gökyüzünü çekiyor içine bir çocuk
paslanmış demir parmaklıklar arasından
dumanlar tütüyor uzaktaki kulübeden
hani orda bir köy vardı
hani orda çıplak ama yeşil ağaçlar vardı
dağlar sevdalı dağlar dumanlıydı


güneş bulutlarla köşe kapmaca
oynuyor, bir çocuk pelit topacıyla
yağmur el sallıyor efil efil rüzgârıyla
kırmızı pabuçlu çocuk koşuyor koşuyor
yetişemiyor gökkuşağı sağanağına


kuşlar yine kuşlar şarkı söylüyor
ağaçlar eğiliyor notalarına
bir avcı adam pusuda
vuruyor kekliklerden birini
ekliyor mübah sofralarına
yarım kalan ezgilerden kırılıyor ağaçların taze dalları


bir adam tükürüyor hınçla
bir kara balgam sökülüyor boğazından
bir kadın kusuyor tüm bedenini
bir başka kadın salınıyor salınıyor
dumanlar savruluyor sevdalarının üstünden
sunuyorlar ödüllerini sunak taşına
birkaç adam alkışlıyor anason mezelerini


bir çocuk ufak ufacık elleriyle
buğulu camlar arkasından bakıyor
soran gizleriyle
köşedeki yaşlı adam ağlıyor mu ne?


seher yelini çekiyor içine işine giden adam
dumanlar tütüyor uzaktaki kulübeden
hani orda kırmızı gelincikler açardı
hani orda tutkulu sevda masalları anlatılırdı


9 ARALIK 2012 SARAYKÖY