim imametten kasıt; İmam Ali ve onbir evladıdır. Hz. Resulullah imamların sayısını ve isimlerini birden defalarca sahabelere açıklamıştır. Bu konu hakkında onların alimleri tarafından değişik hadisler nakledilmiştir.

35- "Ey İman edenler, Allah'a itaat edin Peygambere ve sizden olan emir sahiplerine itaat edin."[71]

Bu ayeti kerime Hz. Resulullah'ın İmam Ali'yi Medine de kendi yerine halife tayin ettiğinde nazil olmuştur. Allah'u Teala Müslümanlara emrederek Peygamber ve Peygamberin kendi yerine bıraktığı emir sahibi ve halifesine itaat etmelerini ve ona karşı gelmelerini yasaklamıştır.[72]

36- 'Ve kim Allah'a ve Peygamberine itaat ederse, işte onlar, Allah'ın nimet verdiği peygamberler, sıddıklar, şehitlerle beraberdir Bu Allah'ın büyük bir lütfüdür."[73]

İbn-i Abbas bu ayetin tefsirinde şöyle demiştir. "Kim Allah'a ve Peygamberine itaat ederse" den maksat: "Allah'ın farzlarına ve Hz. Resulullah in sünnetine itaat ederse."

"İşte onlar, Allah'ın nimet verdiği Peygamberler, sıddıklar, şehitlerle beraberdirler" ayetinden kasıt: "Ali bin Ebi Talib, Cafer Tayyar, Hamza bin Abdulmuttalib, Hasan ve Hüseyin. Bunlar şehitlerin efendileri ve en hayırlılarıdır."

"Bu Allah'ın büyük bir lütfudur" dan maksat: "Ali, Fatıma, Hasan ve Hüseyin'in menzilesi, Resulullah'ın menzilesi gibidir. Cennette bir yerdedirler."[74]

37- "Gerçekten münafıklar, ateşin en alt tabakasındadırlar. Artık onlara asla bir yardımcı bulamazsın"[75]

İbn-i Asakir, Ahmed b. Hanbel'in rivayetine göre Hz. Muhammed (s.a.a) şöyle buyurmuştur: "Ey Ali, seni ancak mümin sever ve ancak münafık buğz eder."

Daha sonra Hz. Muhammed bu ayeti okudu: "Gerçekten münafıklar, ateşin en alt tabakasındandırlar."[76]

Meğazili, Hz. Muhammed'in (s.a.a) şöyle buyurduğunu rivavet etmiştir: "Vay EhI-i Beytime zulüm (eziyet) eden kişiye, münafıklarla beraber cehennemin en alt tabakasında cezalandırılacaktır."[77]

38- "İman edip iyi işler yapanlar ise, Allah onlara ecirlerini eksiksiz ödeyecek ve onlara kendi fazlından fazlasını da verecektir."[78]

Hakim Haskani Hanefi'nin rivayetine göre ibn-i Abbas şöyle demiştir: "Kur'an'da her ne kadar 'iman edip iyi işler yapanlar' hitabı varsa bu hitabın efendisi başta Ali'dir. Yüce Allah kitabında sahabeyi ayıpladığı halde Ali'yi hayırdan başka bir şeyle hiç bir zaman anmamıştır."[79]

39- "Bugün dininizi kemale erdirdim, üzerinizdeki nimetimi tamamladım ve size din olarak İslamı seçip beğendim."[80]

Ebu Hureyre'den rivayet ediliyor ki: Zilhicce ayının onsekizinde. (Gadir Hum günü) Peygamber(s.a.a) şöyle buyurdu: "Ben kimin mevlası isem Ali'de onun mevlasıdır. (Emiridir)" O an, "bu gün dininizi tamamladım" ayeti nazil oldu.

Denilir ki! Resulullah (s.a.a) Ali'nin halifeliğini beyan ettikten sonra 'Ali'ye müminlerin emiri diye selam verin" diye buyurdu.

Sonra Hz. Resulullah tekbir getirerek, "Allah'u Ekber, dini kemale erdirdiği için, nimeti tamamladığı için, benim risalemde (peygamberliğinde) Ebu Talib oğlu Ali'nin benden sonra velayetine razı olduğu için" buyurdu.[81]

40- "Allah, iman edenlere ve iyi işlerde bulunanlara vaat etmiştir, onlar için bir bağışlama ve büyük bir ecir vardır."[82]

Allame Hanefiyye Mevfik Bin Ahmed'in rivayetine göre Yezid Bin Şerahil Ensari, İmam Ali'nin şöyle dediğini duydum der: "Hz. Muhammed şöyle dedi: Ey Ali! Allah'u Teala'nın şu ayetini duymuyor musun: 'Allah iman edenlere ve iyi işlerde bulunanlara" ayetinden kasıt; Sen ve taraftarlarındır ve bizim buluşmayı vaat ettiğimiz yer havuzun başıdır."[83]

41- "İnkâra sapanlar ve ayetlerimizi yalanlayanlar ise, alevli ateşin haikıdırlar onlar."[84]

Hafız İbn-i Meğazili'nin rivayetine göre İbn-i Abbas dedi ki Resulullah şöyle buyurdu: "İnkâra sapanlar ve ayetlerimizi yalanlayanlar." Yani; Ali'nin velayetidir. Ali'nin velayet hakkını tanımak bütün âlemlerin üzerine farzdır"[85]

42- "And olsum ki Allah israiloğullarından kesin söz almıştır'. Onlardan on iki güvenilir gözetleyici göndemiştik."[86]

İbni Abbas şöyle demiştir: "Cabir b. Abdullah Ensari ayağa kalkarak: 'Ya Resulullah imamların sayısı kaçtır?' dedi. Resulullah şöyle buyurdu: 'Ya Cabir bana sorduğun için Allah sana rahmet eylesin, imamların sayısı Allah-u Teala'nın şu ayette buyurduğu İsrail oğullarının on iki güvenilir gözeticileri kadardır'.

"Ey Cabir imamlar 12 tanedir. Onların evveli Ali bin Ebu Talib ve sonuncusu Muhammed Mehdi'dir."[87]

43- "...Onları dosdoğru yola yöneltip iletir"[88]

Hakim Haskani Hanefi'nin rivayetine göre Yeman Mevla Mesab b. Zübeyr şöyle demiştir. "Ali bin Ebi Talib, insanları doğru yola iletir."[89]

44- "Ey İman edenler, Allah'tan korkup-sakının ve sizi O'na yaklaştıracak vesile arayın."[90]

İmam Ali (a.s) dedi ki, Hz. Resulullah bu ayetin tefsirinde şöyle buyurdu. "Evladımdan gelecek olan imamlara itaat, Allah'a itaattir, onlara isyan Allah'a isyandır. Onlar kopmayan kulp ve Allaha vesiledirler."[91]

Allame Hindi bu ayetin tefsirinde, Ehl-i Beyt'in kıyamet gününde Allah'a vesile veren yakınları olduğunu kaydediyor.[92]

Bu ayeti kerimenin İmam Ali hakkında indiğini birçok Sünni alimi kaydetmektedir. Onlardan bazıları şunlardır:

-Menkıb İbn-ı Meğazili s. 56

-İbn-ı Hacer Heysemi: Mecme-ul Zevaid c. 1 s. 239

-Menakib-ul Mi'et, Menakib 53 s. 36

45- "Ey İman edenler! Sizden kim dininden dönerse (bilsin ki) Allah, sevdiği ve kendisini seven müminlere karşı alçak gönüllü (şefkatli), kafirlere karşı onurlu ve zorlu bir toplum getirecektir. Allah yolunda cihad ederler ve hiçbir kınayanın kınamasından korkmazlar. Bu, Allah'ın dilediğine verdiği lütfudur. Allah'ın lütfu ve ilmi geniştir."[93]

Fahri Razi bu ayetin tefsirinde şöyle rivayet etmiştir: Bu ayet Ali'nin (a.s) hakkında indi, dedikten sonra şöyle naklediyor: Hz. Resulullah sancağı ona verdiği gün buyurduğu söz ona dalalet ediyor: "Sancağı öyle birisine vereceğim ki, o Allah'ı ve Resulunu sever, Allah ve Resulu de onu sever" bu vasfedilen sıfatlar bu ayette zikredilen sıfatlardır.[94]

Değerli okuyucu bu hadis sahih ve meşhurdur.

46- "Sizin veliniz ancak Allah, O'nun Peygamberi ve namaz kılan ve rükû halinde zekat veren müminlerdir. "[95]

Ehl-i Sünnet'in önde gelen tefsir alimlerinden biri olan Fahri Razi şöyle rivayet etmiştir: Ebu Zer dedi ki: "Bilin ki bir gün Hz. Resulullah ile birlikte öğle namazı kıldığımız bir sırada, bir dilenci mescittekilerden sadaka istedi fakat ona kimse bir şey vermedi. Bu sırada Hz. Ali rukü halindeydi. Elinin küçük parmağını ona doğru uzattı o parmağında yüzük vardı. Dilenci gidip yüzüğü hazretin parmağından çıkarıp aldı." Bunun üzerine Hz. Resulullah Allah'a yakararak şöyle dua etti "Allah'ım kardeşim Musa sana dua etti ve 'Rabbim gönlümü aç işimi kolaylaştır. Dilimdeki düğümü çöz ki, sözümü anlasınlar. Ailemden bana bir yardımcı ver. Kardeşim Harun'u... Onunla kuvvetimi arttır. Onu işime ortak et ki, seni çokça tespih edelim. Şüphesiz sen bizi görensin' dedi.[96] Sende ona! 'Senin isteklerin sana verildi. Ey Musa' diye vahyettin.[97]

Allah'ım! Bende senin kulun ve peygamberinim benimde gönlümü aç, işimde kolaylık sağla, ailemden Ali'yi, bana yardımcı ver, onunla kuvvetimi arttır." Ebu Zer diyor ki: "And olsun Allah'a! Henüz Hz. Resulullah sözünü tamamlamamıştı ki, Cebrail 'Sizin veliniz ancak Allah, onun peygamberi ve namaz kılan ve rükû halinde zekat veren müminlerdir." ayetini getirdi.[98]

Bu ayetin İmam Ali (a.s) hakkında indiğine dair Ehl-i Sünnet âlimleri ittifak etmişlerdir ki onlardan bazıları:

1.Harezmî: Ensab-ul Eşref c. 2 s. 150

2.Tefsir Muhiddin Bin Arabi: c. 1 s. 334

3.Menakib Havarezmi: s. 186

4.Cami-ul Beyan c. 1 s .165 taberi

5.İbn Kesir: Tefsir-ul Kur'an-ul Azim c. 2 s. 71

6. Vahidi: Esbab-ul Nuzul s. 148 mısır

7. Suyuti: Durr'ul Mensur c. 2 s. 295

8. Mutteki hindi: Kenzul Ummal c. 6 s. 405

9. Şevkani: Feth-ul Gadir c. 2 s. 50

10. İbn Esir: Camı-ul Usul c. 9 s. 478

11. Kenci: Kiyafetul Talib s. 250

12. Tefsir Kurtubi: c. 9 s. 336

13. Hafız Kunduzi: Yenabi-ul Mevedde s. 202

47- "Kim Allah'ı, Peygamberini ve inananları veli kabul ederse, bilsin ki, şüphesiz Allah'ın ordusu olanlar üstün gelirler."[99]

İbn-i Abbas şöyle demiştir: "Kim Allah'ı, Peygamberini ve inananları veli kabul ederse..." ayeti kerimesi İmam Ali hakkında has olarak indi.

Hafız Hakim Haskani bu ayetin tefsirinde, İbn-i Abbas Hz. Resulullah'tan şöyle rivayet etmiştir. "... Yüzüğü sana kim verdi?

Dilenci şöyle dedi: "Ayakta olan (kişi Ali bin Ebi Talib)" Hz. Resulullah şöyle sordu: "Yüzüğü nasıl bir vaziyette verdi."

O dedi: "Yüzüğü namazda rüku halinde iken verdi." Hz. Resulullah bunu duyduğunda tekbir getirerek şöyle dedi: Allahu Teala şöyle buyuruyor! "Kim Allah'ı, Peygamberini ve inananları veli kabul ederse, bilsin ki, şüphesiz Allah'ın ordusu üstün gelir."[100]

48- "Ey Peygamber, Rabbin tarafından indirilen emri bildir..."[101]

Vahidi'nin nakline göre, bu ayeti kerime Gadir Hum günü Ali bin Ebi Talib hakkında indi.[102]

Fahreddin Razi bu ayetin tefsirinde şöyle naklediyor: "Ey Peygamber, Rabbin tarafından indirilen emri bildir ve eğer bu tebliği ifa etmezsen, O'nun elçiliğini yapmamış olursun..." ayeti kerimesi, Ali bin Ebi Talib hakkında indi. Ayet indiğinde Ali'nin elinden tutup, Resulullah (s.a.a) şöyle buyurmuştur: "Ben kimim mevlası isem Ali de onun mevlasıdır. Ey Allah'ım Ali'nin vilayetini kabul edip onu seveni sen de sev ve onun vilayetini inkar edip düşman olana sende düşman ol."[103]

Cemaleddin Suyuti'nin 'Durr'ul mensur' adlı tefsir kitabında şöyle naklediliyor: Ebu Said El Hudri dedi ki: "Bu ayeti kerime, Gadir Hum günü Ali bin Ebi Talib hakkında indi."

Başka bir rivayette, Abdullah b. Mesud şöyle buyurmuştur: "Bizler Resulullah (s.a.a) zamanında bu ayeti kerimeyi şöyle okurduk: (Ey Peygamber) Ali'nin müminlerin mevlası olduğunu sana inen emir üzere bildir ve eğer bu tebliği ifa etmezsen onun elçiliğini yapmamış olursun..."[104]

Ehl-i Sünnetin önde gelen alimleri bu ayetin tefsirinde hepsi yukarıda aktardığımız gibi ittifak etmişlerdir. Ve onların önde gelenleri şunlardır:

-Muhammed el Şevkani: Felh-ul Kadir c. 2 s. 57

-Hakim Haskani: Sevahid-ul Tenzil c. 1 s. 188-190

-Allame Nisaburi Ebu Bekir Muhammed b. Hasan (şafii) Tefsir-ul Nisaburi: c. 6 s. 194-195

-İbn-i Esir: Es'ed-ul Ğabe C. 2 s. 67-Kahire

-Taberi: Zuhair ukba s. 67 Kahire

-Ahmed Bin hanbel: Musned c. 4 s. 281 Mısır

-Belği: Menakib s. 28 Hind.

-İbn Hacer-ul Askalani: Tehzib Tehzib c. 3 s. 327

-Zehebi: Mizan-ul rtidal c. 2 s. 107

-Nisai: Hasais Emiril Müminin s. 89

49- "Ey iman edenler akitleri yerine getirin"[105]

Zehebi, Abdullah b. Abbas'ın, bu ayetin tefsirinde şöyle dediğini nakletmiştir. "Kur'an'da her ne kadar 'Ey İman edenler' hitabı varsa, işte bu hitabın efendisi başta Ali' dir. Yüce Allah kitabında sahabeleri ayıpladığı halde, Ali'yi her zaman iyilikle anmıştır:'[106]

50- "Allah buyurur ki: "İşte bu, doğrulara, doğruluklarının fayda vereceği gündür."[107]

Allame Hindi'nin rivayetine göre İbn-i Abbas şöyle dedi: "Ali sıddıkların efendisidir.'[108]

51- "Allah kimi dilerse, saptırır; dilediği kimseyi de doğru yola iletir. Onları seçkin kıldık ve doğru yola ilettik."[109]

Hafız Hakim Haskani Hanefi'nin rivayetine göre: Bu iki ayeti kerimedeki, "Sıratel Müstakim" yanı doğru yoldan kasıt hitabı İmam Ali'yedir.

O rivayetlerden biri de, İmam Muhammed Bakır (a.s) bu ayetin tefsirinde şöyle buyurdu: "Allahu Teala'nın işaret ettiği yol, Al-i Muhammed'in yoludur."[110]

52- "De ki! Kesin delil ancak üstün ve mükemmel huccet, Allah'm delilidir. O dileseydi hepsini doğru yola iletirdi."[111]

Meğazili, Enes'in bu ayetin tefsirinde şöyle dediğini nakletmiştir: Resulullah'ın yanında bulunuyorduk. Ali bin Ebi Talib'i gördüğümde şöyle buyurdu: "Ben ve Ali, kıyamet gününde bu ümmetin üzerine delil ve hüccetiz."[112]

Al-i Muhammedin kıyamet ve dünya gününde, yüce Allah'ın bu ümmet üzerine göndermiş olduğu delil ve hücceti olduğunu destekleyen hadisler çoktur ve onlardan bazıları:

Suyuti: Meğt'ul Hadis s. 19

Taberi: Zehair-ul Ukba s. 77

Taberi: Rayazun Nazire c. 2 s. 193

Hatib Bağdadi: Tanh-ul Bağdat c. 2 s. 88

Harezmî: Menakıb-ı Harezmî s. 228

53- "Anaya babaya iyilik edin"[113]

Hz. Resulullah şöyle buyurdu: "Yüce Allah bana itaat etmenizi ve bana karşı gelmemenizi; emrime tabi olmanızı farz kıldı. Bana tabi olmanızı farz kıldığı gibi benden sonra Ali bin Ebi Talib'e itaat etmenizi de farz kıldı. Bana karşı gelmenizi yasakladığı gibi ona karşı gelmenizi de yasakladı. Yüce Allah Ali'yi vezirim, varisim karar kıldı. Ali bendendir. Ben de Ali denim. Ali'yi sevmek iman, Ali'ye buğz ise küfürdür. Onu seven beni sevmiştir, ona buğzeden bana buğz etmiştir. Ben kimim mevlası isem Ali'de onun mevlasıdır. Ben bütün müslümanların mevlasıyım. Ben ve o, bu ümmetin babasıyız. "[114]

Meğazili, Hz.Resulullah'ın şöyle buyurduğunu naklediyor: "Ali'nin müslümanlar üzerindeki hakkı, babanın evlatları üzerinde olan hakkı gibidir."[115]

-Zehebi: Mi'zan İ'tıdal c. 2 s 313

-Asakalani "Lısan-ul Mizan c. 4 s. 399

-Harezmî: Menakıb-ı Harezmî s. 23 ve 219

54- "İblis, beni azdırdığın için ant olsun ki, senin doğru yolun üzerinde oturup onlara karşı duracağım."[116]

Hakim Haskani Hanefi'nin naklettiği bir rivayete göre Hz. Muhammed (s.a.a) bu ayetin tefsirinde şöyle buyurdu: Ayeti kerimede İblis'in, 'senin doğru yolun' dediği yol, Ali bin Ebu Talib'in yoludur."[117]


55- 'Ve derler ki, hamd olsun Allah'a ki; Bizi hidayetiile buna ulaştırdı. Allah hidayet etmeseydi biz bunu bulamazdık... "[118]

Allame Kabbisi, sünni alimlerinin önde gelen tefsir alimleinden olan Taberi den şöyle naklediyor. Hz. Resulullah Gadir Hum günü hutbesinde şöyle buyurdu: "Ey insanlar size dediğim gibi, müminlerin emri Ali'yi tebrik edin'. Ve şöyle deyin: “Ve derler ki hamdolsun Allah'a ki; bizi hidayeti ile buna ulaştırdı. Allahu Teala bütün söylenenleri (kalbinde), nefsinde hainlik olanlan da biliyor. "[119]

56- "....A'raf üzerinde herkesi simasından tanıyan adamlar vardır."[120]

İbn-i Hacer (şafii) Sa'lebi'nin tefsirin'den İbn-i Abbas'ın bu ayetin tefsirinde şöyle dediğini rivayet ediyor: "A'raf, sırat köprüsünün üstünde olan yüksek, bir dağdır. O dağın üzerinde Abbas, Hamza ve Ali bin Ebi Talib ve Cafer-i Tayyar dururlar. Kendilerini sevenleri yüzlerinin (nurundan) beyazlığından ve kendilerine buğzedenleri ise yüzlerinin kara olmasından tanırlar."[121]

(Not: İmam Cafer Sadık buyurdu ki:"A'raf üzerinde duracak olanlar Ehl-i Beyt imamlarıdır.")

57- "A'raf ehl-i simalarından tanıdıkları bir takım adamlara, 'Ne çokluğunuz ne de taslamakta olduğunuz büyüklük size yarar sağladı"[122]

Hafız Süleyman Kunduzi'nin rivayetine Selman Farisi şöyle demiştir: Hz. Muhammed'in Imam Ali'ye ondan fazla şöyle buyurduğunu duydum: "Ey Ali sen ve senin vasilerin (imamlar) cennet ile cehennem arasında Araf ehlisiniz. Sizi tanıyanlar ve sizin tanıdığınız (vilayeti kabul edenler) cennete girebilecek ve cehenneme de ancak sizi inkâr edenler ve sizin inkâr ettikleriniz girecektir. "[123]

58- "... Affet deyin ve kapıdan secde ederek girin ki, hatalarınızı bağışlayalım, iyilik yapanlara ihsanımızı arttıracağız demiştik."[124]

Hafız Heysemi (Safii)nin rivayetine göre Hz. Resulullah şöyle buyurdu: "Ehl-i Beyt'imin sizin aranızda ki misali, İsrailoğullarının Hitta kapısı (Selamet kapısı) gibidir. Kim o kapıdan girerse Allah onu bağışlar."[125]

Mutteki Hindi'nin rivayetine göre Hz. Resulullah şöyle buyurdu: "Ali bin Ebi Talib Hitta kapısıdır. Kim o kapıdan girerse mümin olur ve kim de o kapıdan çıkarsa kafir olur."[126]

Sünni hadis alimleri yukarıda size sunmuş olduğumuz hadisi kendi kitaplarında kaydetmişlerdir. Ve onlardan bazıları şunlardır:

—Suyuti: El kaul-ul Celil, hadis 39

-Şeyh Muhammed Derulşi: Esnal Metalib ti Ehadıs Muhtelefet-ul Meratıb Huruf-ul Ayn s. 141 Mısır

-Allame Hındi: Menakıb Aynı s. 38

-İbrahim Bin Abdullah Ri'sabi: Esna'l Metalib 18 babın sonu

59- "Hani Rabbin: Âdemoğullarının sulbünden soyunu çıkarmış ve kendilerini nefislerine şahit tutmuş: Ben, sizin Rabb'niz değil miyim? demişti. Onlar da demişlerdi ki: "Evet, biz buna şahidiz. Kıyamet günü: "Bizim bundan haberimiz yoktu." demeyiniz"[127]

Bazı sünni alimleri bu ayetin tevil ve tefsirinde şöyle rivayet etmişlerdir: Hz. Muhammed (s.a.a) şöyle buyurdu: "İnsanlar Ali'nin ne zamandan beri müminlerin emiri sıfatını aldığını bilselerdi, onun faziletlerini inkar etmezlerdi. Ali müminlerin emiri sıfatını aldığında Adem (a.s) ruh ve ceset arasında idi. Yüce Allah mübarek kitabında şöyle buyurdu. "Hani Rabbim: Ademoğullarının sulbünden soyunu çakarmış..."[128]

60- "Allah'ın doğru yola ilettiği kimse, doğru yoldadır."[129]

Hafız Süleyman Kunduzi'nin rivayetine göre Hz. Ali (a.s) hutbelerinin birinde şöyle buyurdu: "Benim yol gösteren (hadi) ve benim hak yola ileten."[130]

61- "Yarattıklarımızdan öyle bir ümmet vardır ki, onlar hakkı gösterirler ve onunla adaleti uygularlar."[131]

Hafız Süleyman Kunduzi'nin rivayetine göre Hz. Ali (a.s)'den, Hz. Peygamber şöyle buyurdu: "Benden sonra ümmetim yetmiş üç fırkraya ayrılacak, yetmiş ikisi ateşliktir, bir fırka, fırka-i naciyedir. " Hadisi şerif-i beyan ederken şöyle buyurmuşlardır: Yarattıklanmızdan öyle bir ümmet vardır ki, onlar hakkı gösterirler ve onunla adaleti uygularlar."

"Bu ayeti kerimede, fırkai naciye beyan edilmiştir ki bu, ben, Ehl-i Beyt'im ve bize tabi olanlardır. "[132]

62- "Ey Allah'ım, eğer bu kitap senin katından gelen bir gerçekse üzerimize gökten taş yağdır ya da bize elem verici bir azap ver." demişlerdi."[133]

Allame Kabbisi, Hafız Ebi Ubeyd-ul Harvi'nın tefsirinden (Ğarib-ul Kur'an) naklen şöyle rivayet ediyor: Hz. Resulullah (s.a.a) Gadır Hum günü Ali'nin hakkını (velayet ve imamet) du- yurduktan sonra, Cabır b. Nezer b. Hans b. Keldı Adbi Hz. Muhammed'e gelerek şöyle dedi: 'Ya Muhammed, Allah'm birliğini ve senin Allah'ın resulü olduğunu, namaz kılmayı, oruç tutmayı, hacca gitmeyi, zekât vermeyi emrettin ve kabul ettik. Bunlardan razı deyilmisin ki, amcan oğlu Ali'yi bizden (Ben kimin mevlası isem, Ali de onun mevlasıdır) diyerek üstün tutuyorsun. Bu senden mi yoksa Allah’tan mı?" Hz. Muhammed şöyle buyurdu: "Vallahi bu emir Allah'tandır."

Cabir giderek şöyle dedi: "Ey Allah'ım eğer Muhammed doğru söylüyorsa, gökyüzünden başımıza taş yağdır ya da bize elem verici bir azabı indir, Cabir kendi grubuna ulaşamadan, Allah'u Teala gökyüzünden taş indirerek, onu öldürdü. "[134]

Sünni alimlerinin önde gelenlerinden Şeyhul İslam Hamaveyni (hanefi) Feraid-ul Semteynn bab 13. de naklediyor.

İbni Sabbağ (maliki): Fusul-ul Muhimme s. 36

Şeblenci (Şafii): Nur-ul Ebsar s. 78

63- "Halbuki sen (Muhammed) onların içinde iken, Allah onlara azap edecek değildi..."[135]

Meveddet Pınarları adlı kitabın yazarı, bu ayetin tefsirinde şöyle naklediyor: "Resulullah (s.a.a) bu ayette beyan olunan, zat- i şerifleri hakkındaki mananın, kıyamet gününe kadar, Ehl-i Beyt'inden gelecek İmamlar hakkında da tecelli edeceğini beyan buyurmuşlardır. Nasıl ki Resulullah (s.a.a) ehli arza eman ise, Ehl-i Beyt'i de arz ehlinin emanıdır."

Bu konu hakkında pek çok hadis zikr olunmuştur. Nitekim Resulullah (s.a.a) bir hadisi şeriflerinde şöyle buyurmuşlardır: "Ehl-i Beytim Ehl-i arzın emanıdır. Ehl-i beyt'im helak olursa dünyanın sonu gelir."[136]

64- "......Hem de O'nun dostu olmadıkları halde, O'nun dostları ancak Allah'tan korkanlardır, fakat çoğu bunu bilmezler"[137]

Hakim Haskani'nin rivayetine göre, İbn-i Abbas bu ayetin tefsirinde şöyle demiştir: "Hem de onun dostu olmadıklan halde" ayetinden kasıt; Mekke kafirleri "Onun dostları ancak Allah'tan korkanlardır," ayetinden kasıt büyük şirklerden korkanlardır. Yani: "Ali bin Ebi Talib, Hamza, Cafer ve Akil'dır." Bunlar Allah'ın dostlandır. Fakat çoğu bunu bilmezler. "[138]

65- "...Bilin ki ele geçirdiğiniz ganimetin beşte biri Allah'ın, Peygamberin ve yakınlarının, yetimlerin, düşkünlerin ve yolcularındır, Allah, her şeye güç yetendir."[139]

İman Cafer-i Sadık, (a.s) şöyle buyurdu: "Ayeti kerimede kastedilen Peygamberin yakınları olan; müminlerin emiri Ali ve geri kalan Ehl-i Beyt imamlarıdır. "

Hz. Peygamberin döneminde elde edilen ganimetierin beşte biri Ehl-i Beyte tahsis ediliyordu. Bu tahsis Peygamberden sonra, Ebubekir, Ömer, Osman'ın döneminde verilmedi. Emevi ve Abbasi döneminde de verilmedi. Lakin birçok Sünni tefsir âlimleri bu ayeti kerimenin tefsirinde işaret edilen, yakınlardan kastın, Ali bin Ebi Talib (a.s) olduğuna işaret etmişlerdir. Ona göre ki, İmam Ali peygamberin kardeşi, damadı ve amcasının oğludur. Ve o akrabalık bakımından Peygambere en yakın olandır. Bu konu hakkında aşağıda size aktaracağım kaynaklara müracaat edebilirsiniz.

-Dur'ul Esrar c. 1 s. 159

-Cami-ul Beyan fi Tefsirul Kur'an bu ayetin tefsirinde

-Tefsir-ul Kasımi: c. 8 s. 3001 Mısır .

-Tefsir-ul Tehrir ve Tenvir c. 10 s. 9 Tunus

-Tefsir-ul Kur'an-i lil Kur'an c. 5 s. 618

-İhya-ul Ulumud Din c .3 s. 410 Kahire

-Musned Ahmed Bin Hanbel c. 1 s. 320 Mısır

-Tefsir-ul Keşşaf bu ayetin tefsirinde Mısır

-Kur'anda Ehli Beyt 104

66- "Eğer seni aldatmak isterlerse; Muhakkak ki Allah sana yeter. Seni ve müminleri yardımıyla destekleyen O'dur"[140]

Ebu Hureyre'nin nakline göre: Hz. Resulullah şöyle buyurdu: 'Arşın üzerine şöyle yazıldığını gördüm. Allah'tan başka bir ilah ve O'nun şeriki yoktur. Muhammed, Allah'in peygamberi ve uludur. Ve Onu Ali ile destekleyip kuvvetlendirdim."

Ayetteki Allah'ın yardımından kasıt: "Müminlerin emiri İmam Ali'dir. "Nitekim bunu destekleyen birçok sünni alimleri kitaplannda yer vermişlerdir.

-Süleyman Kunduzi Hanefi: Yanabi-ul Mevedde s. 94

-Taberi: Zehair-ul Ukba s. 69

-Hafız Ebul Hasan b. Meğazili: Menakib adlı kitabında s. 39

-Harezmî: Menakib Harezmî S. 234

-Taberi: Rıyaz-ul Nezer c. 2 s. 272

-İbn Hacer: Mecme-ul Zevaid c. 9 s. 121

-Alaeddin Hindi (Hanefi): Kenzul Ummal c. 6 s. 158 x

-Habb Bağdadi: Tarih-ul Bağdat c. 11 s. 173

-Kur'an'da Ehli Beyt s. 100. 105

67- "Ey Peygamber, sana ve sana uyan müminlere Allah yeter"[141]

Hatib Ebu Bekir Ahmed b. Ali Bağdadi'nin nakline göre, Cabir b. Abdullah Ensari bu ayetin tefsirinde şöyle demiştir: "Ey Peygamber, sana ve sana uyan müminlere Allah yeter" ayetinden maksat; Ali bin Ebi Talib'tir ve müminlerin efendisidir."[142]

-Allame Hindi: İrceh-ul Metalib s. 88

-Allame Hanefiyye Mir. Muhammed Salih Keşfi Tirmizi: Menakıb Iıl Keşfi ewel bab'da naklediyor

68- "En büyük hac günü, Allah ve Resulünden insanlara bir ilan bildirilir. Allah ve Peygamberi müşriklerden kesinlikle uzaktır."[143]

Tefsir ve tarih alimlerinin nakline göre, Tövbe suresinin bu ayeti indiğinde, Hz. Peygamber Ebu Bekiri Tövbe suresi ile Mekke'de bulunanlara ilan etmesi için gönderdikten sonra Cebrail (a.s) Peygambere gelerek şöyle dedi: "Rabbin sana selam söyler ve buyurur ki: Benim yerime ancak sen veya senden olan biri eda edebilir!" Bunu duyan Peygamber hemen Müminlerin Emiri Ali'yi Ebu Bekir'in arkasından gönderip, sureyi ondan almasını ve onu müşriklere İmam Ali'nin okumasını buyurdu. İmam Ali yolda Ebu Bekir'e yetişip, ayetleri onun elinden aldı. Mekke'ye ulaştığında, İmam Ali sureyi hazır olanlara bildirdi. Bu olaydan sonra Hz. Peygamber şöyle buyurdu: "Benim yerime ancak ben veya Ali eda edebilir."

Tefsir, tarih ve hadis alimleri bu ayetin tefsirinde yukarıda aktardığımız gibi bu olayı ittifak ile kaydediyorlar. Ve onlardan bazıları şunlardır:

-Sahih Buhari c. 5 s. 37-Taberi: Camı-ul beyan fi Tefsir-ul Kur'an c. 1 s. 46

-Tefsir-ul Menar c. 10 s. 157

-Tefsir-ul Kur'an-ul Kerim Şeyh Şeltut s. 608

-Tefsir-ul Tehrir vel Tenvir c. 10 s. 100

-Tefsir-ul Kasımi c. 8 s. 3069

-Durr'ul Mensur: Bu ayetin tefsirinde

-Nizamul Dur. C. 8 s. 364-365

-Tefsir-ul Kur'an-iI lil Kur'an c. 5 s. 698

-Menakıb Harezmî s. 24 ve 223

-Menakıb ibni Meğazili s. 112

-Feraidul Semteyn s. 58

-Sevaik-ul Muhrike s. 75, 93

-Mizan-ul İ'tidal Zehebi c. 1 s. 205

-EI İstiab c. 3 s. 35

-Kifayet-ul Talib s. 242

-Fezail Ali Bin Ebi T alıb İbni Hanbel c. 1 s. 43

-Hasais-ul Emiril Müminin Nisai s. 20

-Menakıb Ayni s. 18 ve 198

69- "Eğer antlaşmalarından sonra yine yeminlerini bozar ve dininize saldırırlarsa; o kafir önderlerini hemen öldürün çünkü onların yeminleri yoktur…"[144]

Hafız Hakim Haskanni'nin rivayetine göre: Müminlerin İmamı Hz. Ali şöyle buyurdu: "Cemel ve Sıfiın Savaşında, karşı tarafa ancak Allah'ın kitabındaki şu ayete dayanarak savaştım ve bu ayet bu gün için nazil oldu. Eğer antlaşmalarından sonra yine yeminlerini bozar ve dininize saldırırlarsa"[145]

Başka bir rivayette İmam Basra'da iken Cemel savaşı başlamadan önce bu ayeti okudu ve şöyle buyurdu: Anah'a andolsun ki, Resulullah (s.a.a) bana ahdedip şöyle buyurmuştu: "Ey Ali! Yeminlerini bozanlara; baği, asi olanlara ve dinden çıkanlara karşı savaşacaksın ki, bunların imanı yoktur."

70- "Hacılara su vermeyi, Mecid-i Haram'ı onarmayı Allah'a ve Ahiret gününe iman edip de Allah yolunda cihat edenlerin imanı ile bir mi tutuyorsunuz? Onlar Allah katında bir olmazlar Allah zulmeden toplumu doğru yola iletmez." "İnanan, hicret eden, Allah yolunda mallarıyla canlarıyla cihat eden kimselere Allah katında büyük dereceler vardır. Kurtuluşa erenlerde işte onlardır."[146]

Hafız Süleyman, Nesai'nin ikinci cildinden Muhammed b. Kab El Kurtubi'nin şu rivayetine göre: "Bir gün Abd-ud Dar'dan Talha b. Şeybe, Abbas b. Abd-ul Muttalib Kâbe’ye olan hizmetlerinden bahsedip iftihar ediyorlardı. Talha, "Kâbe’nin anahtarları bende", Abbas ise "sulama işi bana ait" diyordu. Yanlarında bulunan Hz. Ali'de şöyle buyurdu: 'Ben bu beyte herkesten altı yıl öncesinden secde edenim ve cihat eden benim' dedi. Ve akabinde Cebrail (a.s) bu ayeti getirdi.

"Haccılara su vermeyi Mescid-i Haram-ı onarmayı..."[147]

İmam Muhammed Bakır (a.s) şöyle buyurdu: Ayet, Ali, Hamza, Cafer, Abbas ve Şeybe hakkında indi. Abbas ve Şeybe, Ali'ye karşı iftihar ederek, Abbas şöyle dedi: "Ben senden daha faziletliyim çünkü haccılara su vermek benim elimdedir. Şeybe de dedi ki: Ben de senden daha faziletliyim çünkü Mescid-i Haram-ı tamir etmek benim elimdedir: İmam Ali'de şöyle buyurdu:

Ben ikinizden daha faziletliyim. Çünkü sizden önce Allah'a iman ettim ve Allah yolunda cihatta ve hicrette bulundum."

İkisi de dedi ki: "Bizler Resulullahın (s.a.a) vereceği hükme razıyız."

Beraberce Resulullah'ın huzuruna varıp, herkes dediğini tekrarladıktan sonra, yüce Allah Peygamberine şu ayetleri indirdi: "Siz, hacılara su vermeyi, Mescid-i Haram-ı tamir etmeyi, Allah'a ve Ahiret gününe inanan....."[148]

Ehl-i sünnetin önde gelen alimleri bu ayetin tefsir ve tevilinde yukarıda aktardığımız gibi rivayet ediyorlar ve onlardan bazıları şunlardır:

-Kifayet-ul Talib s. 237–238 Kenci Şafii

-Ruhul Beyan c. 1 s. 323

-Nur-ul Ebsar s. 77

-Nuzhet-ul Mecalis c. 2 s. 169

-Tefsir-ul Celaleyn c. 1 s. 10

-Tefsir-ul Kurtubi c. 8 s. 91

-Tefsir-ul Menar c. 1 s. 216

-Tefsir-ul Kur'an-ul Azim c. 2 s. 241

-Cami-ul Beyan fi Tefsirul Kur'an c. l0, s. 68

-Mefatih-ul Gayb c. 4 s. 422

-Esbâb-ul Nuzul s. 182

-Durr'ul Mensur c. 3 s. 218

-Fusulul Mubimme s. 123

-Cami ul Usul c. 9 s. 477

71- "Ey İman edenler, Allah'tan korkun ve doğrularla beraber olun"[149]

İbn-i Asakır bu ayetin tefsirinde şöyle rivayet ediyor: Ayetten kasıt; "Ali bin Ebi Talib ile beraber olunuz."[150]

İbn-i Abbas bu ayetin tefsirinde şöyle demiştir: "Bu ayetteki 'Ey iman edenler' ve 'doğrularla beraber olun' hitaptan kasıt, İmam Ali bin Ebi Talib'e has olarak nazil olmuştur."[151]

Bu ayeti kerimenin İmam Ali hakkında indiğini birçok sünni alimi kaydetmektedir. Onlardan bazıları şunlardır.

-İbn-i Hacer Heysemi: Sevaik-ul Muhrike s. 93

-Kenci Şafi: Kifayet-ul Talib s. 111

-Hamaveyni Şafii: Feraid-ul Semteyn c. 1 s. 68

-Suyuti: Ed Durr'ul Mensur c. 3 s. 390

-Hafız Süleyman Kunduzi: Meveddet Pinarlan. s. 33, 105,130

-Zerendi Hanefi: Nizam Durr-ul Semteyn s. 92

-Allame Hindi: İrceh-ul Metalıb Fi Menakıb Ali Bin Ebi Talib s. 60

72- ".....Hakka eriştiren mi, yoksa götürülmeden gidemeyen mi uyulmaya daha layıktır. Ne oluyor size, nasıl hüküm ediyorsunuz?"[152]

Hakim Haskani'nin nakline göre İbn-i Abbas bu ayetin tefsirinde şöyle demiştir: "Kendi aralannda tartışan kavim, bu münakaşayı Hz. Peygambere götürdüler ve Hz. Peygamber bazı sahabelerine emrederek onların aralarında hüküm vermelerini istedi. Verdikleri hükümden razı olmadılar. Daha sonra İmam Ali'nin hüküm vermesini istedi. Onların arasında hüküm verdi ve onlar onun verdiği hükümden razı oldular. Bunun üzerine bazı münafıklar onlara şöyle dedi: Falan kişi size hüküm etti fakat razı olmadınız. Fakat Ali size bir hüküm verdi ve onun hükmüne razı oldunuz vay halinize! Bunun mukabilinde yüce Allah Ali'nin hakkında bu ayeti indiirdi. 'Hakka eriştiren mi, yoksa...' Ondan dolayı ki, Ali'nin verdiği hüküm en doğru hükümdür."[153]

73- "O gerçek mi? diye senden haber sorarlar. De ki: Rabbime and olsunı ki o, muhakkak gerçektir...."[154]

Hafız Hakim Haskani'nin rivayetine göre: Mekke ehli Ya Muhammed, Ali'nin imameti hakkında söylediklerin gerçek mi? Dediler. Hz. Resulullah buyurdu: "Rabbime andolsun ki, Ali hakkında söylediklerim doğrudur. "[155]

74- "De ki: Allah'ın fazileti ve rahmeti ile..."[156]

Sünni alimlerinin önde gelenlerinden biri olan İbn-i Asakir Tarih Medinet-i Dimeşk' adlı kitabında, Abdullah Bin Abbas'ın bu ayetin tefsirinde şöyle dediğini rivayet ediyor: "Allah'ın Fazileti Resulullah (s.a.a) ve Allah'ın Rahmeti ise Ali'dir."[157]

75- "Biliniz ki, Allah'ın dostlarına korku yoktur, onlar üzülmeyeceklerdir."[158]

Harezmî Enes'den Hz. Peygamber şöyle buyurdu: "Ali ve Onun zürriyeti ve sevenleri (taraftarları) cennete ilk önce gireceklerdir. Ve Onlar cennette Allah'in ve Allah dostlarının komşularıdır. "[159]

Hakkim Haskani Ebu Hureyre'den Hz. Resulullah şöyle buyurdu: "....İnsanların üzüldüğü ve insanların korktuğundan korkmazlar ve üzülmeyecekler, eğer onlar üzüldüğünde biliyor musunuz kimlerdir. " Dediki: "Hayır ya Resulullah"

Hz. Resulullah buyurdu: "Onlar, Ali bin Ebi Talib, Hamza b. Abdulmuttalib, Cafer ve Akil'dır. " Hz. Resulullah daha sonra bu ayeti kerimeyi okudu: "Biliniz ki, Allahın dostlarına korku yoktur "[160]

76- "Ona bir hazine indirilseydi yahut onunla beraber yanında bir melek de gelseydi demelerine sıkılarak sana vahyedilenlerin bir kısmını terk ediverecek misin? Sen ancak bir korkutucusun ve Allah her şeyi korur."[161]

Bu ayetin tefsirinde Hz. İmam Cafer-i Sadık (a. s) şöyle buyurdu: Ayeti kerimenin iniş sebebi şudur: Hz. Peygamber (s.a.a) bir gün İmam Ali'ye buyurdu ki: "Ey Ali! Allah'tan seni bana vezir kılmasını istedim ve kabul etti; Seni vasim kılmasını istedim, kabul etti ve seni ümmetimin üzerine halifem olmanı istedim yine kabul etti!"

Hz. Peygamberin yanında duran, Kureyşliler'den iki kişi birbirine şöyle dediler: "Allah'a ant olsun ki, su tulumunun içinde çürümüş, eskimiş bir tabak hurma, Muhammed'in Rabbin'den istediğinden daha hayırlıdır. Rabbin den bir melek gelseydi de, ona yardımcı olsaydı veyahut ona mülk indirseydi de, fakirliğini giderseydi Allah'a and olsun ki, kendisi hakla veya batılı Allah'tan dileseydi, isteği kabul edilecekti!" Ve bunun akabinde Yüce Allah bu ayeti kerimeyi indirdi? "Ona bir hazine indirilseydi yahut onunla beraber yanında bir melek de gelseydi..."[162]

Sünni âlimlerinden olan Hakim Haskani'de bu ayetin tevil ve tefsirinde yukarıda naklettiğimiz hadise yakın bir hadis nakletmiştir.[163]

77- "Rabbinden apaçık bir delile sahip olan, bundan başka bir de tanığı olup..."[164]

Hafız Süleyman kunduzi, İmam Ali'nin bu ayetin tefsirinde şöyle buyurduğunu naklediyor: "Beyyine (Açık bir delil) Hz. Muhammed; Şahid de benim"[165]

Şevkani'nin nakline göre bu ayet hakkında, Hz. Resulullah (s.a.a) şöyle buyurdu: "Rabbinden açık bir delil üzerinde bulunan benim ve ardınca da rabbi tarafından bir şahid gelen ise Ali'dir. "[166]

İbn-i Asakir Tarih Medinet-i Dimeşk' adlı kitabında bu ayetin tefsirinde yukarıda naklettiğimiz rivayet aynen naklediliyor.[167]

Sünni alimlerinin önde gelenleri bu ayetin tefsirinde, bu ümmetin şahidinin İmam Ali olduğuna dair birçok rivayetler nakletmişlerdir ve onlardan bazıları şunlardır:

Suyutı: Durr'ul Mensur c. 3 s. 324

Muttuki Hindi Hanefi: Kenzul Ummal c. 1 s. 251

Kenci Şafii: Kifayet-ul Talib s. 111

Fahri Razi: Mefatih-ul Gayb bu ayetin tefsirinde

Harezmî: Menakib Harezmî s. 197

Meğazili: Menakıb İbn-i Meğazili s. 270-271

İbn-ı Ebi-l Hedid Mutezili: Şerh-ul Nehcul Belağa c. 1 s.208 Mısır

Taberi: Cam-ul Beyan Fi Tefsir-ul Kur'an c. 21 s. 10

Cevzi: Tezkiretul Havas-ul Ummeh s. 10

Hindi Ubeydallah Besmel: İrceh-ul Metalib s. 62

Mes'ud el Beğvi: Ma'alim el Tenzil c. 3 s. 224

Alâeddin Ali Bin Muhammed Hanin: Hanin T efsiri c. 3 s.224

78- "Yeryüzünde hepsi de aynı kaynaktan sulanan birbirine sınır toprak parçaları, üzüm bağları... "[168]

Cabir b. Abdullah Ensari bu ayetin tefsirinde, Hz. Resulullah'ın İmam Ali'ye şöyle dediğini duydum: " Ya Ali, insanlar muhtelif soylardan sen ve ben ise bir soydanız (bir ağaçtanız)" demiştir.[169]

79- "Şüphesiz sen bir uyarıcısın fakat her toplumun hadisi (yol göstericisi) vardır. "[170]

Sa'lebi'nin rivayetine göre; İbn-i Abbas bu ayetin 'tefsirinde şöyle demiştir: Bu ayet indiği zaman Hz. Resulullah şöyle dedi: "Uyarıcı benim, hadi ise Ali'dir. Ya Ali benden sonra hidayet ehl-i seninle hidayeti seçecektir. "
Tefsir alimleri bu ayetin tefsirinde de, bu ayetteki Hadi hitabından, İmam Ali (a.s)'nin kastedildiğini nakletmektedirler. Ve onlardan bazıları şunlardır.

-Taberi: Cami-ul Beyan c. 13 s. 72

-İbn-i Sabbağ (maliki): Fusul-ul Muhimme fasıl 1

-Şeblenci (Şafii): Nur-ul Ebsar s. 70

-Mufessirlerin Şeyhi İsmail Hanifi: Ruhul beyan c. 2 s. 440

-Süleyman Kunduzi: Meveddet Pınarlan s. 26

-Kenei: Kifayet-ul Talib s. 109

-Nisaburi: Mustedrek alal Sahiheyn c. 3 s. 129

-Mutteki Hanefi Hindi: Kenzul Ummal c. 1 s. 251

-Fahri Razi: Mefatih-ul Gayb bu ayetin tefsirinde

-Suyutl: Durr'ul Mensur

-Fakir Ayni: Menakıb Ayni s. 18- 26

-Hakim Haskani: Şevahid-ul Tenzil c. 1 s. 301-302

-İbn-i Şehr-i Aşub: Menakib İbn-i Şehr Eşub c. 3 s. 83

80- "Onlar ki, inanmışlardır ve kalpleri Allah'ı anmakla huzura kavuşmuştur. Dikkat edin gerçekten kalpler, ancak Allah'ı anmakla huzura kavuşur."[171]

Suyuti'nin rivayetine göre İmam Ali, Hz. Resulullah'tan şöyle naklediyor: "Onlar ki inanmışlardır ve kalpleri Allah'ı..." bu ayette, "Kim Allah ve Resulünü sever ve Ehli Beyt'imi samimi sever. "[172]

Hz. Resulullah (s.a.a) İmam Ali'ye şöyle buyurdu: 'Bu ayetin kimin hakkında indiğini biliyor musun?" İmam Ali dedi ki: "Allah ve Resulu daha iyi bilirler." Resulullah (s.a.a) buyurdu ki: 'Bu ayet, beni tasdik edip bana iman edenler ve senin zürriyetini senden sonra da sevip sizlere bu emri (halifeliği) teslim edenler hakkında inmiştir. "[173]

81- "İman edip iyi ameller işleyenler için hoş bir hayat (tuba) ve güzel bir gelecek vardır."[174]
Süleyman KunduziSa'lebi'den naklettiği rivayetine göre İmam Muhammed Bakır'dan Hz. Resululaha bu ayeti kerimenin manası sorulduğunda şöyle buyurdu: "O, kökü benim evimde, dalları cennete uzanan, bizzat Allah’ın Adn cennetine diktiği bir ağaçtır."

Ya Resulullah! Bu ağaç hakkında, önceden buyurmuşdunuz ki, onun kökü Ali ve Fatıma'nın evinde, dalları da cennet ehlinin üzerinde diye sorulduğunda, Hz. Muhammed şöyle buyurdu: "Benim evimle Ali ve Fatımanın evi birdir. Cenab-ı Hak, bizzat diktiği bu ağaca ruhundan ruh üflemiştir. Güzelliği tarif ve tavsife gelmez, lütuf ve nimetleri benzersizdir. "[175]

Bu hadisi bir çok Sünni alimi nakletmiştir. Onlardan bazıları şunlardır:

Kurtubi: Tefsirul Kurtubi c. 9 s. 217

Suyutı: Durr'ul mensur c. 4 s. 59

Meğazili: Menakıb İbn-ı meğazili s. 268

Hakım Haskani Hanifi: Şevahid-ul tenzil c. 1 s. 5 ve c. 3 s.306

82- "Görmez misin Allah nasıl bir misal verdi. Hoş bir söz; kökü sağlam dalları göğe doğru olan bir ağaca benzer ki, Rabb'inin izniyie her zaman yemişini verir. İnsanlar ibret alsın diye Allah onlara misal veriyor."[176]

Asım b. Hamza'nın naklettiği bir rivayetinde Hz. Resulullah şöyle buyurdu: "Ben ağacın köküyüm, Ali bu ağacın gövdesidir.

Hasan ve Hüseyin bu ağacın meyvesidir. Ehl-i Beyt 'in taraftar- lan ise bu ağacın yapraklandır "[177]

Bir çok Sünni alimi bu ayetin tefsir ve tevilinde yukarıda naklettiğimiz hadisin aynısını naklediyorlar ve onlardan bazıları şunlardır.

-Hakim Haskani: Şevahid-ul Tenzil c. 1 s. 311–312

-Hakim Nisaburi: Mustedrek alal Sahiheyn c. 3 s. 126

-İbn-ül esir: Usd-ul ğabe c. 4 s. 22

-İbn-ül Hacer Askalanı: Tehzib-ul T ehzib c. 6 s. 320

-Abdul Rauf-ul Menavi Şafii: Feyzul Gadir c. 3 s. 46



83- "Hani İbrahim demişti ki; bu şehri emniyetli kıl, beni ve oğullarımı da puta tapmaktan uzak tut."[178]

Muhammed Bakır şöyle buyurdu: "Halil İbrahim dua etti: "Rabbim; bu şehri emniyetli kıl, beni ve oğullarımı da puta tapmaktan uzak tut. Onun bu duası Peygamberimiz Muhammede (s.a.a) nübüwet olarak, Ali bin Talibe de imamet ve va- siyet olarak nailoldu. Şanı Yüce olan Allah buyurdu ki: 'Ey İbrahim: seni insanlara imam kıldım. ' İbrahim buyurdu ki: 'Benim zürriyetimden de kılacak mısın?' Allah buyurdu ki: 'Bu ahdime (imamete) zalimlerer asla nail olamayacaktır. ' Buradaki zalimlerden maksat; Allah'a şirk koşan ve putlara kurban kesenlerdir. Müminlerin emiri İmam Ali hariç Araplar ve Kureyş topluluğu, Peygamberimizin zuhurundan önce putlara tapmış ve onlara kurbanlar kesmişlerdi. İmamet putlara tapmış ve onlara kurban kesmiş birine asla caiz olmaz. Nitekim şam yüce olan Allah şöyle buyurdu: 'Bu ahdime (imamete) zalimler asla nail olmayacaktır. "[179]

84- 'Biz onların gönüllerinden kim söküp attık. Hepsi kardeş olarak tahtlar üzerinde karşılıklı oturacaklar"[180]

Süleyman Kunduzi Menakıb'tan Zeyd b. Erkam'dan naklettiği bir rivayetine göre Hz. Peygamber şöyle buyurdu: 'Ya Ali! Sen ve Kızım Fatıma ile beraber benim cennetteki köşkümdesiniz. " dedikten sonra bu ayeti kerimeyi okudu. "[181]
85- "Rabbin hakkı için onların hepsini mutlaka sorguya çekeceğiz."[182]

Hafız Hakim Haskanni'nin rivayetine göre, Sıddı bu ayetin tefsirinde şöyle dedi: "Rabbin hakkı için onların hepsini mutlaka şorguya çekeceğiz." yani İmam Ali'nin vilayeti hakkında"[183]



86- "...Bilmiyorsanız, zikir ehline sorun."[184]

Taberi'nin rivayetine göre İmam Muhammed Bakır (a.s) bu ayetin tefsirinde şöyle buyurmuştur. "'Şayet bilmiyorsanız, zikir ehiine sorun' ayetinde işaret edilen zikir ehli, biz ehlibeyt'iz. "[185]

Ve Taberi' nin naklettiği başka bir rivayette ise İmam Ali şöyle buyurmuştur: "Ayette işaret edilen zikir ehli biziz. "[186]

Yusuf Göktan kendi tefsirinde bu ayeti genişçe nakletmiş ve bu ayette ki zikir ehlinden kastedilenlerin İmam Ali ve Ehl-i Beyt'i olduğunu kaydetmiştir. Aynca aşağıdaki kaynak kitaplarda da bu konu zikrediliyor.

-Ebu Ömer Yusuf b. Abdullah Endulisi: İstiab c. 3 s. 74

-Ali Mutteki Hindi Hanefi: Kenzul Ummal c. 3 s. 95

-Cevzi: T ezkiret-ul Hevas s. 87

-Ebu Davut Secistanı Süleyman bin Esa's: Sünen Ebi Davud c. 4 s ".114

-Taberi: Zuhair-ul Ukba s. 81

-İbrahim b. Muhammed Hamaveyni: Feraid-ul Semteyn c. 1 s. 66

-Harezmî: Menakıb Harezmî s. 48

Bu ve diğer sünni alimleri bu ayette ki zikir ehlinden kastın, Al-i Muhammed olduğuna dair aynı mana içeriğinde bir çok rivayetler nakletmişlerdir.



87- "Akrabaya hakkını ver; yoksula ve yolda kalmışsa da..."[187]

Meveddet Pınarian adlı kitab, Ali bin Hüseyin (a.s)'ın şöy- le buyurduğunu naklediyor: "Burada ki akrabalık hakkı beyanındaki murad-i ilahi; Ehl-i Beyt'tir. "[188]

İmam Rıza (a.s) şöyle buyurmuştur: "Bu ayet nazil olduğu zaman Peygamber Hz. Fatıma'ya işte bu fedek arazisi senindir. Sana tahsis ettim." diye buyurdular. Ve "akrabaya... ayetinden kasıt Ehli Beyt manasını verdiler. "[189]

İbn-i Abbas'ın nakline göre: Hz. Resulullah'a senin akrabaların kimdir, diye sorduğumuzda Hz. Resulullah şöyle buyurdu: "Ali, Fatıma ve çocukları"[190]

88- "...Reabb'lerine hangisi daha yakın olacak diye vesile ararIar."[191]

Hafız Haskani'nin nakline göre İkrime şöyle dedi: "Bu ayetteki vesileden maksat; Hz. Peygamber, Ali, Fatma, Hasan ve Hüseyin'dir."[192]

Hz. Resulullah şöyle buyurdu:"Cennetteki tabakalar vesile diye adlanır. " diye buyurduğunda şöyle sordular: "Va Resulullah seninle beraber kim olacak?" Hz. Resulullah şöyle buyurdu: "Fatıma, kocası, Hasan ve Hüseyin"[193]

İbni Kesir Dimeşki: T efsir-ul Kur'an-ıl Azim c. 3 s. 341

Mutteki Hindi: Muntehab Kenzul Ummal c. 5 s. 94

Hatıb Harezmî Meveffık bin Ahmed Hanefi: Mektel-i Hüseyin s. 66.

Değerli okuyucu Ehl-i Beyt'in en katı düşmanlanndan biri ve harici olan İkrime dahi Ehl-i Beyt'in bu faziletini İbn-i Abbas'dan naklediyor. Amma ki hakka doğru vesile olan Hz. Mu- hammed, Ali, Fatıma, Hasan ve Hüseyi'nin en katı düşmanlan dahi bu hakikati itiraf etmiş ve yazmışlardır. Amma ki günümüzdeki takipçileri ise bu hakikati ne zaman itiraf edip mazlum müslümanlara ilan edecekler. Bunun cevabını bekliyoruz?



89- "O gün bütün insanları imamları ile çağıracağız. "[194]

Bu ayet indiğinde müslümanlar, Hz. Peygambere sordular ki: "Va Resulullah! Bütün insanlann imamı sen değil misi

--------------------------------------------------------------------------------

Muaviye ve Yezid’in Lanetlendiğine Delalet eden Ayet ve Hadisler..
________________________________________
ALLAH-u Teala İsra suresi 60. ayette şöyle buyuruyor:

1- “Sana gösterdiğimiz o rüyayı ve Kur’ân’da lanetlenen ağacı, ancak insanları sınamak için meydana getirdik. Biz de onları korkuturuz da, bu onlara, büyük bir azgınlıktan başka bir şey sağlamaz.”

İmam Sa’lebi, imam Fahr-u Razi ve diğer müfessirlerinizin rivayet ettiğine göre Peygamber (s.a.a) rüya aleminde Beni Ümeyye’nin maymunlar şeklinde kendi minberine çıkıp indiğini gördü, Cebrail bunun üzerine mezkur ayeti nazil etti. (Bu ağaçtan kasıt Beni Ümeyye soyudur.)

ALLAH-u Teala, başı Ebu Süfyan ile Muaviye olan Beni Ümeyye’yi lanetlenmiş bir ağaç olarak zikretmiştir; dolayısıyla bu ağacın bir dalı olan Muaviye de mel’undur.

2- MUHAMMED Suresi 22 ve 23. ayetlerde şöyle buyurmaktadır:

“(Ey münafıklar!) Artık iş başına gelir de yeryüzünde bozgunculuk eder ve yakınlarınızı kestirip doğratır mısınız? İşte bunlar, ALLAH’ın kendilerini lanetlediği, sağır kıldığı ve gözlerini kör etmiş olduğu kimselerdir.”

Bu ayet açıkça yeryüzünde fesat çıkaranları ve yakınları kestirip doğrayanları lanetlemektedir. Muaviye’den daha büyük bozgunculuk eden ve yakınları kestirip doğratan kim vardır? Onun hilafeti zamanında çıkardığı fitneler herkesçe bilinmektedir. Ayrıca lanetli olduğunun diğer bir delili de yakınları kestirip doğratmasıdır.

3- Ahzap suresi 57. ayette de şöyle buyuruyor:

“ALLAH ve Resulünü incitenlere ALLAH, dünyada ve ahirette lanet etmiş ve onlar için horlayıcı bir azap hazırlamıştır.”

Şüphesiz Hz. Ali’ye ve Peygamber (s.a.a)’in iki reyhanı Hasan ve Hüseyin’e ve has sahabesi Ammar ve diğerlerine eziyet etmek de Peygamber’e eziyettir. Dolayısıyla bu ayete göre de o mukaddes insanlara eziyet eden Muaviye, dünya ve ahirette lanetlenmiştir.

4- Mümin suresi 52. ayette de şöyle buyurmaktadır:

“O gün zalimlere özür dilemeleri hiçbir fayda sağlamaz. Artık lanet de onlarındır, kötü yurt da onlarındır!”

5- Hud Suresi 18. ayette ise şöyle buyurmaktadır:

“Bilin ki ALLAH’ın laneti zalimlerin üzerinedir!”

6- Araf suresi 44. ayette ise şöyle buyurmaktadır:

“...Ve aralarında bir çağrıcı ALLAH’ın laneti zalimlerin üzerine olsun diye bağırır.”

Zalimler hakkında inen bu ve benzeri ayetler açıkça her zalimin mel’un olduğunu buyurmaktadır. Dost ve yabancı hiç kimse, Muaviye’nin apaçık zulümlerini inkar edemez. Zalim olduğu için de ALLAH’ın lanetine uğramıştır, dolayısıyla ALLAH’ın lanet etmiş olduğu kimseye biz de lanet edebiliriz.

7- Nisa Suresi 93. ayette ise şöyle buyurmaktadır:

“Kim bir mümini kasten öldürürse cezası, içinde ebediyen kalacağı cehennemdir. ALLAH ona gazap etmiş, onu lanetlemiş ve onun için büyük bir azap hazırlamıştır.”

Bu ayet, bir mümini bilerek öldürenin ALLAH’ın lanetine uğradığını ve onun yerinin cehennem olduğunu bildirmektedir. Lütfen insafla söyleyiniz, Muaviye müminleri katletmekte ortak olmamış mı? Hucr bin Adiy ve yedi arkadaşını, onun emriyle katletmediler mi? Abdurrahman bin Hassan el-Ğanzi’yi diri diri mezara gömdürmedi mi?

Nitekim İbn-i Asakir ve Yakub bin Sufyan kendi Tarih’inde ve Beyhaki Delail’de İbn-i Abdurrahman İstiab’da ve İbn-i Esir Kamil’de rivayet etmiş olduğu üzere sahabenin büyüklerinden olan Hucr’u, Muaviye’nin emriyle işkence ederek öldürdüler. Hucr’un tek suçu ise Hz. Ali (a.s)’a lanet etmemek ve ondan olmadığını söylememekti.

Acaba Peygamber (s.a.a)’in büyük torunu ve Ashab-ı Kisa’nın beşincisi olan Hz. Hasan (a.s), müminlerin büyüklerinden ve cennet ehli gençlerin iki efendisinden biri değil miydi? Mes’udi, İbn-i Abdulbirr, Ebu’l- Ferec İsfahani, MUHAMMED bin Sa’d (Tabakat’ta), Sibt bin Cevzi (Tezkire’de) ve diğer birçok büyük alimlerin kendi kitaplarında yazmış olduklarına göre Muaviye, Cude için bir zehir gönderdi ve ona, “Hasan bin Ali’yi öldürecek olursan sana yüz bin dirhem verir ve seni oğlum Yezid’le evlendiririm.” diye vaatte bulundu. Hz. Hasan’ın şahadetinden sonra Muaviye ona yüz bin dirhem verdi, ama oğluyla evlendirmedi.

Hz. Hasan’ın şahadeti, bir müminin katlinden de öte Peygamber (s.a.a)’i üzen bir olaydır. Mezkur iki ayetin açık hükmüne rağmen henüz Muaviye’ye lanet etmekte tereddüt mü ediyorsunuz? Büyük sahabeden olan Ammar da Sıffin’de Muaviye’nin emriyle öldürülmedi mi? ehlisünnettin Büyük alimlerin de ittifak etmiş olduğu üzere Peygamber (s.a.a) Ammar hakkında şöyle buyurmamış mıydı?:

“Ey Ammar, seni baği ve tuğyan ehli bir grup öldürecektir.”

Büyük müminlerden binlerce insanın Muaviye tarafından katledildiğinden şüpheniz mi var? Dinin keskin kılıcı ve temiz yürekli bir mümin olan Malik Eşter de Muaviye’nin emriyle zehirlenmedi mi? Muaviye’nin Mısır’daki iki adamı Amr bin As ve Muaviye bin Hudeyc, Hz. Ali (a.s)’ın Mısır valisi MUHAMMED bin Ebi Bekir’i işkenceyle öldürüp ölmüş eşeğin karnında ateşe vermediler mi? Eğer Muaviye’nin öldürdüğü müminlerin listesini verecek olsam, bir gece değil, kim bilir kaç gece sürer.
__________________
LAİLAHEİLLALLAH, MUHAMMEDEN RASULULLAH, ALİYYENVELİYULLAH

İMAM HÜSEYİN ve ŞEHİTLERE RAHMET, YEZİT ve ZALİMLERE LANET!
- 25/12/2010 - 11:45

“Her Gün Aşura ve Her Yer Kerbela’dır.” İmam Cafer-i Sadık (A.S)

İnsanlık tarihinin kanayan en büyük yarası ve asırlardır dinmeyen acısı, İmam Hüseyin (A.S), Kerbela şehitleri ile tüm şehitlerimizi anmak için, burada toplanmış bulunuyoruz. Bildiğiniz gibi Hz. Hüseyin (A.S); Hz. Muhammed Mustafa (S.A.A)’in göz bebeği, Emirulmuminin Hz. Ali ile Fatıma-ı Zehra’nın ciğer pâresi, cennet gençlerinin efendisi ve masum 12 E. Beyt İmamlarımızın üçüncüsüdür. Kerbela Şehidi İ. Hüseyin, melun Yezid’in emriyle, melun Ömer b. Sad b. Ebi Vakkas komutasında, melun Şimr b. Zilcevşen tarafından 71 aile efradı ve yaranıyla beraber, kundaktaki bebekler de dâhil olmak üzere, tarihin benzerini görmediği, aç - susuz ve en feci bir şekilde, Kerb-u bela çölünde, 10 Muharrem Hicri 61 yılında şehit edilmiştir. İşin en garip tarafı da, Seyyid-i Şüheda İ. Hüseyin (A.S)’ın, müşrikler veya gayr-i müslimler tarafından değil de İslam halifeliğini gasbeden, sözde beş vakit namaz kılan ve her namazında da sözde Hz. Muhammed ve E. Beytine salât-u selam gönderen bir toplum tarafından şehit edilmesidir.

Kur’an-ı Kerimde Yüce Mevlanın tabiriyle lanetlik ağaç olan Emeviler, Aşura gününde kimi şehit ettiler biliyor musunuz? K. Kerimin Dehr Suresinde övülen, Ahzap Suresinin 33. ayetinde mutahhar ve masum kılınan, Şura Suresinin 23. ayetinde sevgi ve itaati farz kılınan, Âl-i İmran Suresinin 61. ayetinde de Necran Hıristiyanlarıyla bizzat Allah tarafından Mübâheleye mazhar olan ve Âl-i Aba beşlisinden biri olan Kerbela Şahı Hz. Hüseyin (A.S)’dan başkası değildir. Hz. Muhammed (S.A.A) Onun hakkında; “şüphesiz ki Hüseyin, hidayet meşalesi ve kurtuluş gemisidir. Hüseyin benden, ben de Hüseyin’denim. Allah’ım! Hasan’la Hüseyn’i seviyorum, sen de Onları sev, Onları sevenleri de sev.” buyurduğu o nuru söndürmek istediler. O melunlar aslında Aşura gününde Bedir’le Uhut savaşında Peygamberimiz (S.A.A) ile yüce İslam dinine karşı savaşan ataları Kureyş putlarının intikamını almak istediler. Dün Ebu Süfyan İslam Peygamberine, Muaviye de İmam Ali’ye kılıç çekip savaştı, bugün de melun şecerenin temsilcisi Yezid zamanını imamı Hz. Hüseyn’e kılıç çekiyor. O öyle bir Hüseyin ki; Peygamberimiz (S.A.A)’in dizinden kaldırmadığı, sevip öpmeğe doyamadığı, mübârek sırtına bindirdiği, namazının secdesinde bile omzuna çıktığında, O inene kadar sırf rahatsız olmasın diye başını secdeden dahi kaldırmadığı ve kendiliğinden inene kadar secdesini uzattığı, kılınan her namazda Allahumme Salli - Bârik dualarıyla kedisine salavat göndermenin dini bir emir olduğu ve mahşer gününde şefaati umulan Şehitler Serdarı İ. Hüseyin (A.S)’dır. Zalimler zahiren görünürde İ. Hüseyn (A.S)’ı öldürdüklerini sandılar, oysa bilmedikleri bir gerçek vardır, o da: “Hüseyinler ölmez ve asla öldürülemezler!” Zira Allah-u Teâlâ, kâfirlerle zalimlerin işine gelmese de nurunu tamamlayacaktır.

Aşura Gününde, İ. Hüseyin (A.S), Yezit’in tüm dünyevi ve şaşaalı tekliflerini geri çevirmiş, Ceddinin gerçek İslam dini için, mukaddes canını, kanını ve aile efradını seve seve feda etmiştir. Şayet bunu yapmasaydı, Emevi saltanatının başındaki melun Yezid’in sayısız rezaletleri dinmiş gibi algılanacak ve gerçek Muhammedi İslam Dini, Süfyaniler tarafından beşiğinde boğulmuş olacaktı. O gün mazlumlar serdarı Hz. Hüseyin (A.S), asırlar boyunca hürriyet aşığı mazlumlara ilham kaynağı olacak şu tarihi sözlerle kıyam etmiş ve melun Yezid’e karşı çıkmıştır: “Onlar bizden zillet mi beklerler, heyhat?! Şüphesiz ki, ben ölümü mutluluk, zalimlerle beraber yaşamayı da alçaklık bilirim! Eğer Ceddim Muhammed’in dini, kanımın akmasından başka bir şeyle ayakta durmayacaksa ey kılıçlar, gelin beni doğrayın!..” İşte görüldüğü gibi Kerbela ekolu, tüm insanlığa adalet, onur, fedakârlık ve zalimlere karşı - ölüm pahasına da olsa - kıyam etmeği öğretmeğe devam edecektir. Nitekim o gün görünürde Hz. Hüseyin yenilip şehit düşmüştü. Oysa gerçekte mazlumlar zalime, azınlık çoğunluğa, iman küfre, kan da kılıca galip gelip zafer kazanmıştır. Onun içindir ki tarihle beraber tüm insanlık, İmam Hüseyin ve şehitleri daima selam ve rahmetle, Yezit ve zalimleri de nefret ve lanetle, kıyamete kadar anmaya devam edecektir!

Sevgili Din kardeşim,
"Yezid, Kur'an-ı Kerim'de Allah tarafından lanetlenmiştir tıpkı şeytan gibi; Yezid'in biri ancak Yezid ve Muaviye gibi zalimlere Hz. diyenlerden birisi olacağından; temsili resmi çizmekle ilgili herjhengi bir kaynak yoktur ki çizen Müslüman'dır ki buna bugüne kadar itiraz olmamıştır. O'nun için 84 yıl Peygamber ve soyuna hutbelerde küfür edenler ve bu tarzı hala sürdürenler ne kadar Müslüman'dır,Her dinin bir peygamberi vardır ki peygambersiz din diyen Yezid ne yaparsa yapsın Yezid'dir..!"
Allah Müslüman kulunu, İslam'a vesile olan ve farz kılınmış peygamber ve soyundan ayırmasın; Allah'a emanet ol kardeşim..!

İmam Ali (as) sevgisi hakkında Kırk Hadis
Eklenme Tarihi ve Saati:1 Haziran 2012 - 0:01 - Haberi Yazdır

İslami kaynaklarda İmam Ali (as) hakkında sayısız hadis mevcuttur. Bunlardan İmam Ali sevgisi ile ilgili kırk tanesini sizlerle paylaşıyoruz.

1- Peygamber efendimiz şöyle buyurmuştur:

“Bana iman edip beni doğrulayana Ali bin Ebi Talib’in velayetini tavsiye ederim. Kim onu veli edinirse beni veli edinmiş olur, beni veli edinen de Allah’ı veli edinmiş olur, onu seven beni sevmiştir, beni seven de Allah’ı sevmiştir, ona düşmanlık yapan bana düşmanlık yapmıştır, bana düşmanlık yapan da Allah’a düşmanlık yapmıştır”[1]

2- Ümmü Seleme’den naklen, Peygamber efendimiz şöyle buyurdu:

“Ali’yi seven beni sevmiş olur, beni seven de Allahı sevmiş olur, Ali’ye buğzeden bana buğzetmiş olur, bana buğzeden de Allaha buğzetmiş olur”[2]

3- Peygamber efendimiz şöyle buyurdu:

“Beni seven Ali’yi sevsin; Ali’ye düşmanlık yapan bana düşmanlık yapmış olur; bana düşmanlık yapan Allah’a düşmanlık yapmış olur ve Allah’a düşmanlık yapanı da Allah cehenneme sokar.”[3]

4- Peygamber efendimiz şöyle buyurdu:

“Ali’yi sevmek iman, ona düşmanlık küfürdür”[4]

5- Peygamber efendimiz şöyle buyurdu:

“Ya Ali! Müminden başkası seni sevmez; münafıktan başkası da sana düşmanlık yapmaz”[5]

6- Ümm-ü Seleme’den şöyle rivayet edilir: Rasulullah (s.a.a)şöyle buyuruyordu:

“Münafık Ali’yi sevmez; mümin ise Ali’ye buğzetmez.”[6]

7- Emir’ül Müminin Hz. Ali aleyhisselam şöyle buyurmuştur:

“Tohumu yaran ve mahlukatı yaratana ant olsun ki Ümmi Peygamber’in bana ahdidir bu: Beni ancak mümin sever ve bana ancak münafık düşmanlık yapar.”[7]

8- Ahmed b. Hanbel şöyle demiştir:

“Ancak Resulullah sallallah’u aleyhi ve âlihi ve sellemin hiçbir şüphe olmayan hadisinde, “Seni ancak mümin sever ve sana ancak münafık düşmanlık yapar” buyurmuştur ve Allah Teala da şöyle buyurmuştur: “Münafıklar, Cehennemin en aşağı tabakasındadırlar.” Dolayısıyla, Ali aleyhisselam’a düşmanlık yapan cehennemin en aşağı tabakasındadır.”[8]

9- Ebu Zer’den naklen, Peygamber efendimiz şöyle buyurdu:

“Ali ilmimin kapısı ve risaletimi benden sonra ümmetime açıklayacak olandır. Onu sevmek iman, onu buğz etmek nifaktır. Ona bakmak huzur ve refah getirir, ona yakınlık ibadettir.”[9]

10- Ebi Said el-Hudri dedi ki: Resulullah sallallah’u aleyhi ve âlihi ve sellem Ali’ye hitaben şöyle buyurdu:

“Seni sevmek iman, sana düşmanlık ise nifaktır. Cennet’e ilk girecek olan seni sevenin, Cehenneme ilk girecek olan sana düşmanlık yapandır”[10]

11- Resulullah sallallah’u aleyhi ve âlihi ve sellem Emirulmüminin Ali aleyhisselam’a işaret ederek şöyle buyurdu:

“Ey insanlar! Evlatlarınızı (helâlzade olup olmadığını öğrenmek için) onun sevgisiyle imtihan edin; doğrusu Ali dalalete davet etmez ve hidayetten de uzak olmaz; dolayısıyla kim onu severse, sizdendir ve kim de ona düşmanlık ederse, sizden değildir.”[11]

12- Resulullah sallallah’u aleyhi ve âlihi ve sellem İmam Ali’ye hitaben şöyle buyurdu:

“Beni sevdiğini söyleyip sana düşmanlık yapan yalancıdır”[12]

13- İbade b. Samit der ki:

“Biz evlatlarımızı, Ali b. Ebutalib’i sevmekle imtihan ederdik; birisinin Ali b. Ebi Talib’i sevmediğini görseydik, onun bizden olmadığını ve onun gayri meşru olduğunu bilirdik.”[13]

14- Mahbub b. Ebu Zinad diyor ki:

“Ensar, biz insanların, Ali b. Ebutalib’e düşmanlık etmeleriyle, babasından başkasından olduğunu tanırdık, diyordu.”[14]

15- Malik bin Enes’ten, Ebi Zinad’tan, Ansar halkı dedi ki:

“Biz bir adamın babasının olmadığını Ali’ye olan buğzundan dolayı tanırdık”[15]

16- Eba Said-i Hudrî’den şöyle rivayet edilir:

“Biz -Ensar topluluğu- münafıkları, Ali b. Ebutalib’e düşmanlık yapmalarıyla tanırdık.”[16]

17- Peygamber efendimiz şöyle buyurdu:

“Kıyamet günü insan dört şeyden sorguya çekilmedikçe adım atmaz: Ömrünü ne ile geçirdiğinden, bedenini ne ile eskittiğinden, malını nerede harcadığı ve nereden kazandığından ve biz Ehlibeytin sevgisinden sorgulanacaktır. Resulullah (sallallah’u aleyhi ve âlihi ve sellem)’a: “Ey Resulullah, sizi sevmenin belirtisi nedir? diye sorulması üzerine, O hazret eliyle Ali’nin omuzuna vurdu.”[17]

18- Peygamber efendimiz şöyle buyurdu:

“Ali’yi sevmek iyiliktir, onunla birlikte hiçbir günah zarar vermez; Ali’ye olan düşmanlık ise bir günahtır ki, onunla birlikte hiçbir iyilik fayda vermez.”[18]

19- Peygamber efendimiz şöyle buyurdu:

“Cehennem ateşinden kurtuluş, Ali sevgisidir”[19]

20- Peygamber efendimiz şöyle buyurdu:

“Ali’yi sevmek, nifaktan kurtuluştur.”[20]

21- “Topluca Allah’ın ipine sımsıkı yapışın.”

İmam Rıza aleyhisselam, babaları kanalıyla İmam Ali aleyhisselam’dan şöyle nakletmektedir: Resulullah (saa) buyurdu ki:

“Kurtuluş gemisine binmek, sağlam kulpa sarılmak ve Allah’ın sağlam ipine yapışmak isteyen; Ali’yi sevsin ve onun evlatlarından olan hidayetçileri izlesin.”[21]

22- Peygamber efendimiz şöyle buyurdu:

“Müminin amel defterinin başlığı, Ali bin Ebi Talib’in sevgisidir.”[22]

23- Peygamber efendimiz şöyle buyurdu:

“Ali’yi sevmek ibadettir”[23]

24- İmam Cafer-i Sadık aleyhisselam şöyle buyurdu:

“Ali’yi sevmek ibadettir ve ibadetlerin en faziletlisidir”[24]

25- Peygamber efendimiz şöyle buyurdu:

“Ali’ye olan sevgi, günahları ateşin odunu yediği gibi yer”[25]

26- Peygamber efendimiz şöyle buyurdu:

“İnsanlar, Ali bin Ebi Tâlib’in sevgisi üzerine toplansaydılar, Allah Cehennem’i yaratmazdı”[26]

27- Enes bin Malik diyor ki: “Resulullah’ın yanında kuş vardı. Resulullah şöyle buyurdu:

‘Allahım, bana en sevgili kulunu gönder ki benimle beraber yesin’ Sonra Ali geldi ve beraber yediler.”[27]

28- Ammar bin Yaser ve Abdullah bin Abbas’tan naklen, Peygamber efendimiz şöyle buyurdu:

“Ey Ali, seni sevip doğrulayana ne mutlu ve seni yalanlayıp sana düşmanlık yapanın vay haline”[28]

29- Peygamber efendimiz şöyle buyurdu:

“Her kim Allah’ın gazabını söndürmek ve amelinin Allah’ın yanında kabul edilmesini istiyorsa Ali bin Ebi Talib’i sevsin. Çünkü onun sevgisi imanı arttırır, onun sevgisi kötülükleri eritir, tıpkı ateşin kurşunları erittiği gibi.”[29]

30- İmam Cafer-i Sadık babası ve dedelerinden, İmam Ali’den naklen, Peygamber efendimiz şöyle buyurdu:

“Ey Ali, sen benim kardeşim, varisim ve vasimsin. Seni seven beni sevmiştir ve seni buğz eden beni buğz etmiştir. Ey Ali, ben ve sen bu ümmetin babalarıyız. Ey Ali, ben ve sen ve evladından olan imamlar dünyada seyyid ve ahirette melikleriz. Her kim bizleri tanırsa Allah’ı tanımıştır ve her kim bizleri inkar ederse Allah’ı inkar etmiştir.”[30]

31- Adamın biri Selman-ı Farisi’ye sordu ki: “Ali’yi neden aşırı derecede seversin?” Selman dedi ki: Resulullah sallallah’u aleyhi ve âlihi ve sellem in şöyle buyurduğunu duydum:

“Her kim Ali’yi severse beni sevmiş olur ve kim Ali’yi buğzederse beni buğzetmiş olur”[31]

32- Peygamber efendimiz şöyle buyurdu:

“Ya Ali! Halk arasındaki misalin, Kur’ân’daki ‘Kulhuvallahu ahad’ (İhlas) suresine benzer; kim onu bir defa okursa, Kur’ân’ın üçte birini okumuş gibi olur; kim onu iki defa okursa, Kur’ân’ın üçte ikisini okumuş gibi olur; kim onu üç defa okursa, Kur’ân’nın hepsini okumuş gibi olur. Ya Ali, sen de böylesin! Kim seni kalbiyle severse, imanın üçte birini elde etmiştir; kim kalbi ve diliyle seni severse imanın üçte ikisini elde etmiştir; kim seni kalbi, dili ve eliyle severse imanın hepsini elde etmiştir. Beni hak olarak peygamber gönderen Allah’a ant olsun ki, eğer yeryüzünün ehli, gök ehli gibi seni sevmiş olsaydı, Allah onlardan hiç birini ateşle azap etmezdi.” [32]

33- İbn-i Ömer dedi ki: Resulullah (saa)’ a sordular ki:

Mirac gecesinde Allah seninle kimin lugatı ile muhatab oldu? Resulullah buyurdu ki: “Allah, Ali bin Ebi Talib’in lugatı ile bana muhatab oldu ve bana ilham edip ona sordum ki: Ey Rab, sen mi bana muhatab oluyorsun yoksa Ali mi? Allah bana buyurdu ki: Ey Ahmed, ben eşyalar gibi bir şey değilim, insanlar ile kıyas edilemem ve eşyalar ile vasıflanamam. Seni nurumdan yarattım ve senin nurundan Ali’yi yarattım. Kalbinin içine baktım, kalbinde Ali bin Ebi Talib’den daha sevgili olanı görmedim ve böylece kalbin mütmain olsun diye onun lugatı ile sana muhatab oldum.”[33]

34- İbn-i Abbas’tan naklen, Peygamber efendimiz şöyle buyurdu:

“Ey Ali, ben ilmin şehriyim, sen ise onun kapısısın. Şehire ancak kapıdan varılır. Bir kimse beni sevdiğini söyleyip seni buğz ederse, beni sevmiyor ve yalancıdır. Zira sen bendensin ve ben de sendenim, senin etin etim, kanın kanım, ruhun ruhum, sırrıyetin sırriyetim ve senin adaletin benim adaletimdir. Sana itaat eden kişi ne saadetlidir ve sana karşı asi olan kişi ise ne bedbahttır. Seni Veliyyül emr kabul eden kazanır ve sana karşı çıkıp düşmanlık eden ise kaybeder. Sana iltizam eden kişi muradına erecektir ve seni terk eden kişi ise helak olacaktır. Senin ve senden gelecek evlatlarından olan imamların misali Nuh (as)’un gemisi gibidir. Her kim gemiye bindiyse kurtuldu ve her kim muhalefet ettiyse helak oldu. Sizin misaliniz de yıldızlar gibidir, bir yıldız kaybolduğunda Kıyamete kadar onun yerine başka bir yıldız (imam) doğacaktır.”[34]

35- Büreyde’den naklen: Resulullah (saa) Hayber ehlinin kalelerine indiğinde bayrağı önce Ebu Bekir’e verdi, fethetmeden geri döndü. Sonra Ömer aldı, Ömer de askerleriyle beraber Hayber’e hücum etti. Fakat sonunda askerleriyle beraber geri kaçtı. Askerler Resulullah (saa)’ın huzurunda Ömer’i ayıpladılar. Ömer de onları ayıpladı. Bunun üzerine Resulullah (saa) şöyle buyurdu:

“Yarın sancağı öyle birisine vereceğim ki, Allah ve Resulü’nü sever, Allah ve Resulü de onu severler. Allah kaleyi onun eliyle fethedecektir”[35]

Ertesi gün sancağı Hz.Ali’ye verdi ve ve Hz. Ali de Hayber Kalesi’ni fethetti.

36- Resulullah sallallah’u aleyhi ve âlihi ve sellem Ansar halkına şöyle buyurdu:

“Ey Ansar halkı, ona tutunduğunuz müddetçe benden sonra asla sapmayacağınız bir şeyi sizlere tavsiye edeyim mi? ” Dediler ki: “Evet ey Resulullah” Bunun üzerine Resulullah (saa) onlara hitaben şöyle buyurdu:

“Bu, Ali’dir, beni sevdiğiniz gibi onu seviniz ve bana ikramda bulunduğunuz gibi ona ikramda bulununuz. Size söylediklerimi Cebrail vasıtasıyla Allah bana emretti.”[36]

37- Ashabın büyüklerinden Selman-ı Farisi’ye Hz.Ali ve Hz. Fatıma’yı sordular, kendisi dedi ki: Resulullah sallallah’u aleyhi ve âlihi ve sellem in şöyle buyurduğunu kendim duydum:

“Sizlere Ali bin Ebi Talib’i tavsiye ederim, kendisi sizin mevlanızdır ki onu seviniz, sizin büyüğünüzdür ki ona tabi olunuz, sizin bilgininizdir ki ona ikramda bulununuz, kendisi sizleri cennete götürendir ki ona saygılı olunuz, Ali, sizleri davet ederse icabet ediniz, sizlere emir verirse ona uyun, beni sevdiğiniz gibi onu seviniz, bana ikramda bulunduğunuz gibi ona ikramda bulununuz. Ben sizlere Ali hakkında ancak Allah’ın bana emretmiş olduğunu söyledim.”[37]

38- Peygamber efendimiz şöyle buyurdu:

“Kıyamet Günü’nde Ali bin Ebi Talib, Cennet’in yüksekliklerinde olan Firdevs Dağı’nın üzerinde bulunacak, o dağın üstünde Alemlerin Rabbinin arşı ve altında kol kol akan Cennet’in içine akan nehirler vardır, kendisi nurdan bir kürsüye oturup elinde tesnim (içecek) olacak, onun ve Ehl-i Beyt’inin velayetini kabul etmeyenler, sıratın üstünden geçemeyecek. Ali o gün, sevenlerini Cennet’e, buğz edenlerini de Cehennem’e geçirecektir”[38]

39- Peygamber efendimiz şöyle buyurdu:

“Ey Ali, sen havuzumun ve sancağımın sahibi ve kalbimin sevgilisisin. Sen benim vasim, ilmimin varisi ve benden önceki peygamberlerin mirasının emanetçisisin. Sen Allah’ın yeryüzündeki güvendiği ve insanlar üzerinde onun hüccetisin. Sen imanın rüknü ve İslamın direğisin. Sen, zifri karanlığın meşalesi, hidayetin nuru ve dünya ehli için yükseltilmiş nişanesin. Ey Ali, her kim sana uyarsa kurtulur, her kim senden yüz çevirirse helak olur. Sen aşikar, belli olan yol ve dosdoğru olan sıratsın. Sen ak yüzlülerin önderi ve müminlerin sultanısın. Ben kimin mevlası isem sen de onun mevlasısın. Ben ise her erkek ve kadın müminlerin mevlasıyım. Seni ancak temiz doğumlu bir kişi sever ve ancak kötü doğumlu olan kişi düşman olur. Miraç’ta Allah beni katına aldığında bana şöyle bildirdi: Ey Muhammed, Ali’ye benden selam oku ve bildir ki, kendisi evliyamın imamı ve bana itaat edenlerin nurudur. Ona bu keramet kutlu olsun.”[39]

40- İbn-i Abbas, Mücahit, Ömer bin Hattab ve Said bin Cübeyr’den naklen, Peygamber efendimiz şöyle buyurdu:

“Şayet ağaçlar kalem olsa, deniz mürekkep olsa, cinler hesap edici, insanlar da katip olsalar, Ali bin Ebi Talib’in faziletlerini sayamazlardı.”[40]

Vessalâtü ves selâmü alâ seyyidinâ ve mevlânâ Muhammed’ül Mustafâ ve alâ ehlibeytihit tâhirin…Vesselâmü alâ menittebe’al hüdâ / Allah’ın salat ve selamı Seyyidimiz ve mevlâmız Muhammed’ül Mustafa’ya ve temiz Ehl-i Beyt’ine olsun…Hidayete uyanlara da selam olsun…..

——————————————————————————–

[1] – (İbn-i Asakir “Tarih-i Dimaşk” c.2, s.93; Menakıb-ı Meğazeli s.230; el-Müttaki el-Hindi “Muntahab’ul Kenz” c.5, s.32; el-Hamvini “Feraid es-Simtayn” c.1, s.291; el-Heysemi “Mecma’üz Zevaid” c. 9, s.108; el-Müttaki el-Hindi “Kenz’ ul Ummal” c.6, s.154; el-Kunduzi “Yenabi’ül-Meveddet” s. 237; İbn-i Hasnevi “Dür Bahr’ül Menakib” s.59)

[2] – (et-Tabarani “Mucem el-Kebir” c.23, s.380, Hadis No: 901; İbn-i Asakir eş-Şafii “Tarih-i Dimaşk” c.42, s.271, Hadis No: 8801; eş-Şeblenci “Nur’ül Absar” s.72; Muhibeddin et-Tabari “Zehair’ul Ukba” s. 65; el-Müttaki el-Hindi “Kenz’ul Ummal” c.12, Hadis No: 1264; İbn’ül Cevzi “Tezkiret’ül Havas” s.28)

[3] – (Hatip el Bağdadi “Tarih-u Bağdad” c.13, s.32.)

[4] – (el-Hamzavi “Meşarik’ul Envar” s.122 Mısır bas.; Kunduzi “Yenabi’ul- Mevedde” s.55.)

[5] – (Sahih-i Müslim, c.1, s.120; Sahih-i Tirmizi c.5, s.306, Hadis No: 3819; Sünen-i Nisai c.8, s.117; Müsned-i Ahmet bin Hanbel c.1, s.95; Ebu Naim el-Asbahani “Hilyet’ül Evliya” c.4, s.185; el-Müttaki el-Hindi “Kenz’ul Ummal” c.2, s.598; İbn’ül Cevzi “Tezkiret’ül Havas” s.35; İbni Ebil Hadit “Şerhu Nehc’ ül Belağa” c.8, s.119; el-Heysemi “Mecma’üz Zevaid” c.9, s.133; el-Tabari “Zehair’ul Ukba” s.91; İbn-i Abdülbirr “el-İstîab” c.3,s.1100.)

[6] – (Sünen-i Tirmizî, c.5, s.635 / 3717; İbn-i Esir “Cami-ul Usul” c.8, s.656 / 6499; Heysemi “Mecma-uz Zevaid” c.9, s.133.)

[7] – (Sahih-i Müslim, c.1, s.86 / 131, Sünen-i Tirmizî, c.5, s.643 / 3736; Sünen-i Nesaî, c.8, s.116 ve 117; Sünen-i İbn-i Mace, c.1, s.42 / 114; Misbah-us Sünne, c.4, s.171 / 4763; Tercemet-u Emirulmüminin Ali aleyhisselam min Tarih-i Medinet-i Dimaşk, c.2, s.190 / 682-685; el-Bidayet-u ve’n Nihaye, c.7, s.54; al-Askalni “el-İsabe fi Temyiz es-Sahabe” c.4, s.271; Müsned-i Ahmed bin Hanbel c.1, s.84, 95 ve 227; Suyuti “Tarih-ul Hulefa” s.187)

[8] – (Muhtasar-u Tarih-i Medinet-i Dimaşk / İbn-i Menzur, c.17, s.375, Dar’ul Fikr-Dimaşk, 1. baskı.)

[9] – (El-Müttaki el-Hindi “Kenz’ul Ummal” c.6, s.158; Süleyman el-Kunduzi “Yenabi’ ul Mevedde” s.235; Es-Seyyid Murtada Hüseyni “Fedail’ül Hamse min es-Sıhah es-Sitte” c.2, s.210)

[10] – (Eş-Şeblenci “Nur’ül Absar” s.72; Es-Seyyid Murtada Hüseyni “Fedail’ül Hamse min es-Sıhah es-Sitte” c.2, s.211)

[11] – (İbn-i Asakir “Tercümet-u İmam Ali min Tarih-i Medinet-i Dimaşk” c.2, s.225/ 730.)

[12] -(el-Müttaki el-Hindi “Kenz’ ul Ummal” c.6, s.395 / Menakıb-ı Meğazeli s.51 / el-Zehebi “Mizan’ül İtidal” c.1, s.251 / el-Askalani “Lisan’ül Mizan” c.2, s.285 / İbn-i Kesir “el-Bidayetü ven-Nihaye” c.7, s.354 / el-Künci “Kifayet’üt Talib” s.319)

[13] – (İbn-i Asakir “Tercümet-u İmam Ali aleyhisselam min Tarih-i Medinet-i Dimaşk” c.2, s. 224/727)

[14] – (İbn-i Asakir “Tercümet-i İmam Ali aleyhisselam min Tarih-i Medinet-i Dimaşk” c.2, s.224/728 ve 72

[15] – (el-Hamvini eş-Şafii “Feraid es-Simtayn” c.1, s.365 / İbn-i Asakir eş-Şafii “Tarih-i Dimaşk” c.2, s.224, Hadis No: 729)

[16] – (Sünen-i Tirmizî, c.5, s.635 / 3717; İbn-i Sabban “İs’af-ur Rağibin” s.113; eş-Şeblenci “Nur-ul Ebsar” s.88; el-Heysemi “Mecma-uz Zevaid” c.9, s.132; Tabari “er-Riyad-un Nadire” c.3, s.242; İbn-i Hacer “Savaik-ul Muhrika” s.122; Taberanî de bunu Mu’cem-ul Evset’te Cabir’den tahriç etmiştir, c.2, s.s.391 / 2146.)

[17] – (Taberanî “Mu’cem-ul Avsat” c.2, s.348/2191; Menakıb-ı Harezmî, s.77/59.)

[18] – (Şeyh Abdurrauf Menavi el-Mısri “Menakıb’is- Seb’in” s.239; Mir Seyyid Ali Fakih-i Hemdani eş-Şafii “Meveddet’ul- Kurba”nın 6. Meveddesinde; Taberi “Zehair’ul- Ukba”nın Ehl-i Beyt’in fazileti hakkında nakletmiş olduğu 70 hadisten 59. hadisi)

[19] – (el-Hakim Nişaburi “Müstedrek-u ala’s Sahihayn” c.2, s. 241)

[20] – (El-Münavi “Künuz el-Hakaik” s.63)

[21] – (el-Haskani “Şevahid-ut Tenzil” c.1, s.168/177.)

[22] – (el-Müttaki el-Hindi “Kenz’ul Ummal” c.11, s.601 Hadis No: 32900; İbn-i Hacer “es-Sevaik’ul Muhrika” s.125, Hadis No: 32; el-Suyuti “Cami us-Sağir” c.2, s.45 Mısır bas.;Hatip el-Bağdadi “Tarih-i Bağdat” c.4, s.410 Mısır bas.; İbn-i İbn-i Hacer “Lisan’ül Mizan” c.4, s.471; es-Safvari “Nezhet’ül Mecalis” c.2, s.208; İbn-i Asakir “Tarih-i Dimaşk” Hadis No: 1262; Menakıb-ı Meğazeli s.243 Hadis No: 290; en-Nebehani “el-Feth’ül Kebir” c.2, s.245)

[23] – (Tefrih’ul Ehbab fi Menakib el-Âl vel Ashab s. 340; et-Tüsteri’nin “İhkak’ul Hak” c.17, s.234)

[24] – (Hatip el-Bağdadi “Tarih-i Bağdat” c.12, s.301)

[25] – (İbn-i Asakir “Tarih-i Dimaşk” c.2, s.103 Hadis no: 610; el-Künci eş-Şafii “Kifayet üt-Talip” s. 184; Hatip el-Bağdadi “Tarih-i Bağdat” c.4, s.194; Tabari “Zehair’ul Ukba” s.91-92 ve “Riyad’ul Nadara” c.2, s.215; İbn-i Hacer “Lisan’ül Mizan” c.1, s.185; es-Safvari “Nezhet’ül Mecalis” c.2, s.207; el-Münavi “Künüz el-Hakaik” c.1, s.17; el-Müttaki el-Hindi “Kenz’ul Ummal” c.11, s.621 Hadis No: 33021 ve “Muntahab’ul Kenz” c.5, s.34; ed-Deylemi “el-Firdevs” c.2, s.142, Hadis No: 2722; Seyyid Eyyub bin Sıddık “Menâkıb-ı Çihâr Yâri Güzîn” 6. Bab, 25. Menâkıb, 23. Hadis; el-Hemedani eş-Şafii “Meveddet’ül Kurba” 6. Meveddet.;Ramuz’ ul Ahadis s.394 Hadis No: 3405; es-Seb’in fi Menakıb Emir’ül Müminin Hadis No: 33; el-Kunduzi el-Hanefi “Yenabi’ül Mevedde” s. 180, 236)

[26] – (el-Müttaki el-Hindi “Kenz’ ul Ummal” c.11, s.611; es-Suyuti “Zeyl el-Âli” s.62; Muhammed bin Salih et-Tirmizi “el-Kevkeb ed-Dürri” s.122; el-İyni el-Haydar el-Abadi “Menakib Ali” s.45; el-Askeri “Makam Emir’ül Müminin İnd’ül Hulefa” s.45; Menakıb-ı Hüvarezmi el-Hanefi s.28; el-Hemedani “Meveddet’ül Kurba” s.61-Lahur baskısı; Hatip Hüvarezmi “Maktel-il Hüseyn” s.37; Emrutesri el-Hanefi “Ercah’ül Metalib” s.522 – Lahur baskısı; ed-Deylemi “el-Firdevs bi Masur’ul Hitab” c.3, s.88 ;el-Kunduzi “Yenabi’ül Mevedde” s. 91, 125, 237, 251; el-Musuli el-Hasneviyye “Dürr Bahr’ül Menakib” s.58; ed-Deylemi “Münahic el-Fadiliyn” s.377; Seyyid Eyyub bin Sıddık “Menâkıb-ı Çihâr Yâri Güzîn” 6. Bab, 25. Menâkıb, 32. Hadis.; ed-Dehlevi “Kurret’il Aynayn fi Tefdil eş-Şeyheyn” s.234 Peyşaver bas.; et-Tüsteri “İhkak’ul Hak” c.7, s.149-151; c.17, s.240-241)

[27] – (Sünen-i Tirmizi C.5. S.363. Hadis No: 3721; Hakim “Müstedrek alas-Sahihayn” C.3, S.130-132. Hakim Diyor ki: Bu Hadis iki şeyhin (Buhari ve Müslim) şartlarına göre sahihtir. Ama tahric etmezler.)

[28] – (el-Hakim’in “Müstedrek es-Sahihayn” c.3, s.135 Hakim diyor ki: Bu hadisin isnadı sahihtir, ama tahric etmezler.; İbn’ül Esir “Üsd’ül Gabe” c.4, s.101, Hadis No: 3783; el-Heysemi “Mecma’üz Zevaid” c.9, s.132; İbn-i Sabbağ el-Maliki “Füsul el-Mühimme” s.127; İbn-i Hanbel “Fedail’us Sahabe” c.2, s.680, Hadis No: 1162; İbn-i Kesir “el-Bidayetü ven-Nihayetü”c.7, s.355; Müsned Ebi Yala c.2, s.259; Hatip el-Bağdadi “Tarih-i Bağdat” c.9, s.72, Hadis No: 4656; ez-Zerendi el-Hanefi “Nazım Dürer es-Simtayn” s.102; İbn-i Asakir eş-Şafii “Tarih-i Dimaşk” c.2, s.211, Hadis No: 705,706; Tabari “Zehair’ul Ukba” s.92 ve “Riyad’ul Nadara” c.2, s.285; el-Müttaki el-Hindi “Muntahab’ul Kenz” c.5, s.34; eş-Şeblenci “Nur’ül Absar” s.74; el-Kunduzi el-Hanefi “Yenabi’ul Mevedde” s.91, 213; el-Münavi “Künuz’ül Hakaik” s.203; el-Hamvini eş-Şafii “Feraid es-Simtayn” c.1, s.129, 310, Hadis No: 248; Menakıb-ı Hüvarezmi el-Hanefi s.30, 66; et-Tüsteri “İhkak’ul Hak” c.7, s.271)

[29] – (Süleyman el-Kunduzi “Yenabi’ ul Mevedde” s.255)

[30] – (Hüsamiddin el-Mirdi el-Hanefi “Âli Muhammed” s.621; Enis Emir “Fazilet-i Ehl-i Beyt-i Resulullah” s.345; el-Kunduzi el-Hanefi “Yenabi’ül Mevedde” s.123)

[31] – (el-Hakim Nişaburi “Müstedrek es-Sahihayn” c.3, s.130; Menakıb-ı Hüvarezmi el-Hanefi s.30; el-Müttaki el-Hindi “Kenz’ul Ummal” c.6, s.157-158; el-Münavi “Künüz el-Hakaik” s.188; el-Heysemi “Mecma’üz Zevaid” c.9, s.132; Tabari “Riyad’ul Nadara” c.2, s.2, s.166; el-Suyuti “Cami’üs Sağir” s.160; et-Tüsteri İhkak’ul Hak” c.16, s.608)

[32] – (el-Kunduzi el-Hanefi “Yenabi’ul- Mevedde” s.125; Enis Emir “Fazilet-i Ehl-i Beyt-i Resulullah” ve “Kuran’da Ehli Beyt”)

[33] – (Hatip Hüvarezmi el-Hanefi “Maktel’il Hüseyn” c.1, s.42 ve “Menakıb-ı Hüvarezmi s.37” el-Kunduzi “Yenabi’ ul Mevedde” s.83; Yunus Ramadan “Buğyet’üt Talib” s.451 Beyrut Bas.; Enis Emir “Fazilet-i Ehl-i Beyt-i Resulullah” s.463)

[34] – (Süleyman el-Kunduzi “Yenabi’ ul Mevedde” s.28; Enis Emir “Fazilet-i Ehl-i Beyt-i Resulullah” s.338-339; El-Hamvini eş-Şafii “Feraid es-Simtayn” )

[35] – (İbn-i Hasan el-Kilabi “Müsned-i Dimaşk” Hadis No: 27; Siret-i İbn-i Hişam c.3, s.334; Müsned-i Ahmet bin Hanbel c.5,s.33; İbn-i Sa’d “Tabakat” c.3, s.158; Tarih’üt Tabari c.2, s.93; Tirmizi Hadis No: 3970; Altı Parmak Peygamberler Tarihi s.644)

[36] – (İbn-i Ebil Hadit “Şerh-u Nehc’ül Belağa” c.9, s.170; Ebu Naim “Hilyet’ül Evliya” c.1, s.63; el-Heysemi “Mecma’üz Zevaid” c.9, s.132; el-Künci eş-Şafii “Kifayet üt-Talip” s.210; el-Kunduzi el-Hanefi “Yenabi’ül Mevedde” s.313; el-Müttaki el-Hindi “Kenz’ul Ummal” c.15, s.126, Hadis No: 363; el-Tabari “Riyad’ul Nadara” c.2, s.233; el-Hamvini “Feraid es-Simtayn” c.1, s.197, Hadis No: 154; İbn-i Ebi Talha eş-Şafii “Metalib üs-Süül” c.1, s.60)

[37] – (Hatip Hüvarezmi el-Hanefi “Maktel-il Hüseyn” c.1, s.41 ve “Menakıb-ı Hüvarezmi” s.226; el-Hamvini “Feraid es-Simtayn c.1, s.78 Hadis No: 45)

[38] – (Hatip el-Bağdadi “Tarih-i Bağdat” c.3, s.161; Muhibeddin et-Tabari “Riyad’ul Nadara” c.2, s.173, 177, 244; el-Hamvini eş-Şafii “Feraid es-Simtayn” c.1, s.292 Hadis No: 230; er-Rahmani el-Hemedani “el-İmam Ali bin Ebi Talib” s.364, Hadis No: 4; Hatip el-Hüvarezmi el-Hanefi “Maktel-i Hüseyn” c.2, s.32; el-Kunduzi el-Hanefi “Yenabi’ül Mevedde” s.86, 113; Menakıb-ı Hüvarezmi el-Hanefi s.31; Emrutesri “Ercah’ül Metalib” s.550; Muhammed Salih et-Tirmizi “Menakib’ül Murtadaviyye” s.105; el-Bahrani “Gayet’ül Meram” s.207 Hadis No: 12; et-Tüsteri “İhkak’ul Hak” c.7, s.114-121 ve c.17, s.158-162; Muhammed Miri el-Antaki “Limaze ahtertü Mezhebe Ehl’il Beyt” s.294-295; Ebu Bekir bin Şihabiddin eş-Şafii “Reşfet’üs Sadi”)

[39] – (Hüsâmettin el-Mirdi el-Hanefi “Âli Muhammed” s.45; el-Kunduzi el-Hanefi “Yenabi’ul Mevedde” s.133; et-Tüsteri “İhkâk’ul Hak” c.20 s.407; Enis Emir “Fazilet-i Ehl-i Beyt-i Resulullah” s.346)

[40] – (İbn-i Osman el-Zehebi “Mizan’ül İtidal” c.3, s.467; el-Künci eş-Şafii “Kifayet üt-Talip” s.252; İbn-i Hacer el-Askalani “Lisan’ül Mizan” c.5, s.62, Haydar Abad bas.; el-Zehebi “Tezkiret’ül Huffaz” s.8; Sıbt İbn-i Cevzi “Tezkiret’ül Havas” s.23 Müessetü Ehl’il Beyt. Beyrut bas.; el-Hamvini eş-Şafii “Feraid es-Simtayn” c.1, s.16 Beyrut Bas. Mukaddemesinde.; el-Kunduzi el-Hanefi “Yenabi’ül Mevedde” s.121; Menakıb-ı Hüvarezmi el-Hanefi s.2; Emrutesri “Ercah’ul Metalib” s.11, 98 Lahur bas.; el-Hemedani “Meveddet’ül Kurba” s.55; Muhammed Miri el-Antaki “Limaze ahtertü Mezhebe Ehl’il Beyt” s.309; el-Bahrani “Gayet’ül Meram” s.493; el-Hilli “Nehc’ül Hak ve Keşf’üs Sıdk” s.231; el-Hilli’nin “Keşf’ül Yakin” s.22; İbn-i Şazan “Miet Menkıbe” s.110, Hadis No: 99; Yunus Ramadan “Buğyet’üt Talib fi Marifeti Ali bin Ebi Talib” s.423 Beyrut Bas.; Enis Emir “Fazilet-i Ehl-i Beyt-i Resulullah” s.454 ve “Kuran’da Ehli Beyt”)


Related posts:

Asabiyet – Kırk Hadis Şerhi – İmam Humeyni(ra)
UCB – Kırk Hadis Şerhi – İmam Humeyni(ra)
İmam Hasan (a.s)’dan 40 Hadis
İmam Mehdi (a.f)’den 40 Hadis
İmam Ali (a.s)’den 40 Hadis

İMAM ALİ KIBLEMİZ KABE'DE DOĞMUŞ VE BÜYÜMÜŞTÜR,
İMAM ALİ ADINA MİNİMUM 300 AYET İNMİŞTİR,
İMAM ALİ ALLAH EMRİYLE (S.A.V.) PEYGAMBER VEKİLİDİR,
İMAM ALİ GÜNDE EN AZ 1000 (BİN) REKAT NAMAZ KILARDI,
İMAM ALİ AYETLER İNERKEN HZ. MUHAMMED SAV İLE BERABERDİ,
İMAM ALİ KONUŞAN KUR'AN-I KERİM' DIR,
İMAM ALİ S.A.V. PEYGAMBERİMİZİ KORUYAN HIZIR A.S.' DIR,
İMAM ALİ TIPKI KIRK PEYGAMBERİMİZİN EVVELİ VE SONUNCUSUDUR,
İMAM ALİ TIPKI TÜM PEYGAMBERLER GİBİ NUR'DAN YARATILMIŞTIR,
İMAM ALİ YÜCE YARADAN ALLAH EMRİYLE SONSUZ İLİMDİR,
İMAM ALİ PEYGAMBER EFENDİMİZİN CENAZESİNİ BİZZAT YIKAMIŞTIR,
İMAM ALİ PEYGAMBERİMİZ TARAFINDAN BÜYÜTÜLMÜŞTÜR,
İMAM ALİ HİÇBİR ZAMAN YARALANMAMIŞTIR,
İMAM ALİ SECDE EDERKEN ÖLDÜRÜLMÜŞTÜR,
İMAM ALİ DÖRT BÜYÜK MELEK TARAFINDAN SECDE İLE KUTSANMIŞTIR,
İMAM ALİ PEYGAMBERİN AMCA OĞLUDUR VE DAMADIDIR,
İMAM ALİ DOĞAR DOĞMAZ PEYGAMBERİMİZİN KULAĞINA KUR'AN OKUMUŞTUR,
İMAM ALİ SONSUZ İLMİN 9/10' DUR VE DİĞER 1/10'NU YİNE EN İYİ BİLENDİR,
İMAM ALİ "İSLAMİYET'TE İÇKİ HARAMDIR" DİYEN VE BU SÖZÜN SAHİBİ İLK KİŞİDİR,

"BU NEDENLE,
İSLAMİYET=ALLAH+ HZ. MUHAMMED (S.A.V.) + DİN+ KUR'AN-I KERİM + EHL-İ BEYT + İMAMET DEMEKTİR; BİR TEKİNİ DAHİ AYIRAN VEYA EKSİLTEN YEZİD'E HİZMET EDER VE MÜSLÜMAN DEĞİLDİR..!"