Küskün olduğum kalemimle yeniden barışmamı sağlayan Kadir Yeter ağabeyime saygıyla..



İnsanlık günden güne kaybediyor özünü
Başladığı bir işe Besmele’yi katan yok
Duymak hayli zorlaştı içten bir "dost" sözünü
Artık selâmı bile kâr etmeden satan yok!

Herkeste bir ikilik, bir fikir çatışması
Pek mümkün görünmüyor ortamın yatışması
Bitmiyor şâirlerin şâirle atışması
"Benlik" denen olguyu bir kenara atan yok.

Dağda birkaç vatansız Mehmedimi vururken
Yaş döken anaların göz pınarı kururken
Hâinler "vekil" diye meclisimde dururken
Tepkisini gösteren, kaşlarını çatan yok.

Ülkem bir karanlıkta, ampül sönük, mum arsız
Toto, loto çıkalı gün geçmiyor kumarsız
Yetişkin vurdum duymaz, gençlerimiz umarsız
Vatan hâinlerine hançer olup batan yok.

İktidârdan gayrısı bu ülkede maraba
Beyler viski götürür, garip vurur şaraba
Herkesin hayâlinde taksitle ev, araba
Hiç kimsenin aklında memleket yok, vatan yok.

Düşmüşler pençesine nefis denen bir hiçin
Kimse düşünmez olmuş, dünyâya geldik niçin?
Yirmidört saat boyu, Allah için, halk için
"Bu gün ne yaptım" diye sorgulayıp yatan yok.

Kaleminden düşmedi vatan, millet ve sâir
Dayanamayıp yazdın arada aşka dâir
Hâlâ çırak kaldıysan, olamadıysan şâir
Düşün biraz Çetiner, senin hiç mi hatan yok?


onyediaralıkikibinoniki.


.