Poyraz ve ben iki can iki yürek tek beden
Hiç ayrılmadık içtiğimiz su yediğimiz ekmek bir
Çıkarsız sevdik ölümüne sevdik hemde yürekten
Hiç ayrılmadık yeri geldi aç kaldık yeri geldi karın doyurduk
Sevdamız için dostluğumuz için dünyaya kafa tuttuk...!!!

Poyraz ve ben iki can iki yürek tek beden
Sırtımızdan aldığımız yaralar birbirimize merhem oldu
Sokakta kaldık gardaşlığımız birbirimize yorgan oldu
Kavgalara daldık birbirimize kalkan olduk
Tek başına on adama bedeldi poyrazım...!!!

Daha çocuk yaşta felek takmış çelmeyi
Kader yalnızlığa koymayı çok görmemişti
Çocuk çağlarında almıştı ondan ailesini
Hayat çok görmüştü bir yudum sevgiyi şefkati
Düşünmeden dalardı mevzulara kavgalara
Eyvallahı olmazdı kimselere ve de hayata...!!!

Birgün ansızın kahpe kurşuna mağlup düştü
Nelere kafa tutmadık ki biz
Bir santimlik demir parçasına mı mağlup oldun be gardaşım
Çok çabuk göçtün be gardaşım
Yalnız koydun beni dolmuyor dolmayacak yerin
Sen gittikten sonra güvenemedim be gardaşım kimseye
Yol verdim almadım aramıza kimseyi...!!!

Aklımda rüyalarımda hep o gün
Hani kollarımda kaybetmiştim ya seni gardaşım
Son nefesinde söylediğin son söz
Hala kulaklarımda çınlıyor
Bırak kanım yerde kalsın deyişin
Sözüm olsun sana gardaşım
Kanın yerden kalkınca yıkayacam ellerimi...!!!

HAZAR ASLAN