Hesapsız hesabı bilemiyorsan,
Toplama, çıkartma, bölme ve çarpma.
Aşktan gayri şeyler, dilemiyorsan,
Mâşûkunu görde, putlara tapma.

Killi topraklara tohumlar ekip,
Aklınca zirveye gül dalı dikip,
Sen seni bilmeden kahırlar çekip,
Zilletine sebep işleri yapma.

İnsan bu, muhatap hayıra şere,
İç içe yaşıyor, her gün kaç kere,
Delilsiz çıkıp da, gittiğin yere,
Sırat-ı müstakim dışına sapma.

Cehâlet dağını, irfanınla aş,
Er olup, meydana gir yavaş yavaş,
El alemi bırak, nefsinle savaş,
İşe yaramayan şeyleri kapma.

Öteleyip durma, üflenen sûru,
Kapatıp perdeyi, çevirme nur’u,
Akıver her zaman, şeffaf ve duru,
Billur ırmağına kirli su katma.

Eski bildiğini kaldır da rafa,
Manayı bilmeden girişme lafa,
Altının var ise götür sarrafa,
Kele tarak, köre aynayı satma.

Sazlıkta dolaşma, kurtul artık hey!
Aşkın nefesiyle, yanmalı o ney,
Kelek ayrı şeydir, kavun ayrı şey,
Kemale ermeden kâmil’e çatma.

Yaralı sen seni, senden sildiysen,
Halktan kurtulup ta Hak’ka ildiysen,
Namusu ekber’i gerçek bildiysen,
Adını unut ta, imzanı atma.

17.12.2012...Mustafa Yaralı