hayrettin taylan

a...

damlalarının suladığı vicdan tarlasının çiftçisiyim
ruhi ecza için seni ektim yar n’adasıma
yeşermiş bir gelecek gibi içimde meyve olmaya tatsın
hiç bilmediğin özelliklerim yasta
hiç yaşamadığın hallerim hasta
hiç gidemeyecekmiş gibi bende kalışın şokta
hiç gelmeyecekmiş benden uzak kalışın boşta
hiç sevmemiş sevgilerin dili hasta
hiçliğine, gül, kül, kul kokusu salıyor huzur
bu yüzden sensizliğin nakkaşıyım
işlenmiş, içlenmiş, dışlanmış, yüreğimi süsledim seninle
seni sevdim bana ne?

ş....
çırılçıplak bir rüya gündüzün uykusunda
eskimiş sevdamızı görüyor, görülmezlik g’örgüsü
duyumsamının üç noktasına uzanıyor hayal
buluşmanın son yüklemine yaklaşıyor öznem
sevmenin son özüne vurgulanıyor severek yaşamak
vurgulamalısın beli cümlelerde
kollarını, yollarını, sıcağını değil
ben olan senin sözcüklerini açmalısın
ben artık seni seven insan değilim
seni yazan, anan, ruhunun kaşifi aşküstüyüm



k…

sensizlik sessizliğin sislerinde ,
bulutlar nemli gözlerine yakın
yağış var damla ile aşk arasında
ıslanan ben, kurutan gelemeyişin
beraber ağlayacağımız ağlak merasimi sonsuzluğa akraba
şimdi güleç sevdaların muhaciriyiz
araflar rafta, raf kafın aşkına pafta pafta
paramparça yürekler ve son parçam sen
yaşamak gittikçe kısalıyor, hayatımın şarjısın

kalk umudun sol küresinde aşka penguen kal
aşka adanmış ruhunun sahilinde sevimlice sev beni